چرا ما که رفاه نداریم اما وزارت رفاه داریم

امید رضا فراهی، کارشناس تامین اجتماعی در یادداشتی با انتقاد از عملکرد وزارت تعاون رفاه و تامین اجتماعی نوشت؛ بسیاری از کارشناسان بر لزوم تدوین سیاست های راهبردی تامین رفاه و معیشت مردم تاکید دارند؛ این مهم بر عهده وزارت تعاون، رفاه و تامین اجتماعی گذاشته شده است.

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ امید رضا فراهی، کارشناس تامین اجتماعی در یادداشتی با انتقاد از عملکرد وزارت تعاون رفاه و تامین اجتماعی نوشت؛ بسیاری از کارشناسان بر لزوم تدوین سیاست های راهبردی تامین رفاه و معیشت مردم تاکید دارند؛ این مهم بر عهده وزارت تعاون، رفاه و تامین اجتماعی گذاشته شده است. اما این وزارتخانه در طول سالیان گذشته لوازم تدوین این سیاست ها و اجرایی کردن دستورالعمل های حوزه وزارتی خود را در اختیار ندارد. در واقع این وزارتخانه نمی داند در تامین اجتماعی و رفاه با چه کسانی سرو کار دارد. به تعبیر بهتر پایگاه داده در اختیار ندارد.

آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی، چهارم آذر ۱۳۹۹ در دیدار باروسای سه قوه و دیگر اعضای شورای عالی هماهنگی اقتصادی به موضوعات مهمی حول محور اقتصاد و معیشت مردم اشاره کردند. ایشان فرمودند: «با توجه به اینکه طیفی از مردم به لحاظ اقتصادی و معیشتی در وضعیت بدی به سر می برند، حل بحران اقتصادی فعلی می بایست اولویت دولت باشد. گذار از این دشواری، منوط به تمرکز بر چهار اصل حل مشکل کسری بودجه، افزایش سرمایه‌گذاری، جهش تولید و حمایت از قشرهای ضعیف است.

مقام معظم رهبری همچنین تاکید کردند، طرح های حمایتی از اقشار ضعیف می بایست هدفمند، کارشناسی شده و همچنین مبتنی بر راهکارهای عملی باشد. رهبر انقلاب اجرای ۲ طرح «ایجاد نظام متمرکز تامین اجتماعی برای آحاد مردم» و «ایجاد پایگاه ملی ایرانیان با اتصال پایگاه‌های مختلف اطلاعاتی به یکدیگر» را برای حل بحران معیشت اقشار ضعیف پیشنهاد دادند.

مقام معظم رهبری در ادامه بحث خود در خصوص ارائه راهکارهای حل بحران اقتصاد و ضرورت اجرای ۲ طرح پیشنهادی، به تاثیرات مخرب تحریم بر وضعیت اقتصادی مردم اشاره کردند و فرمودند: تحریم، واقعیتی تلخ و از مصادیق جنایت آمریکا و شرکای اروپایی بر ضد ملت ایران است که در سه سال اخیر شدیدتر شده، برای حل این مشکل ۲ راه حل «خنثی‌سازی تحریم‌ها و غلبه بر آنها» و «رفع تحریم» پیش روی ما بود، که مسیر رفع تحریم با کمک مذاکره فرجامی نداشت، در نتیجه راهی جز غلبه بر تحریم ها با اتکا بر توانایی ها و اجرای راهکارهای عملی نداریم.

اما چرا بانک اطلاعاتی در راستای کمک به خدمات رسانی به مردم اهمیت دارد؟

اهمیت و ضرورت توجه به طرح های پیشنهادی رهبری در برنامه فقرزدایی قابل درک است. «ایجاد نظام متمرکز تامین اجتماعی برای آحاد مردم» و «ایجاد پایگاه ملی ایرانیان با اتصال پایگاه‌های مختلف اطلاعاتی به یکدیگر» در ارتباط تنگاتنگی با هم قرار دارند. نظام چندلایه تامین اجتماعی، بحثی است که همواره در تدوین سیاست ها و احکام دائمی برنامه توسعه از جمله برنامه ششم، مورد توجه دولت های پس از انقلاب بوده است. ایجاد ساختار و شاکله ای برای تامین اجتماعی و حمایت از اقشار ضعیف بدون داشتن بانک اطلاعاتی و داده های آماری دقیق از وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم ممکن نیست.

با وجود چنین پایگاه داده‌ای می تواند مشکل شناسایی خانواده‌های نیازمند را حل کند. زمانی که اطلاعات افراد در این بانک به صورت دقیق جمع‌آوری شود، نظام چندلایه تامین اجتماعی می تواند افراد را بر اساس نیازمندی هایشان طبقه بندی کرده و متناسب با وسع افراد و مشکلات آنها حمایت های متفاوت و متنوعی ارائه دهد. به عنوان مثال معاونت رفاه اجتماعی بانک اطلاعات ایرانیان اعلام کرده پنج میلیون نفر در سه دهک پایین از هیچ بیمه تامین اجتماعی برخوردار نیستند که از این تعداد ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر، سالمندان هستند؛ این اطلاعات به سازمان تامین اجتماعی در جهت خدمات رسانی بهتر کمک می کند یا فرض کنید فردی مشکل تهیه هزینه درمان دارد و به مساعده ای موقت نیازمند است اما وضعیت اقتصادی او به گونه ای نیست که به حمایت دائم محتاج باشد، این اطلاعات را پایگاه اطلاعاتی ایرانیان در اختیار سازمان تامین اجتماعی قرار می دهد تا این سازمان بتواند مثل آلمان ۲ نوع از خدمات یعنی حمایت اجتماعی و بیمه های اجتماعی را به تناسب نیاز افراد به مردم ارئه دهد.

دولت احمدی نژاد، پیش نویس چنین طرحی را آماده کرده بود، طرح در دولت اول حسن روحانی به کمیسیون اجتماعی مجلس رفت اما مورد بررسی قرار نگرفت و سال‌هاست مسکوت مانده است. نکته عجیب، بی تفاوتی و انفعال مجلس در خصوص تصویب و اجرایی کردن این طرح به رغم صراحت قانون و احکام دائمی برنامه توسعه در خصوص آن است. واقعاً جای تعجب است که چرا مجلس حداقل از وزرا در خصوص عدم بررسی طرح سوال نمی پرسد. تکلیف احکام دائمی برنامه توسعه سال ۱۳۹۵ روشن شده اما الان بعد از گذشت ۶ سال همچنان بی سرانجام مانده و اجرایی نشده است.

وقتی که داده های مدقن از وضعیت اقتصادی و معیشتی شهروندان وجود نداشته باشد، انجام حمایت های هدفمند از اقشار ضعیف دشوار می شود. به عنوان مثال زمانی که ما اطلاعات جامع و دقیقی از اقشار آسیب دیده از کرونا و یا سالمندان تنها و بیمار که به حمایت نیاز دارند و همچنین خانواده هایی که از حداقل ها محروم اند، نداریم چطور می توانیم از حیث معیشتی حمایتشان کنیم؟ به‌رغم چنین اهمیتی، دولت ها از گذشته تا اکنون، از اجرای طرح های مربوط به حمایت از اقشار مستضعف از جمله ۲ طرح مورد بحث، شانه خالی کرده و حتی نسبت به اجرای اصل ۲۹ و ۲۱ قانون اساسی در خصوص تامین اجتماعی و حمایت از اقشار ضعیف، بی توجه بوده‌اند.

کانال رسمی دیدبان ایران در تلگرام

چرا ما که رفاه نداریم اما وزارت رفاه داریم

اخبار مرتبط

ارسال نظر