روایت رسانه اصولگرا از حاشیه نشینی برادران لاریجانی
دیشب بود که خبر رسید رهبری، آیتالله سیداحمد خراسانی، نماینده خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری را به عنوان عضو شورای نگهبان منصوب کردند. این یعنی ایشان با استعفای آملیلاریجانی از شورای نگهبان موافقت کردند و این بخش از خبر به مراتب مهمتر و قابل توجهتر بود. شاهد آنکه برخی از روزنامههای امروز این جابهجایی را آغاز فصل تازهای در سیاست ورزی برادران لاریجانی دانستند. فصلی که احتمالا باید نامش را حاشیهنشینی نهاد!
به گزارش دیده بان ایران؛ ارگان رسانه ای قالیباف با انتشار گزارشی در خصوص استعفای آیت الله آملی لاریجانی و همچنین ردصلاحیت علی لاریجانی و دوری او از عرصه سیاسی کشور نوشت:
دیشب بود که خبر رسید رهبری، آیتالله سیداحمد خراسانی، نماینده خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری را به عنوان عضو شورای نگهبان منصوب کردند. این یعنی ایشان با استعفای آملیلاریجانی از شورای نگهبان موافقت کردند و این بخش از خبر به مراتب مهمتر و قابل توجهتر بود. شاهد آنکه برخی از روزنامههای امروز این جابهجایی را آغاز فصل تازهای در سیاست ورزی برادران لاریجانی دانستند. فصلی که احتمالا باید نامش را حاشیهنشینی نهاد!
دلیل این برداشت البته روشن است. به هرحال هنوز از انتخابات 1400 و رد صلاحیت علی لاریجانی خیلی نگذشته است. رد صلاحیت فردی که سالها بر کرسی ریاست مجلس تکیه زده و از جمله چهرههای پرنفوذ در عالم سیاست ایران به شمار میرود، کم حاشیه نداشت. حتی دیدیم که مقام رهبری نیز – بدون اسم بردن از کسی – از ظلم رفته و ضرورت جبران آن گفتند.
آن انتخابات گذشت اما آثار و تبعات آن انگار تازه بروز و ظهور میکند. اگر واکنش آملی لاریجانی به رد صلاحیت برادرش را فراموش نکرده باشیم، این استعفا و موافقت با آن را نیز باید در ادامه همان تصمیمات و تحولات ارزیابی کنیم.
آقایان و علی و صادق انگار به فصل تازهای از سیاستورزی رسیدهاند. یکی بعد از کلی دلخوری از شورای نگهبان استعفا داده و کنار کشیده، دیگری هم عطای ریاست مجلس را به لقایش بخشید تا پاستور نشین شود و در کمال ناباوری فرصت آن را نیافت. حالا دیگر اهمیت چندانی ندارد که دلایل رد صلاحیت را به او گفته باشند یا نه، محرمانه گفته باشند یا بدون مهر محرمانه و ... . مساله قابل توجه این است که او بعد از سالها ریاست در یک قوه مهم، امکان حضور در قوه دیگر را نیافت.
عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، مشاوره و پیگیری مسائلی مثل قرارداد با چین نیز اگرچه وظایفی مهم و خطیر است اما به اندازه وظایف سابق اجرایی و عملیاتی نیست و حتی اگر مصداق حاشیهنشینی نباشد، احتمالا مقدمه حاشیهنشینی خواهد بود.