جنگ روانیِ دستِ‌سومی‌ها: تحقیر رئیس‌جمهور/راهکار: سکوتِ روحانی؛ پیگیری وزارت اطلاعات

فرید مدرسی : پروژه‌ٔ منتقدان دستِ سوم دولت کلید خورده است. این جنگِ روانی بر اساس "تحقیر رئیس‌جمهور" و با هدف عصبانیت و تقبیح او در رسانه‌های منتسب به آنان و در محافل رسمی و غیررسمی طراحی شده است.

 این ایده کاملا از "محمود احمدی‌نژاد" گرته‌برداری شده است و توسط افرادی با تیپی همسان با او (از منظر روانی و رفتاری) اجرایی می‌شود. منتقدان اصیل دولت با توجه به شرایط داخلی و خارجی، تضعیف دولت را به ضرر نظام قلمداد می‌کنند و از طرفی تقویت آن را هم در تضاد با سیاست‌های جریانی خویش فرض می‌گیرند، لذا انفعال و خلا کنشی و جریانی آنان، فضا را برای منتقدانِ دست سوم مهیا کرده تا پا به میدان بگذارند. همسان شرایطی که در آغاز دهه هشتاد، آبادگران و شخص احمدی‌نژاد پا به عرصهٔ سیاسی گذاشت و به نام حذف رقیب، به جنگِ با اصولگرایان اصیل رفت و شورای شهر و شهرداری تهران را تصاحب و پس از آن نهاد ریاست جمهوری و دولت را فتح کرد.

 منتقدانِ دست سوم دولت، غیرخلّاق و آماتور هستند. اینان حتی توان ایده‌پردازی نو در جنگِ روانی و پروژه‌سازی سیاسی را هم ندارند و تن به تقلیدهایِ کور می‌دهند. فعالان این جریان توان نویسندگی را نیز ندارند و تنها به بیان مونولوگ‌های کلیشه‌ای، آن هم در تریبون‌هایی که مخاطب ثابت دارد، عادت دارند و هیچ مخاطبی بر مخاطبان نمی‌افزایند؛ تنها از خلا‌های سیاسی سود می‌برند، تا بر کرسی منتقدانِ اصیل دولت تکیه زنند.

 انتخاب کنشگران این جریان، از چند بخش متنوع، صورت گرفته تا شاید سازماندهی آنها به چشم نیاید. کنشگران وظیفه دارند که در محافل و رسانه‌ها تندترین الفاظ عامیانهٔ تحقیرکننده و متناسب با بخش‌های پایین فرهنگی را در دیالوگ با رئیس‌جمهور یا خطاب به او برگزینند و آن را با چند انتقاد آمیخته کنند تا در این پوشش، جنگِ روانی به چشم نیاید. تیترها و خطابه‌ها بر این مبنا، تدوین و تنظیم می‌شود تا جایگاه رئیس‌جمهور را سبک کنند و به‌تبع آن، دولت تضعیف شود. این پروژه اگرچه برای تضعیف "حسن روحانی" در ارکان قدرت و جامعه طراحی شده است اما در نهایت نظام جمهوری اسلامی را که دولت رکنی از آن است را از درون تهی می‌کند. البته انتخاب زمان کنونی یعنی همزمان با فشار امریکا و اسرائیل، آگاهانه انتخاب شده تا در همین مرحله دولت زمین‌گیر و توان مقابله داخلی و خارجی از آن گرفته شود و در این خلا، پروژه‌سازان اخیر بر کرسی جریان‌سازی و سیاست‌نگاری بنشینند.

 

 با سابقه و تجربه رفتاری و بیانی محمود احمدی‌نژاد، بهترین واکنش برابر اینان بی‌تفاوتیِ مطلق دولت و شخص رئیس‌جمهور است؛ همچون خواندن یا شنیدن مطالب فکاهی تنها به لبخندی بسنده شود. چراکه هر اقدامی همچون پاسخگویی یا رفتاری واکنشی به آنان، نه‌تنها آتش آنان را خاموش نمی‌کند، بلکه آن را برمی‌افروزد و پروژه جنگِ روانی به پیش می‌رود. رئیس‌جمهور در مواجهه با اینان در مجامع رسمی و غیررسمی تنها باید با لبخند یا سکوت گذر کند.

کانال رسمی دیدبان ایران در تلگرام