اگر حاکمان دروغ نگفتند و فرار از قانون نداشتند، مردم هم یاد می گیرند

به گزارش دیده بان ایران؛ استاد نقویان در یادداشتی از سلسله یادداشت های خود به مناسبت ماه مبارک رمضان آورده است: دین آمده تا ما را درست کند و درستی از مسیر انسانیت می گذرد یعنی همه کارهایمان را برای آدم شدن و تربیت انجام بدهیم. راه آدم شدن و تربیت همان چیزی است که در قرآن کریم نام برده شده و آن «محبّت» است.

دین آمده تا ما را از مسیر محبّت تربیت کند. اگر می‌خواهید ببینید نماز و روزه چه کسی مورد قبول است ببینید آیا با خلق خدا مهربان‌تر شده یا نه؟ در سخن گفتن، چقدر راست می گوید؟ آیا کینه و حسادتش کمتر شده است؟ ببینید چقدر تربیت شده است. از دل نماز و روزه و حج و زکات باید عشق تراوش کند و اگر بتوانیم در این وادی قدم بزنیم و روزه ما را مهربانتر کند، از روی پل صراطی که از مو باریکتر است و از شمشیر تیزتر است، رد می شود. شرط این عبور، حسن خلق و محبت است.

برخی گمان می کنند وقتی خداوند بنده ای را تحسین کند، وعده بهشت می دهد و اگر خیلی عصبانی شد، وعده جهنم می دهد درحالیکه اینگونه نیست؛ بیشترین پاداش‌ها و سخت‌ترین کیفرها در قرآن درباره محبت است. خداوند می‌گوید من پرهیزگاران و توبه‌کاران را دوست دارم و ظالمان را دوست ندارم.

حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه می فرماید: مردم به حاکمان خود بیشتر شبیه هستند تا به پدران خود. قطعا منظور حضرت شباهت های ژنتیکی نیست بلکه مقصود امام، اخلاق است. مردم از بزرگان خود یاد می گیرند، اگر بزرگانشان دروغ نگفتند ولو یک پستی را کنار بگذارند مردم هم یاد می گیرند. اگر حاکمان از استفاده های ویژه و رانت و باند استفاده نکردند مردم هم یاد می گیرند از یک کوچه عبور ممنوع، گذر نمی کنند و اگر جامعه ای دیدید در آن دروغ و فرار از قانون زیاد است، ببینید، مسئولان آن جامعه چقدر دروغ می گویند و چقدر از قانون فرار می کنند.

در این روزهای کرونایی که به ما توصیه کردند دست ها را مرتب بشوئیم، چقدر مراقب هستیم که آب، اسراف نشود؟ خدا جایی که عصبانی می شود می گوید: من به اینها نگاه نمی کنم و آنها را دوست ندارم. باید مراقب باشیم دلی را نشکنیم و کاری نکنیم که محبت ما از دل کسی برود. روزگار ما روزگار قحطی عشق است، گرسنگی مهر است. بدانیم در این روزگار هر چه مهربانانه‌تر رفتار کنیم خدا بیشتر دوستمان دارد. از آن سو، فردی که ظلم می کند را دوست ندارد و از این منظر تربیت ها شکل می گیرد.

خیال نکنیم خدا به کسی که پول بیشتر بدهد یعنی او را بیشتر دوست دارد، اینگونه نیست مانند پدری که به فرزندش پول می دهد اما بلافاصله می گوید که دوستت ندارم.

منبع: شفقنا