مخروبه بتنی خیابان ولیعصر زمانی مدرن ترین سینمای تهران بود+تصاویر

رادیو سیتی پس از تعطیلی، مصادره شد و سال‌ها داروخانه‌ای در این محل دایر گردید. داروخانه حالا سال‌هاست که جمع‌آوری شده و از ۱۰ سال پیش مسئولان وعده بازسازی این بنا را با کاربری فرهنگی داده‌اند.

سینما رادیوسیتی از مجلل‌ترین و مدرن‌ترین سینماهای ایران بود که توسط حیدر غیایی طراحی و در ۲۷ شهریور ۱۳۳۷ افتتاح شد. با وجود بمب‌گذاری سال ۱۳۵۲ سینما همچنان فعال بود اما در آبان‌ماه ۱۳۵۷ به آتش کشیده شد و پس از آن تعطیل گشت. این سینما پس از انقلاب ۱۳۵۷ مصادره شد و اکنون متروکه است. در بهمن ماه ۱۳۹۶، ساختمان سینما پس از بررسی کارشناسان سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی قرار گرفت

رادیوسیتی همچون سینما مولن روژ، کاخ سنا و هتل هیلتون توسط حیدر غیایی که از پیشگامان معماری مدرن ایران بود طراحی و در ۲۷ شهریور ماه سال ۱۳۳۷ در خیابان پهلوی تهران با حضور نمایندگان مجلس وقت افتتاح شد. معماری نمای ورودی سینما به سبک گوگی طراحی شد و در طراحی آن از فرم‌های منحنی و مستقیم استفاده شده بود. چراغ‌های نئون قرمز رنگی بر روی نمای بیرونی ساختمان این سینما نصب شده بودند که شب‌ها روشن می‌شدند و جلوه‌ای مدرن به سینما می‌دادند

دیوار نمای غربی سینما به شکل منحنی است که از قسمت پایینی سقف طبقه دوم شروع می‌شود و به شکل کنسول به سمت پیاده‌روی خیابان ولی‌عصر پیش آمده‌است. همچنین هنگامی که از کناره‌ها به سینما نگاه می‌شود، نمای بیرونی، حالت مقعری شکل دارد که برآمدگی‌های آن از لبه پشت بام قابل مشاهده است.

درهای ورودی سینما از سمت خیابان پهلوی(ولیعصر فعلی) باز می‌شدند و تماماً شیشه‌ای بودند. سالن انتظار، دارای چندین ستون بزرگ مرمرین بود که با ظرافت تراشیده شده بودند. پلکان مارپیچی‌شکل زیبایی این سالن را به بالکن سالن نمایش فیلم که در طبقه دوم قرار داشت، متصل می‌کرد. کف سالن نیز با سنگ مرمر پوشیده شده بود. در معماری سینما از شیشه به صورت گسترده‌ای استفاده شده‌است، ضلع غربی و در ورودی از کف سالن تا سقف شیشه‌ای بودند، به گونه‌ای که پلکان مارپیچ و مردمی که داخل سینما حضور داشتند از بیرون سینما پیدا بودند. 

رادیوسیتی داری یک سالن اصلی بزرگ بود و بالکنی بالای آن قرار داشت که مانند استادیوم طراحی شده بود. این سینما دارای بخش افراد ویژه هم بود که در گوشهٔ سمت چپ سالن اصلی قرار داشت و ورودی آن از ورودی سایر تماشاگران مجزا بود. این ورودی تماشاگران را به طبقه اول هدایت می‌کرد تا از آنجا به تماشای فیلم بپردازند.

ظرفیت سالن سینما ۱٬۴۰۰ نفر بود و صندلی‌هایش از جنس مخمل قرمز بودند. تماشاگران می‌توانستند به راحتی روی صندلی‌ها تکیه دهند و بر پردهٔ سینما مسلط باشند. عرض پردهٔ نمایش چهارده و نیم متر بود

رادیوسیتی یکی از پربیننده‌ترین سینماهای تهران بود که از اواخر دههٔ ۳۰ فیلمهای روشنفکرانه اکران می‌کرد که بیشتر فیلمهای پخش شده فیلمهای آمریکایی بودند.این سینما، محلی برای اجتماع طبقات مرفه جامعه و قرار گذاشتن دختران و پسران بود. که با لباس‌های رسمی و کت و شلوار، کراوات و کلاه شاپو در آن جمع می‌شدند. گاهی بلیت آن در بازار سیاه به دو برابر قیمت فروخته می‌شد و به دلیل ازدحام جمعیت، گاهی پلیس نیز دخالت می‌کرد و مردم را پراکنده‌می‌ساخت. سانس ۱۱ صبح روزهای جمعه این سینما بسیار شلوغ بود و جوانان تهرانی با لباس‌های مد روز و شیک برای دیدن فیلم در جلوی آن صف می‌کشیدند.

اکران‌های مشهور

رادیوسیتی با نمایش فیلم گوهرفروشان مهتاب با بازی بریژیت باردو افتتاح شد. گوهر فروشان مهتاب یک فیلم فرانسوی-ایتالیایی به کارگردانی روژه وادیم محصول سال ۱۹۵۸ است. بیش‌تر فیلم‌های اکران شده در این سینما، ساختهٔ هالیوود بودند

ابراهیم گلستان برای نمایش خشت و آینه، رادیوسیتی را به مدت یک ماه اجاره کرد. این فیلم در ۲۹ دی ماه ۱۳۴۴ به مدت سه هفته در این سینما به نمایش درآمد ولی مخاطب چندانی نداشت. 

اولین فیلم سه‌بعدی که در تهران به نمایش درآمد، در سینما رادیوسیتی به نمایش گذاشته شد. این فیلم که محصول سال ۱۹۶۶ ایالات متحدهٔ آمریکا و به سبک علمی–تخیلی بود، حباب نام داشت

این سینما از جمله سینماهای نمایش‌دهندهٔ فیلم‌های جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم تهران بود که تا پیش از انقلاب در ایران برگزار می‌شد

در تیرماه سال ۱۳۵۲ حادثهٔ بمب‌گذاری توسط سازمان مجاهدین خلق در سینما اتفاق افتاد و تعدادی از صندلی‌های آن در اثر انفجار بمب آتش‌زا در آتش سوختند؛ ولی تا سال ۱۳۵۷ که انقلاب ایران رخ داد، سینما تعطیل نشد و همچنان دایر بود.

سینما رادیوسیتی در جریان انقلاب و در حوادث آبان‌ماه سال ۱۳۵۷ همچون سینماهای کاپری، سینه موند و مولن روژ به آتش کشیده شد. گروهی حدوداً چهل نفری با چوب و چماق به آن حمله کردند شیشه‌ها و لامپ‌های نئونش را شکستند و تخریبش کردند. رادیوسیتی همچون سینماهای آتلانتیک، شهر فرنگ، شهر قصه و گلدن سیتی جزو اولین سینماهایی بود که پس از انقلاب ۱۳۵۷  ابتدا توسط بنیاد مستضعفان مصادره و هم‌اکنون در مالکیت بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس قرار دارد.

در زمان شهرداری محمدباقر قالیباف قرار بود این بنا با مشارکت شهرداری تبدیل به مرکز فرهنگی سوم خرداد شود، وعده‌ای که هرگز محقق نشد. پس از ۱۰ سال از این وعده، سال ۹۶ سازمان میراث فرهنگی اقدام به ثبت ملی این بنا کرد. با این وجود رادیو سیتی بیش از ثبت ملی نیازمند رسیدگی و مرمت است. ارگان‌های دولتی که مالکیت این بنا را در اختیار دارند، رادیو سیتی را رها کرده‌اند و حالا این اثر فاخر معماری مدرن تهران، شباهتی به روزگار قدیم خود ندارد. سالن اصلی سینما که زمانی ۱۴۰۰ نفر گنجایش داشت و بر سر بلیت هایش دعوا بود، حالا مخروبه بتنی است که یک صندلی ندارد و اگر کسی روزگاری در رادیو سیتی پای فیلم دیدن نشسته باشد و هرگز حالا آن را تشخیص نخواهد داد.