سایه مرگ مهسا بر روز جهانی صلح
قرار گرفتن مادر میانسالی جلو ماشین گشت ارشاد با مویه‌های غم‌انگیز و فریاد استغاثه برای ممانعت از انتقال دختر بیمارش به مرکز پلیس و دهها صحنه زجرآور از این دست که هر روز در فضای مجازی بازنشر می‌شود، این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که بهره ما از صلح اجتماعی چه بوده است؟
به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ مسئول کمیته زنان و صلح انجمن علمی مطالعات صلح ایران با نگارش یادداشتی به موضوع صلح و اهمیت زیست اجتماعی مطلوب برای زنان اشاره کرده است.
در این یادداشت آمده است:
دو دهه قبل مجمع عمومی سازمان ملل متحد با هدف زنده نگه‌داشتن و یادآوری آرمان‌های صلح به جهانیان و ضرورت پرهیز از خشونت، روز ۲۱ سپتامبر مصادف با آغاز جنگ جهانی دوم را به عنوان روز جهانی صلح برگزید. طبق سنت شکل گرفته، هر سال در این روز زنگ صلح که از سکه‌های اهدایی کودکان جهان ساخته شده و بر روی آن این عبارت حک شده که «زنده باد صلح مطلق جهانی!» به صدا در می‌آید و باید تمام خشونت‌ها و جنگ‌ها به مدت ۲۴ ساعت لغو شوند و آتش‌بس برقرار گردد.
امسال ایرانیان در حالی به استقبال این روز مهم می‌روند که متأسفانه سایه خشونت و ارعاب بر سر قشر عظیمی از زنان جامعه ما گسترده شده و روز به روز قربانیان بیشتری طلب می‌کند. در حالی که مردم در سراسر دنیا این روز را جشن می‌گیرند، مردم ما به سوگ از دست رفتن دختری نشسته‌اند که جانش فدای هویدا شدن اندکی از موهایش شد. چطور می‌توان به فضیلت صلح باور پیدا کرد و بدان آراسته گشت، در زمانه‌ای که به اسم دین و قانون، خشونت قداست پیدا کرده و قبح بکارگیری آن روز به روز کمتر می‌شود. چطور می‌توان از صلح اجتماعی سخن گفت در حالی که در قرن بیست و یکم، که بشر هر آن افق‌های نوینی از علم و دانش را در می‌نوردد و به سوی رهایی بیشتر سوق پیدا می‌کند، در جامعه ما هر روز محدودیت‌های بیشتری علیه زنان وضع می‌شود، زنان از حقوق ابتدایی خود محرومند و خشونت فراگیر علیه آنان به یک آسیب جدی اجتماعی تبدیل شده است. روزی پدری به بهانه دفاع از ناموس، جان دخترش را می‌گیرد؛ دیگر روز همسری به بهانه‌ای واهی و به پشتوانه قانون، جان شریک زندگی‌اش را می‌ستاند و یا هر از گاه، گشت به اصطلاح ارشاد به بهانه صیانت از دین و شریعت و در پوشش امر به معروف و نهی از منکر، انکر منکرات را در حق زنان روا می‌دارد. دیدن صحنه‌هایی چون ضرب و شتم دختران و زنان توسط مأموران گشت ارشاد، پرت کردن آنها از ماشین و یا قرار گرفتن مادر میانسالی جلو ماشین گشت ارشاد با مویه‌های غم‌انگیز و فریاد استغاثه برای ممانعت از انتقال دختر بیمارش به مرکز پلیس و دهها صحنه زجرآور از این دست که هر روز در فضای مجازی بازنشر می‌شود، این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که بهره ما از صلح اجتماعی چه بوده است؟
چطور می‌توان به صلح اجتماعی و مثبت امید بست در حالی که نهادهای حاکمیتی با سیاست‌های نادرست و غیرمنطقی خود و با صرف بودجه‌های کلان از جیب مردم، سلیقه عده‌ای معدود را به نام صیانت از شریعت یا به بهانه مدیریت به اصطلاح فرهنگی جامعه و مبارزه با تهاجم فرهنگی وتأمین امنیت اخلاقی، به جامعه تحمیل می‌نمایند که جز رودررو قرار دادن مردم با یکدیگر و به جان هم انداختن آنها، دامن زدن به خشونت‌های کلامی و فیزیکی و نفرت پراکنی، نتیجه‌ای دیگر در پی نداشته است. گو اینکه جان دختر بی‌پناه کُرد آژیر قرمز گسست از شرایط طبیعی در حیات اجتماعی امروز ایران را به صدا درآورده است.
به نظر می‌رسد روز جهانی صلح فرصت مناسبی است برای به چالش کشیدن بی‌عدالتی‌ها، برخوردهای سلیقه‌ای و برخی سیاست‌های ضدفرهنگی علیه زنان. باید این نکته را به متولیان امر فهماند که برقراری صلحِ مثبت و واقعی در جامعه بدون در نظرداشت شرایط تبعیض‌آمیز و خشونت‌بار علیه زنان و تلاش برای رفع آن ممکن نخواهد بود. بی‌شک، هر گونه تحول در جهت برقراری صلح اجتماعی پایدار، باید در بردارنده حفظ حقوق و کرامت زنان باشد، چرا که پیدایی و مانایی صلح در گرو نشاط و حضور مؤثر زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی است. باید زخم‌های عمیق و دردهای مدفون شده در پیکره زنان جامعه را دریافت و آنها را درمان کرد. افزایش آگاهی و سطح تحصیلات زنان در سایه رشد وسایل ارتباط جمعی و گسترش شبکه‌های اجتماعی مجازی در عصر جهانی شدن، سطح مطالبه‌گری زنان و وقوف آنها را نسبت به حقوقشان افزایش داده و آنها را در مسیری برگشت‌ناپذیر قرار داده است. تردیدی نیست که کارگزاران اصلی و طلایه‌داران تحولات اجتماعی آینده ایران زنان خواهند بود و هرگونه سرمایه‌گذاری برای استقرار صلح پایدار اجتماعی مستلزم توجه ویژه به زنان و توانمندسازی آنهاست.
نویسنده: ندا حاجی وثوق_سایت دیده‌بان ایران
