کد خبر: 62586
A

نام بَرداری شورای شهر به جای نام آوری

گویا در پایتخت رسم بر این شده که الزاماً برای نکوداشت هر بزرگواری، نام خیابانی را تغییر داده و به نام فرد مورد نظر بگذارند. نکته جالب در این بین اینجاست که این اتفاق و تغییرات در شورای شهر اصولگرای حول محور هنرمندان ارزشی می چرخد و در شورای شهر اصلاح طلبان گِرد هنرمندان مورد نظر آنها!!

نام بَرداری شورای شهر به جای نام آوری

به گزارش دیده بان ایران، اعضای شورای شهر تهران صبح امروز در دستور جلسه نامگذاری و تغییر نام معابر، تصمیم گرفتند که نام ۱۲ کوچه به نام ۱۲ شاعر و اصحاب هنر نامگذاری شود. خبری که بلافاصله استقبال بسیاری از همراهان اعضای محترم شورای شهر را به دنبال داشت و گویا توانستند تا حدی بار دیگر بخشی از مردم نا امید  به لیست امید را امیدوار کند.

اتفاقی که هفته پیش هم رخ داد و خیابان "ج" در محمودیه تهران را که مردم این شهر 47 سال بود آنرا به همین نام می شناختند به اسم خیابان جمشید مشایخی تغییر دادند. 

گویا در پایتخت رسم بر این شده که الزاماً برای نکوداشت هر بزرگواری، نام خیابانی را تغییر داده و به نام فرد مورد نظر بگذارند. نکته جالب در این بین اینجاست که این اتفاق و تغییرات در شورای شهر اصولگرای حول محور هنرمندان ارزشی می چرخد و در شورای شهر اصلاح طلبان گِرد هنرمندان مورد نظر آنها!!

اعضای محترم شورای شهر تهران؛ نگاه سمبلیک به نام خیابان ناشی از عدم توجه به اهمیت کاربری نام هاست.

*خیابان بسته به ابعاد و انشعباتش دارای حوزه نفوذ است. نام خیابان ابزاری کاربردی است که ارتباط ساکنین، مراجعه کنندگان، املاک کوچه ها و خیابان را با شهروندان، رویدادها و خاطرات اشخاص برقرار می کند.

بزرگداشت شخصیت های برجسته هرچند کاری بسیار ستودنی است اما، انجام آن با تغییر نام خیابان برای شهر و شهروندان زیان آور است.

اینکه نام کوچه ارغوان را به " هوشنگ ابتهاج- سایه" و یا  بلوار فلامک جنوبی و شمالی در منطقه ۲ به نام استاد ارجمند شجریان، تغییر دهیم، نه تنها برای این بزرگواران ارزشی خلق نکرده ایم بلکه؛ به زعم نویسنده این مطلب، موجب توهین به آنها نیز می شویم.

در نهایت ذکر این نکته واجب است که متولیان امر بهتر بود به جای تغییر نام کوچه پس کوچه های این شهر بزرگ که اکثراً هیچ ربطی به این شخصیت های بزرگوار ندارد. مراکز فرهنگی متناسب با حرفه و با نام این عزیزان احداث و راه اندازی می کردند تا سالیان سال به جای آنکه عده ای به عبور از این معابر و گرفتن سلفی با تابلوهای آن افتخار کنند، به حضور و تلمذ کردن از اساتیدی که در این مراکز فرهنگی مشغول بکار می شوند، عشق بورزند. اینگونه شاید در نسل های بعد، شبه شجریانی، یا انتظامی یا... در ایران فردای ما ظهور پیدا کنند.

 

*وام گرفته شده از استاد: رضا شیرازیان - پژوهشگر اطلاعات مکانی شهر تهران

کانال رسمی دیدبان ایران در تلگرام

اخبار مرتبط

ارسال نظر