کارشناس صنعت لوازم خانگی: چینی ها به بهانه تحریم محصولات گرید ۲ و ۳ به بازار ایران می فرستند

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ طی سال‌های گذشته همزمان با تشدید تحریم ها، شرکت‌های برند‌های خارجی مطرح دنیا یکی پس از دیگری بازار لوازم خانگی ایران را رها کرده و تولید کنندگان ایرانی ناگزیر با توجه به عدم دسترسی به بازار قطعات لوازم خانگی، بازار داخل را با سختی حفظ کردند، اما نبود تولیدات با کیفیت، اما گران، دلیلی بر تنش قیمت لوازم خانگی در بازار شده است.

از این رو هم تولیدکنندگان و هم مشتریان در انتظار تثبیت و عرضه مناسب لوازم خانگی در بازار بودند. حالا گفته شده که چین نفت و گاز ایران را با ۳۰ درصد تخفیف می‌خرد و برای بازپرداخت پول نفت ایران دو سال مهلت دارد. به غیر از اینکه چین می‌تواند بازپرداخت بدهی نفتی خود را با یوان چین انجام دهد؛ امتیاز دیگری که ایران به چین داده شده این است که دو سوم مبلغ خرید نفت و گاز، نقد خواهد بود و یک سوم به شکل کالا و خدمات یا به عبارتی تهاتر نفت با کالا.

با اجرای این قرارداد حضور چین در بازار خودرو و لوازم خانگی ایران بیشتر می‌شود. ایران به چین نفت می‌دهد و به جای پول آن، لوازم خانگی و خودرو وارد می‌کند. فروش سیستم‌های امنیت سایبری به ایران هم نکته دیگری است که این گزارش به آن اشاره کرده است.

در همین رابطه احسان فدایی، کارشناس صنعت لوازم خانگی  گفت: قبل از تحلیل و واکاوی موضوع توافق نامه ایران و چین صرفاً در بحث لوازم خانگی باید در نظر داشت که صنعت لوازم خانگی علی رغم تمام شعار‌ها و تبلیغات توسعه تولید، به طور کلی یک صنعت «مونتاژ» است آن هم به دلیل سرعت تغییر و ارتقای تکنولوژی در این صنعت بسیار بالاست و سهم تولیدی کارخانه‌ها و برند‌ها در کشور‌های دنیا از چنین تحولی همواره در رقابت است.

فدایی ادامه داد: حدود ۲۵۰ شرکت لوازم خانگی در ایران در گروه‌های مختلف کالایی فعال هستند، از این رو برای یک مجموعه تولیدی، تولید تمام قطعات یک وسیله لوازم خانگی مرقون به صرفه نیست و توجیه اقتصادی ندارد. به همین جهت تولید تمام قطعات جهت تولید لوازم خانگی برای کارخانه‌هایی در کشور چین اتفاق می‌افتد.

سیاست کارخانه های لوازم خانگی چینی  

به گفته این کارشناس صنعت لوازم خانگی، کارخانه‌های چینی با چندین پارامتر جهت مطرح باقی ماندن در بازار‌های جهانی، مشغول به تولید لوازم خانگی هستند که اولین آن فعالیت کنسرسیومی این کارخانه‌ها است چراکه برای انجام دادن یک فعالیت خاص ایجاد می‌شوند و این فعالیت‌ها از تمامی ابعاد اقتصادی تعریف شده است.

وی تصریح کرد: از سوی دیگر به دلیل سیاست تشویقی صادرات، تولید کنندگان لوازم خانگی در چین با دامپینگ توانسته اند بیشتر بازار‌های جهانی لوازم خانگی را تصاحب کنند چراکه قیمت لوازم خانگی تولید شده در کشور مقصد ارزان‌تر از کشور مبدأ است. همچنین نیروی کار ارزان در این کارخانه‌ها عاملی برای کاهش قیمت تمام شده محصول نهایی بوده و همین عوامل دلیلی بر این شده که بخش بزرگی از قطعات و لوازم خانگی دنیا در این کارخانه‌های چینی تولید و به سایر کشور‌ها و کارخانه‌های برند‌های مختلف لوازم خانگی صادر شود. حتی تولید کنندگان بزرگ کره و ژاپنی و برند‌های معتبر اروپایی نیز تولید قطعات لوازم خانگی‌های برند‌های خود را به کارخانه‌های چینی سپرده اند.

فدایی یادآور شد: قبل و بعد از تحریم‌ها بیشتر قطعات مورد نیاز کارخانه‌های تولید لوازم خانگی در ایران از چین وارد می‌شد پس طبق این توافق نامه، گشایشی در بحث تأمین مواد و قطعات مورد نیاز و تولید لوازم خانگی در ایران اتفاق نیفتاده است.

این کارشناس صنعت لوازم خانگی گفت: نکته حائز اهمیت در این توافق به این موضوع بر می‌گردد که قطعات سرمایه‌ای که تعیین کننده قیمت نهایی محصول تولیدی است در طی سال‌های اخیر از چین وارد می‌شده است. قبل از تحریم برند‌های ایرانی که خیلی هم قوی نبودند با شرکت‌های چینی همکاری داشتند در این بین برخی از برند‌های ایرانی تولیدات مشترک با شرکت‌های کره‌ای داشتند که بیشتر قطعات درجه یک را از چین وارد می‌کردند و محصولات تولیدی مشترک را تحت لیسانس به سایر کشور‌ها صادر می‌کردند.

به اعتقاد این تحلیلگر در حوزه لوازم خانگی، اما پس از تحریم ها، شرکت های «گرید ۱» چین به دلیل اینکه با برند‌های معتبر و کشورهای پیشرفته طرف قرارداد بودند از ترس قرار گرفتن در لیست تحریم‌ها محصول و قطعات «گرید ۱» خود را در اختیار شرکت های ایران قرار ندادند. حالا تولیدکنندگان  برند‌های ایرانی برای تأمین قطعات مورد نیاز کارخانه‌های خود به سراغ سایر شرکت‌های چینی رفته و در این مسیر بسیار ناملایمتی دیدند چرا که وزنه به سمت چینی ها سنگینی می کرد و هر از گاهی بهانه ای با تاخیر یا افزایش قیمت می آوردند و طرف های ایرانی مجبور به تغییر پیمانکار می شدند که همین مساله در مطلوبیت و قیمت نهایی محصول  تاثیر گذار شد.

فدایی گفت: در چند سال گذشته با این استدلال که صنعت لوازم خانگی می تواند و باید استقلال داشته باشد، راه های بازگشت محصول برندهای معتبر کره ای به ایران بسته شد تا فضا برای رشد و قدرت گرفتن برندهای داخلی یک دست و مهیا شود تلاشی که با مفاد این قراد احتمال آن می رود که به شدت به مخاطره بیفتد و اگر مدیریت نشود تولید را به عرصه نابودی بکشاند.

این کارشناس صنعت لوازم خانگی با اشاره به اینکه امروز احتمال تکرار داستان تلخ گذشته برای شرکت‌های مطرح تولید قطعات و محصول کامل لوازم خانگی چینی وجود دارد، گفت: در خلال سالهای گذشته همواره قطعات لوازم خانگی چینی وارد کشور می‌شده، اما با قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین مشخص نیست قرار است محصول کامل برند‌های متعدد و متفرقه چینی نیز وارد کشورشود و یا اینکه قطعات بی کیفیت درجه پایین چینی که بازار در کشورهای دیگر ندارند،راهی شرکت‌های برند‌های ایرانی شوند؟

محصولات لوازم خانگی از  گرید ۲ و ۳  به بازار ایران می رسد

فدایی تأکید کرد: گویا چینی‌ها با این قرارداد قصد دارند قطعات و لوازم بازپس خورده از بازار‌های جهانی را وارد بازار ایران کنند. ایران یک لقمه چرب در قبال فروش نفت در اختیار تولیدات بی کیفیت چینی قرار می‌دهد؛ در واقع شواهد نشان می‌دهد که طی این سال‌ها به بهانه تحریم محصولاتی از «گرید ۲ و ۳» به ایران می‌فروختند؛ اما حالا این شائبه به نظر می‌رسد که برای یک بازار آماده پیش‌روی ، چینی‌ها قطعاً محصولات بی کیفیت‌تر از گذشته را به سمت بازار ایران گسیل خواهند کرد.

این تحلیلگر در حوزه بازار و صنعت لوازم خانگی گفت: بی تردید با توجه به وضعیت تثبیت و ادامه تحریم‌ها اگر کنترلی سخت و موشکافانه صورت نگیرد،شرکت های چینی از فرصت ناب پیش روی استفاده کرده محصولاتی که فاقد ارزش و اعتبار برای مصرف کننده در بازار‌های جهانی است را به راحتی با چنین قراردادی وارد بازار ایران می‌کند. دود این ماجرا به چشم تولید ملی می‌رود و تولیدکنندگان کارخانه‌های ایرانی با توجه به افزایش قیمت کامودیتی ها، ارز، مواد اولیه و بحث هزینه‌های جانبی و کاهش سرمایه در گردش و عدم دریافت تسهیلات حمایتی و از همه مهمتر رکود ناشی از کاهش قدرت خرید مردم، باید فشار بیشتری را متحمل شوند و قاعدتاً با توجه به پیشینه موفق واردات محصولات چینی به بازار لوازم خانگی در ایران، دیگر جایی برای تولید و تداوم حیات لوازم خانگی ایرانی باقی نمی‌ماند و به بیان ساده تر می توان گفت: بیم آن می رود که طبق مفاد قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، یک بازار لوازم خانگی راحت و شاید به تعبیری رایگان در اختیار چینی‌ها قرار داده می‌شود.

منبع: اقتصاد24