تحول در نظام آموزشی

دیده بان ایران: رضا امیدوار تجریشی: ماه مهر یادآور روزهایی است که کمتر فردی از ذهن خود فراموش می کند ماهی  که گام‌های رشد توسعه در آن قدم گذارده می شود، روزهایی است که در  سنین مختلف قدم در راه کسب و علم دانش می‌گذارند. با نگاهی به گذشته مرروی بر روند نظام آموزشی می‌اندازیم و نیازهای آموزشی را یادآوری می‌کنیم.

 

با توجه به اینکه نظام آموزشی ما سال‌های متمادی دچار تغییرات و تحولات بود و از دوران کودکی نمره و مدرک گرایی را سر لوحه نظام آموزشی ما قرار دادند متاسفانه امروزه شاهد حضور تحصیل کرده‌های بسیاری هستیم که مدرک در دست دارند اما به دنبال شغل نیز هستند نظام آموزشی که بر پایه نمره بوده و نه بر پایه مهارت و علاقه منجر به این نتیجه خواهد شد. حال باید پرسید نظام آموزشی ما که با پرورش نیز گره خورده است آیا در بستر فرهنگ سازی موفق به ایجاد فرهنگ خرید کالای ایرانی بوده است؟ یا فرهنگ بهره‌وری کاری را بالا برده است؟

 

در بستر محتوای آموزشی شاید نگاهی باید به سرعت پیشرفت علوم و فناوری تاکید کرد و باید این نگاه نیز در علوم آموزشی نیز تاثیر بگذارد. در نظام آموزشی ما که شکل دهنده آیندگان کشور است باید نگاه ملی و اسلامی  بر کار آفرین و تولید ملی تاکید شود. بستر فکری دانش آموزان بستر مناسبی برای پرورش و فرهنگ سازی حمایت از تولید ملی و ارتقای فرهنگ کالای ایرانی است چرا این امر را متذکر می‌شوم در این است که بارها مشاهده کردم که خریدار ایرانی تا اسم کالای ایرانی می‌آید ترجیح می‌دهد که مشابه آن و خارجی آن را بخرد در صورتی که بسیاری از کالاهای تولید داخل قابل رقابت با نمونه خارجی است و فقط می‌توان ضعف در برند سازی آن دانست که بر فرهنگ سازی نیز افزوده می‌شود.

 

در کنار این موضوعات نگاه پدر و مادران نیز به مدرک گرایی یک ضعف فرهنگی ماست زیرا بسیاری از فرزندان ایران زمین استعداد در کارهای فنی دارند و این نیز در سال‌های آتی شاهد خواهیم بود که باید تکنسین‌های ماهر از دیگر کشورها طلب کنیم. مباحث کار آفرینی و آشنایی با مشاغل باید در بستر آموزش و پرورش قرار گیرد تا قبل از زمان انتخاب رشته و... مسیر فرزندان عزیزمان مشخص و معین باشد. برنامه ریزی دقیق از دیگر وظایف دستگاه‌های دولتی وظیفه شناسایی و ارائه فرصت‌های شغلی که در آینده کشور نیازمند است را باید مطرح تا مسیر تحصیلی نیز باتوجه به نیاز کشور رقم بخورد و اینکه حوزه جغرافیایی رشته‌ها نیز رعایت شود. منظورم از رعایت جغرافیایی این است که باید امکانات محل تحصیل فراخور رشته قرار گیرد

به عنوان مثال رشته کشاورزی باید در منطقه‌ای حاصل خیز و قابل دسترس دانشجویان به کشاورزان و کشاورزان به دانشگاه قرار گیرد.

حال این نتیجه را باید بگیریم که نظام آموزشی نظام پرورش آینده سازان کشور هستند. این ذخایر طلایی ملی باید مورد بهترین روش بهره وری قرار گیرند