مشکل خوزستان وجود مسئولان بی کفایت است نه بی آبی! / بودجه هایی که آب آنها را می برد

رودخانه‌های زیادی در استان خوزستان جاری است؛ کارون، کرخه، اروند، دز، بهمنشیر، مارون و ... که اصلی‌ترین منابع تامین آب شیرین استان هستند از این جمله‌اند که حالا گفته می شود که  25 درصد «هور العظیم» خشک شده و باعث مرگ دام غالب اهالی جنوب خوزستان نیز شده است. 

بسیاری در چند روز گذشته در اعتراض به سیاست‌ها انتقال آب پروفایل‌های خودشان به رنگ قرمز درآوردند و با انتشار یک متن واحد به ماجرا اعتراض کردند: «کارون و کرخه جان ماست» به تمام این‌ها باید قطعی مکرر برق بی‌کیفیتی همیشگی آب را هم اضافه کرد. مسائلی که در خرماپزان خوزستان طاقت مردم را طاق کرده و اعتراضات را به خیابان‌ها کشانده است.

بهار 98 خوزستان در آب غرق شد. رودخانه‌ها طغیان کردند، سدها پر شدند و در روستاهای دشت خوزستان سرریز شدند. سیل‌بندهای روستاهای اروندکنار شکستند و پای سیل به روستاها باز شد. این موضوع تا جایی پیش رفت که «علی اکبر رائفی پور» تئورسین جریان انقلابی در یکی از اظهارات جنجالی و بدون سند خود اعلام کرد که کشور وارد دوره تَرسالی شده است.

خرداد سال 99 هم اعتراضاتی در غیزانیه اهواز شکل گرفت، اعتراضاتی که هدفش تامین آب شرب بود. آنطور که رسانه‌ها نوشتند مردم 83 روستا در اعتراض به نبود آب آشامیدنی تجمع کردند. یکی از خبرنگاران ساکن اهواز با اشاره به سبقه کم آبی و تنش آبی در خوزستان می‌گوید: «این مساله امروز و دیروز و چند ماه اخیر نیست، طی سال‌های اخیر بخش‌ها و روستاها زیادی در دهدز و ایذه و غیزانیه اهواز در مشکل کم‌آبی و بی‌کیفیتی آب روبه‌رو بودند.»

هژیر کیانی، دبیر انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست خوزستان چندی پیش به ایسنا گفته بود که در خوزستان چند طرح انتقال آب در جریان است: در حال حاضر طرح کوهرنگ ۳ در حال اجرا است. تونل یک و دو بهشت آباد نیز سال‌ها است که در حال انتقال آب به رودخانه زاینده‌رود و اصفهان هستند. طرح خرسان به مقصد یزد و کرمان نیز در دستور دولت بوده است که امیدواریم اجرا نشود.

کیانی حالا به روزنامه «پیام‌ما» می‌گوید: «اجرای طرح انتقال آب بهشت‌آباد، اشتباه محرزی از سوی سازمان محیط زیست بود، گویا نامه‌ای محرمانه‌ای صادر کردند و مجوز احداث بهشت آباد را صادر کردند. به نظرم مسببین صدور این مجوز باید بازخواست شوند.»

کیانی به بحث کمبود آب شرب و تالاب هورالعظیم نیز اشاره می‌کند. او می‌گوید پیشنهاد روشن و مشخص، تشکیل کمیته حقیقت یاب و حقوقی متشکل از مسئولان قوه‌قضائیه، سازمان بازرسی و سازمان‌های مردم نهاد شناسنامه‌دار است، این گروه‌ها باید از هورالعظیم بازدید کنند، حقابه‌ای داده شده؟ کجا مصرف شده؟» او به بحث آب شرب در شمال استان و دهدز نیز اشاره می‌کند و می‌گوید اکنون برای 30 هزار نفر بحث جیره‌بندی آب مطرح است. دبیر انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست خوزستان سه عامل را برآیند شرایط موجود در استان می‌داند: برای بهره‌برداری و بهره‌کشی نگاه به خوزستان ملی است اما در هنگام بروز مشکلات به اندازه جزیره دیده نمی‌شود.» او به سومدیریت و بی‌‌برنامگی در استان خوزستان نیز اشاره می‌کند که به نوعی مسبب شرایط موجود است.

اما با این وجود قاسم سلیمانی‌دشتکی، استاندار خوزستان در تازه‌ترین اظهار نظرش درباره اعتراض‌های آب در استان به ایرنا گفته که از وزیر نیرو، وزیر کشور و معاون اول رئیس‌جمهور تقاضای مساعدت کرده است. او علت مشکلات پیش‌آمده در بخش تامین آب استان را شلتوک‌کاران دانسته است: متاسفانه شلتوک کاران استان آب‌های تخصیص یافته به بخش شرب استان را مصرف می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که آب به پایین دست برسد. در حال حاضر خروجی آب سدهای استان به خصوص سد کرخه و دز تنظیم شده است و خروجی آن ۳۵۰ متر مکعب بر ثانیه است اما شلتوک کاران اجازه نمی‌دهند این آب به پایین دست برسد.

او تاکید کرده است: میزان آورد آب رودخانه کرخه قبل از شهرستان حمیدیه در حال حاضر ۸۰ متر مکعب بر ثانیه است اما همین آب بعد از حمیدیه به ۳۰ متر مکعب می‌رسد و این نشان می‌دهد که شلتوک‌کاران عمده این آب را مصرف می‌کنند. گزارش‌ها می‌گویند که بیش از 40 هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی خوزستان زیر کشت برنج رفته است. مساله‌ای که به گفته منابع محلی باعث کمبود آب در منطقه هم شده است. فیصل عامری، کشاورز و فعال محیط زیست خوزستانی که خودش در جوانی‌اش و در فصل بهار کشت برنج می‌کرده، خشکسالی، سدسازی بی‌رویه و لجام گسیخته و تغییر فصل کشت شلتوک را از عوامل کم‌آبی در این فصل می‌داند. عامری در میان صحبت‌هایش به مجوز کشت محدود برنج اشاره می‌کند، محدودیتی که بعد از مدتی وسیع شده است. او درباره دلیل آن به روزنامه «پیام‌ما»می‌گوید: «بین مردم و بین کشاورزان و دولتمردان اطمینانی وجود ندارد، چرا چون قبلا به کشاورزان گفته شده بود، برنج کشت نکنید، برق و آب زیادی را از بین می‌برد اما وقتی سیل 98 اتفاق افتاد، گفته شد سدها پر از آب بودند، همان زمان ضررهای زیادی به کشاورزان زده شد از آن زمان تاکنون اکثر کشاورزان خسارت خود را نگرفتند. مساله بعدی این است که مردم بیکارند و خرج زیاد شده است، همچنین مردم به احتیاج به جایگزینی کار دارند. این روزها برنج‌کاری برعکس شده و بدون کنترل، یکی از دلایل دیگرش این است که خود مدیران جهاد‌کشاورزی دست به برنج‌کاری در اطراف کارون زدند.» 

مطلب حائز اهمیتی که مجتبی یوسفی نماینده اهواز در مجلس یازدهم به آن اشاره کرده و می گوید:"باید به مردم اطمینان داده شود که اگر کشت انجام نمی‌شود، جایگزینی به آن‌ها خواهیم داد و به آن‌ها توجه داریم."

علاوه بر آنچه که به آن اشاره شد موضوع نحوه هزینه کرد بودجه اختصاص یافته به این مناطق جهت رفع معضل کم آبی هم محل بحث است.

شمال خوزستان هم با اینکه در محاصره سدهای بزرگ است، اما دست کمی از دیگر نقاط استان ندارد. بخش دهدز در شهرستان ایذه با 100روستا در فاصله 5کیلومتری در میان سدهای کارون 3و کارون 4قرار دارد؛ این بخش که همیشه با مشکل آب مواجه بوده، با آمدن خشکسالی اکنون در شرایط دشوارتری قرار دارد.

عضو شورای روستای قلعه سرد در بخش دهدز واقع در شمال خوزستان می‌گوید: «6روز است که مردم روستا بدون آب هستند و تانکر آبرسانی هر 6روز یک‌بار برای اهالی آب می‌آورد. مادری را سراغ دارم که 2روز است نتوانسته نوزاد خود را با آب تمیز کند و بشوید، معلوم است که این نوزاد بیمار می‌شود و  قارچ می‌زند.»

روستای قلعه سرد در کوهستان زاگرس در مرز خوزستان و چهارمحال قرار دارد که دارای 500خانوار است.

رشید کیانی می‌افزاید: «روستای ما لوله‌کشی آب دارد و پول آب هم می‌دهد. در ماه‌های فروردین و اردیبهشت مردم روستا 330میلیون تومان قبض آب پرداخت کرده‌اند، اما 330لیتر آب گیرشان نیامده است. این ظلم به مردم است که در میان میلیون‌ها مترمکعب آب سدها قرار داریم اما تشنه هستیم.»

در مرکز خوزستان هم با وجود رودخانه کارون، وضع آب روستاها همین‌قدر آشفته است. بعد از ماجرای اعتراض اهالی بخش غیزانیه در شرق اهواز به بی‌آبی در تابستان 99، قرار بود مشکل آب روستاها حل شود اما هنوز تعداد زیادی از 80روستای این بخش یا بی‌آب هستند و یا روزی چند ساعت آب می‌گیرند.

خالد بالدی، دهیار روستای «أبو کبریه» در بخش غیزانیه می‌گوید: «آب این روستا همیشه قطع است. زیرا در انتهای خط آبرسانی هستیم و ماهی یک ساعت هم آب به ما نمی‌رسد. هر چه تلاش کردیم و به مسئولان بخشداری و آبفا گفتیم تاکنون خبری از آب نشده است؛ اگرچه بعد از سال‌ها برای روستا لوله‌گذاری کرده‌اند. چون قبلا برای روستا تانکرهای آب می‌فرستادند، اما بعد از لوله‌گذاری همین هم از ما دریغ شده است. قیمت هر تانکر آب 200هزار تومان است که اهالی پول جمع می‌کنند و هر چند گاه یک تانکر آب می‌خرند و مخازن خانه‌های خود را پُر می‌کنند.»

بخش غیزانیه قطب تاسیسات نفتی خوزستان است و بزرگ‌ترین شرکت‌های نفتی را در خود جای داده. روستای «أبو کبریه» 400خانوار جمعیت دارد و این روستا نیز مانند دیگران، شغل اصلی مردم دامداری و کشاورزی دیم است که با کاهش باران دیگر نمی‌توانند کشت کنند. بالدی می‌گوید: «هیچ‌کدام از اهالی روستا حقوق بگیر نیستند. مردم آبی برای کشاورزی ندارند و دام‌هایشان هم بی‌آب مانده‌اند.»

سدسازی‌ها و طرح‌های انتقال آب دیگر رمقی برای رودخانه کارون نگذاشته‌اند. حالا روستاهای جنوب خوزستان در انتهای رود کارون هم از آب آشامیدنی محروم هستند. مسلم خزایی از اهالی روستای «أبو بریم» دهستان منیوحی در آبادان می‌گوید: «فشار آب خیلی کم است و همین آب هم آنقدر شور است که حتی برای دام‌ها قابل استفاده نیست. مجبوریم آب آشامیدنی را بخریم. برای دام‌ها هم باید ساعت 5صبح حوض‌ها را پر کنم؛ چون فقط در این ساعت اندک آبی در لوله‌ها می‌آید.»

منبع: دیده بان ایران