گزیده سرمقاله روزنامه های امروز - سه‌شنبه ۲۸ دی
سرمقاله نویسان امروز روزنامه های صبح کشور موضاعاتی همچون؛ ترور نرم، حقوق شهرندی، و برجام... را مورد نقد و بررسی قرار داده اند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، روزنامه کیهان مطلبی با عنوان «چه کسانی در لیست ترور نرم هستند؟» نوشته شده توسط محمد ایمانی در ستون یادداشت روز خود به چاپ رساند:
1- سرباز دشمنِ خود شدن، عار است. اما زشت‌تر، آن است که کسی در موفقیت افسری یا ژنرالی باشد و از سوی حریف «سربازگیری» شود. تاریخ اسلام تا امروز، پُر است از همین سربازگیری‌ها و به خدمت گرفته شدن برخی بزرگان در اردوگاه دشمن. دشمن، گاه انتقام سالیان خود از مجاهدان و پیش‌کسوتان را به واسطه زمینگیر شدن آنها می‌گیرد؛ چنان که نه تنها از همراهی با جبهه خودی باز می‌مانند بلکه تبدیل به مسئله می‌شوند. اینجا برخلاف جنگ و جهاد، قربانی شدن نه تنها فضیلت نیست بلکه عین سرشکستگی است. رهبر حکیم انقلاب، سوم آذر 1395در دیدار بسیجیان فرمودند «جنگ نرم، خیلی خطرناک‌تر از جنگ سخت است. در جنگ سخت، جسم‌ها به خاک و خون کشیده می‌شوند ]ولی[ روح‌ها پرواز می‌کنند و می‌روند به بهشت. در جنگ نرم، اگر خدای ناکرده دشمن غلبه بکند، جسم‌ها پروار می‌شوند و سالم می‌مانند، روح‌ها می‌روند به قعر جهنم؛ لذا این خیلی خطرناک‌تر است». ایشان 6 خرداد امسال نیز در دیدار اعضای مجلس خبرگان و درباره جنگ نرم خاطرنشان کردند «این آن چیزی است که بنده مکرر تذکر می‌دهم به مسئولان مختلف و به جهات مختلف؛ و آن عبارت است از نفوذ در مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری؛ آن عبارت است از نفوذ برای تغییر باورهای مردم، تغییر محاسبات».
روزنامه شرق مطلبی را با عنوان« حقوق شهروندی فراتر از اغراض سیاسی»در ستون حرف اول خود و به قلم الهام امین‌زاده اختصاص داد:
منشور حقوق شهروندی که مستظهر به اصول مختلف قانون اساسی و روح مصلحت عمومی و آزادی و عدالت است، بر پایه مفهومی از حق استوار است که حقوق اولیه افراد همچون اشتغال، معیشت، توان تأمین نیازهای اولیه، مسکن، مالکیت، امنیت، مصونیت حریم خصوصی از تعرض، آموزش، بهداشت، رفاه، آزادی عقیده و بیان، آزادی حق انتخاب، مشارکت و نظارت در امور سیاسی و اداری کشور و... را چونان یک کلیت در نظر می‌گیرد. درواقع حقوق شهروند قابل تقلیل به یک یا چند مورد از حقوق اولیه نیست و کرامت و حرمت انسان مبنای این حقوق است. حقوق شهروندی در یک نظام حقوقی ملی میسر می‌شود که فرد را از حیث آنکه شهروند آن نظام است به رسمیت می‌شناسد، فارغ از اینکه فرد چه ویژگی‌هایی دارد. افتخار جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی آزاد این است که بر مردمانی آزاد و رشید حکم می‌راند؛ برخلاف نظام‌های غیرمردمی که مردم را رعایای خود می‌دانند که مطیع اراده و فرامین حاکمان‌اند و سعادتشان در گرو الطاف صاحبان قدرت است. نظام آزاد حکومتی به‌معنای حکومت بر شهروندان ذی‌حق و آزاد است؛ شهروندانی که بر مبنای آگاهی از حیثیت شهروندی خود می‌دانند که سعادت آنها در گرو وجود و پیشرفت جامعه است. همچنان‌که آزادی و حق جز در درون کشور محقق نمی‌شود، وحدت ملی نیز جز در عین به‌رسمیت‌شناختن حقوق شهروندی و تکثر آرا و منافع شهروندان میسر نیست. نظام مطلوب وظیفه خود می‌بیند تا براساس آرمان‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه انقلابی که براساس آن تأسیس شده است و بر مبنای اصول قانون اساسی و روح مصلحت عمومی، در مسیر آگاهی، آزادی و وحدت آحاد شهروندان ایرانی حرکت کند. آزادی حرکت و صیرورتی است در مسیر تعالی اندیشه فرد و جامعه و ما نیز به بیان روشنگر امیرالمؤمنین(ع) «فرزند زمانه خویش» هستیم. بر چنین مبنایی است که تقدیر ملی ما در گرو حرکت در مسیر حقوق شهروندی است. منشور حقوق شهروندی کوشیده است تا به‌این‌منظور حقوقی جامع را پیش‌بینی کند مانند حق حیات، مالکیت، مصونیت حریم خصوصی، اشتغال، معیشت و رفاه، مسکن، آموزش عمومی، بهداشت و تأمین اجتماعی، تشکل و فعالیت مدنی آزاد، شفافیت و آزادی فعالیت‌های اقتصادی، دادخواهی منصفانه، اظهار عقیده، مشارکت سیاسی و... . مردم شغل و مسکن و معیشت می‌خواهند.
در ستون سر مقاله روزنامه اعتماد مطلبی با عنوان « بی‌فایده بودن بغل کردن زانوی غم» نوشته شده است که بخشی از آن را می خوانیم:
بانک جهانی گزارشی را از مهم‌ترین رویدادهای سال ٢٠١٦ ارایه کرده است، در بخشی از این گزارش آمده است که:
«-تعداد پناهندگان در جهان افزایش یافته و یک چهارم این پناهندگان در کمپ‌ها زندگی می‌کنند.
-توافق درباره تغییرات آب و هوایی جهان اجرایی شد و اینک انرژی خورشیدی، ارزان‌تر از هر زمان دیگری است.
-تجارت جهانی تضعیف و نرخ رشد پایینی برای تجارت در جهان ثبت شد.
-تا سال ٢٠٣٠ دوسوم از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند.
-استعمال تنباکو در ٢٠ کشور افزایش یافته است.»
در این میان یک مورد نیز بسیار مهم است. کافی است به نمودار زیر (صفحه ٥) توجه کنیم.
گزارش نمودار نشان می‌دهد که تعداد افرادی که در کشورهای با درآمد پایین و متوسط تلفن همراه دارند در سال ٢٠١٦، بالاتر از کسانی شده است که در این کشورها دسترسی به آب سالم یا برق دارند. دسترسی به آب سالم و برق، دو نیاز مهم برای جوامع امروزی است. فقدان نخستین مورد، سلامت و زندگی بشر را به کلی در خطر قرار می‌دهد. فقدان دومی نیز او را از رفاه و بهره‌مندی از امکانات زندگی محروم می‌کند. وجه دیگر این نمودار روند رو به رشد دسترسی به اینترنت است که آن نیز دیری نخواهد پایید که از میزان دسترسی به آب سالم و برق جلو خواهد زد!
روزنامه آرمان مطلبی را با عنوان « برجام از مخاطرات مقابل ایران کاست» به فریدون مجلسی در ستون سرمقاله خود به چاپ رساند که در زیر بخشی از آن را مطالعه میکنید:
یک‌سالگی برجام درحالی فرا رسیده است که همچنان این توافق نقطه کلیدی بررسی عملکرد دولت روحانی است، اما باید توجه داشت پیش از هر تحلیلی درباره برجام و تاثیرات آن، این نکته قابل تامل است که پیش از برجام وضعیت به چه شکل بود و ادامه وضعیت گذشته چه شرایطی را برای ایران رقم می‌زد. درحالی که صادرات نفت ایران به عنوان مهم‌ترین منبع درآمد کشور در پیش از برجام به کمتر از یک میلیون بشکه در روز رسیده بود ادامه این روند عملا ایران را از صادرات نفت محروم می‌کرد. علاوه بر این با قطع تبادلات بانکی ایران و سیستم بانکی جهان بسیاری از روابط غیرممکن می‌شد و صنایعی همچون پتروشیمی‌ها که با اهداف صادراتی ایجاد شده‌اند کارایی خود را از دست می‌دادند. اگرچه سرعت اجرای برجام از سوی محافل داخلی و تندروها در خارج از کشور و بازیگرانی چون عربستان کند بوده، اما در همین مدت یک‌سال و در شرایط بحرانی منطقه برای ایران گشایش‌های قابل توجهی ایجاد شده است. افزایش حدود سه برابری صادرات نفت، امکان تبادل با بانک‌ها و انعقاد قراردادهای مختلف مواردی است که در پسا برجام رخ داده است.
به نظر می‌رسد اگر تروریسم و داعش در منطقه وجود نداشت وضعیت برای تبادلات از شرایط فعلی هم بهتر می‌شد. با این حال جای تاسف است که برخی محافل در داخل در راه قدرت یا ثروت، منافع ملی را زیرپا می‌گذارند و وجود برجام را بر سر هیچ و پوچ به چالش می‌کشند و گاهی به تمسخر می‌گیرند. روزگاری که هواپیما به ایران فروخته نمی‌شد فریاد می‌زدند با تحریم هواپیما مسافران ما را در معرض خطر قرار می‌دهند، وقتی هواپیما فروخته شد نوشتند این قرار داد جایزه‌ای به امپریالیسم است.
مطلبی با عنوان "پایبندی اروپا به اجرای برجام" در ستون نوشتارمیهمان روزنامه ایران توسط فدریکا موگرینی منتشر شد:
دقیقاً یک سال پیش، 16 ژانویه 2016، اتحادیه اروپا، چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلستان، ایالات متحده امریکا و ایران اجرای طرح اقدام جامع مشترک در خصوص برنامه هسته‌ای ایران را آغاز کردند. این اقدام در نتیجه تصمیمات شجاعانه، رهبری سیاسی، عزم گروهی و سختکوشی تحقق یافت. پس از گذشت یک سال ما می‌توانیم به روشنی بگوییم که تفاهم با ایران در جریان است و ما باید آن را حفظ کنیم.
من به تمام کسانی که چه در مورد شرایط توافقنامه و چه در مورد صرف توافق با ایران ابراز نگرانی کرده‌اند می‌گویم هم‌اکنون زمان آن رسیده که از نزدیک به حقایق نگاه کنند. این توافقنامه در وهله اول با حل یکی از مناقشات قدیمی و مداوم از طریق روش‌های مسالمت‌آمیز، مفید بودن خود را نشان داد. در غیاب چنین توافقی ممکن بود امروزه شاهد درگیری نظامی دیگری در منطقه‌ای که در حال حاضر نیز بیش از حد بی‌ثبات است، باشیم.
مریم حق پرست ستون یادداشت روز روزنامه خراسان را به مطلبی با عنوان بی توجهی پوتین به«هدیه 720 میلیاردی وزارت ارتباطات به قاچاقچیان موبایل» آمریکا اختصاص داد که در ادامه می خوانید:
وزارت ارتباطات برای چندمین بار به بهانه مشکلات فنی، اجرای طرح مقابله با قاچاق گوشی های تلفن همراه را به تاخیر انداخت و این بارعملیاتی شدن این طرح مهم راحداقل به 8 ماه دیگر موکول کرده است. این در حالی است که هر روز تاخیر در اجرای این طرح 3 میلیاردتومان نصیب قاچاقچیان موبایل می کندکه در سال رقم هنگفت هزار میلیارد تومان خسارت به اقتصاد کشور را در برمی گیردوبه عبارتی 8 ماه تاخیر در اجرای این طرح به معنای سرازیرشدن720 میلیارد تومان درآمدکشوربه جیب قاچاقچیان است. طرح شناسه دار کردن گوشی‌های همراه که قرار بود با هدف خاتمه دادن به معضل قاچاق گوشی های همراه تاپایان سال 94 اجرایی شود ،اکنون پس از گذشت ماه‌ها،با کم کاری و ناهماهنگی دستگاه های ذی ربط ،همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌بردوبا وجود گذشت بیش از 6 ماه ازآغاز دوره آزمایشی طرح،هنوز هیچ زمان بندی دقیقی از اجرای آن ارائه نشده و در تازه ترین وعده،وزیر ارتباطات اجرای طرح را به تابستان سال آینده موکول کرده است.سوال این است چرا برای طرح مهمی که در ابتدا اعلام شد تا پایان سال 94 اجرایی خواهد شد و پس از آن بازه زمانی تا پایان تابستان 95 برای اجرای آن وعده داده شدو برای چندمین بار با طرح وعده ای جدید ،اواخر سال 95 زمان عملیاتی شدن آن اعلام شد،اکنون در یک اقدام تامل برانگیز ، زمان اجرای آن نه 2 ماه یا 3 ماه یا 4 ماه دیگر بلکه اواسط سال آینده تعیین شده است،حقیقتا دلیل این همه تاخیر چیست؟آیا امکان فراهم کردن زیرساخت ها دربازه زمانی کوتاه تر برای وزارت ارتباطات وجود نداشت؟در این میان پرسش مهم این است که مسائل پشت پرده و دلیل این همه سنگ اندازی های وزارت ارتباطات چیست؟
روزنامه آفرینش مطلبی را با عنوان «مسئول و شفافیت عملکرد در پیشگاه مردم» در ستون سرمقاله خود به قلم آذر فخری اختصاص داد:
با توجه به ضررهایی که کشور ما از جهت مهاجرت دانش‌آموختگان به خارج از کشور در طول سال‌ها متحمل شده و سرمایه‌ای را که می‌توانست به بهترین نحو به سود خود از آن استفاده کند، به دلایل مختلف ازجمله نبود وضعیت اشتغال مناسب، عدم حمایت کافی از دانش‌آموختگان و دلایل دیگری که طرح آن موجب به درازا کشیدن مطلب خواهد شد، در اختیار سایر کشورها قرار داده است، یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های تصمیم‌گیرندگان آموزش عالی در سال‌های اخیر، اندیشیدن تدابیری برای جلوگیری از مهاجرت دانش‌آموختگان و استفاده از توان آنها در جهت پیشرفت کشور بوده است.
اما قضیه به همین جا ختم نشده و نظام آموزش عالی ما، در طول سالیان اخیر، هدفی فراتر از این را برای خود در نظر گرفته و آن، عبارت است از اینکه نه‌فقط با ترمیم نقصها و مشکلات نظام آموزشی، مانع مهاجرت دانشجویان و دانش‌آموختگان به خارج شویم، بلکه پا را فراتر گذاشته و خود، به یکی از کشورهای نخبه‌پذیر دنیا تبدیل شویم، به طوری که دانشجویان سایر کشورها بتوانند به دانشگاههای ایرانی مراجعه کرده و مشغول به تحصیل شوند، و به این ترتیب، دانشگاههای ما در آینده نزدیک به دانشگاههایی بین‌المللی تبدیل شوند.
بدیهی است که رسیدن به این افق و چشم‌انداز، به نوعی همه‌جانبه‌نگری نیاز دارد که در آن، نخست برای حل مشکلات دانشگاهی چاره‌ای اندیشیده شده باشد. چرا که با وضعیت نامناسب بسیاری از خوابگاههای دانشگاهی، مشکلات مربوط به سرفصلهای درسی در رشته‌های مختلف، نسبت استاد به دانشجو، امکانات کم پژوهشی و... تحقق بین‌المللی‌سازی دانشگاهها، چندان منطقی و واقع‌بینانه به نظر نمی‌رسد.
