انتقادبه مراسم تحلیف/ ازسلفی گرفتن و خمیازه کشیدن و سرگرم بودن به موبایل تا خودکارنداشتن روحانی
از سلفی تلخ پارلمان بگذریم از تشریفات نامناسب آیین یاد کردن سوگند رییس‌جمهور نمی‌توان به راحتی گذشت. بخشی از تشریفات آداب است. بخشی نزاکت رفتاری و بخش آخر هم ترتیبات آن به معنای مراودات و مذاکرات و مراسم و میهمانی و... است. در آیین سوگند رییس‌جمهور، بیراه نیست که بگوییم هیاتی و حجره‌ای رفتار شده است. این نشانه صمیمیت و اتحاد نیست که رییس‌جمهور هنگام ورود به پارلمان همراه انبوهی از افراد وارد شود. به تصاویر بار دیگر نگاهی بیندازید. برخی میهمانان چرت عصرگاهی می‌زدند، آن چهره سرشناس خمیازه می‌کشید.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ روزنامه اعتماد در سرمقاله خود به حاشیه های مراسم تحلیف پرداخت.
در بخشی از این یادداشت آمده است:
* قبل از آنکه پیام نشست ١٤ مرداد مخابره شود و از گفتمان روحانی رونمایی شود، عکس‌های سلفی تلخ از صحن پارلمان مخابره شد تا آن گفتمان و این مراسم پرشکوه به حاشیه برود. کافی است اندکی در فضای مجازی تامل کنید و بخوانید تا دریابید کدام پیام برجسته‌تر شد: پیام صلح ایران و سوگند مصلح یا رفتار ناهوشمندانه سلفی‌بگیران.
* این یک نقص در تشریفات و رفتار سیاست‌ورزی ایران است. فرقی هم نمی‌کند کدام یک از نمایندگان بخت برگشته آنجا بوده‌اند، شاید هر کس از دیگر نمایندگان آنجا بودند نیز همین رفتار را تکرار می‌کردند. حتی «ما شهروندان» نیز هر روز این رفتار را تکرار می‌کنیم و خواهیم کرد. اما واقعیت این است که آنچه در ماجرای سلفی تلخ پارلمان گذشت فراتر از خانه ملت بازتاب یافت. عصر جدید، ابزار نو و رفتار دیگری می‌طلبد. منتخبان ملت بیش از هر کس باید به رفتار سیاست‌ورزی خود و آداب و سلوک آن پایبند باشند و بیاموزند. تکرار این ماجراها زیبنده منتخبان ملت نیست و ملت فراموش نخواهد کرد.
*از سلفی تلخ پارلمان بگذریم از تشریفات نامناسب آیین یاد کردن سوگند رییس‌جمهور نمی‌توان به راحتی گذشت. بخشی از تشریفات آداب است. بخشی نزاکت رفتاری و بخش آخر هم ترتیبات آن به معنای مراودات و مذاکرات و مراسم و میهمانی و... است. در آیین سوگند رییس‌جمهور، بیراه نیست که بگوییم هیاتی و حجره‌ای رفتار شده است. این نشانه صمیمیت و اتحاد نیست که رییس‌جمهور هنگام ورود به پارلمان همراه انبوهی از افراد وارد شود. به تصاویر بار دیگر نگاهی بیندازید. برخی میهمانان چرت عصرگاهی می‌زدند، آن چهره سرشناس خمیازه می‌کشید. آن دیگری سر در گریبان تلفن پیشکسوت خود است. دکمه کت‌های مسوولان برخلاف عرف و آداب دیپلماتیک باز بود و... بماند که باید عکس سلفی را باز یادآوری کنیم. همچنین در همه دنیا مرسوم است که حتی امضا کردن رییس‌جمهور یا رییس مجلس و رییس قوه قضاییه پای اسناد و مدارک آداب خاصی دارد. اینکه وقتی رییس‌جمهور می‌خواهد امضا کند قلم را از جیب بغل کت همراهان دربیاوریم و تقدیم ایشان کنیم با هیچ آداب رسمی تشریفات ملی همخوانی ندارد و زیبنده نیست بماند که در تصویر تلویزیون نشان داده می‌شد که حتی به دنبال یافتن قلمی بودند تا منتخب ملت امضا کند. این مسائل را جدی بگیریم و کوچک نشماریم. آداب تشریفات و ترتیبات یک مراسم ملی مهم‌تر از یک سخنرانی است. پیام یک مراسم ملی نباید در حاشیه‌ها اسیر شود. از هم‌اکنون به مناسبت‌های بعدی فکر کنیم.
* قبل از آنکه پیام نشست ١٤ مرداد مخابره شود و از گفتمان روحانی رونمایی شود، عکس‌های سلفی تلخ از صحن پارلمان مخابره شد تا آن گفتمان و این مراسم پرشکوه به حاشیه برود. کافی است اندکی در فضای مجازی تامل کنید و بخوانید تا دریابید کدام پیام برجسته‌تر شد: پیام صلح ایران و سوگند مصلح یا رفتار ناهوشمندانه سلفی‌بگیران.
* این یک نقص در تشریفات و رفتار سیاست‌ورزی ایران است. فرقی هم نمی‌کند کدام یک از نمایندگان بخت برگشته آنجا بوده‌اند، شاید هر کس از دیگر نمایندگان آنجا بودند نیز همین رفتار را تکرار می‌کردند. حتی «ما شهروندان» نیز هر روز این رفتار را تکرار می‌کنیم و خواهیم کرد. اما واقعیت این است که آنچه در ماجرای سلفی تلخ پارلمان گذشت فراتر از خانه ملت بازتاب یافت. عصر جدید، ابزار نو و رفتار دیگری می‌طلبد. منتخبان ملت بیش از هر کس باید به رفتار سیاست‌ورزی خود و آداب و سلوک آن پایبند باشند و بیاموزند. تکرار این ماجراها زیبنده منتخبان ملت نیست و ملت فراموش نخواهد کرد.
*از سلفی تلخ پارلمان بگذریم از تشریفات نامناسب آیین یاد کردن سوگند رییس‌جمهور نمی‌توان به راحتی گذشت. بخشی از تشریفات آداب است. بخشی نزاکت رفتاری و بخش آخر هم ترتیبات آن به معنای مراودات و مذاکرات و مراسم و میهمانی و... است. در آیین سوگند رییس‌جمهور، بیراه نیست که بگوییم هیاتی و حجره‌ای رفتار شده است. این نشانه صمیمیت و اتحاد نیست که رییس‌جمهور هنگام ورود به پارلمان همراه انبوهی از افراد وارد شود. به تصاویر بار دیگر نگاهی بیندازید. برخی میهمانان چرت عصرگاهی می‌زدند، آن چهره سرشناس خمیازه می‌کشید. آن دیگری سر در گریبان تلفن پیشکسوت خود است. دکمه کت‌های مسوولان برخلاف عرف و آداب دیپلماتیک باز بود و... بماند که باید عکس سلفی را باز یادآوری کنیم. همچنین در همه دنیا مرسوم است که حتی امضا کردن رییس‌جمهور یا رییس مجلس و رییس قوه قضاییه پای اسناد و مدارک آداب خاصی دارد. اینکه وقتی رییس‌جمهور می‌خواهد امضا کند قلم را از جیب بغل کت همراهان دربیاوریم و تقدیم ایشان کنیم با هیچ آداب رسمی تشریفات ملی همخوانی ندارد و زیبنده نیست بماند که در تصویر تلویزیون نشان داده می‌شد که حتی به دنبال یافتن قلمی بودند تا منتخب ملت امضا کند. این مسائل را جدی بگیریم و کوچک نشماریم. آداب تشریفات و ترتیبات یک مراسم ملی مهم‌تر از یک سخنرانی است. پیام یک مراسم ملی نباید در حاشیه‌ها اسیر شود. از هم‌اکنون به مناسبت‌های بعدی فکر کنیم.
