روزهای آرام پارلمان در دولت روحانی/سکوت سنگین مجلسی که ژنرال ندارد

دیده بان ایران: مجلس دهم روزهای آرامی را نسبت به مجلس هشتم و نهم سپری می‌کند؛ دیگر نه از آن نطق‌های آتشین خبری هست و نه نقدهای بی‌محابا. دیگر خبری از «ستاره‌های مجلس» و سخنرانی‌‍‌های آتشین که لرزه بر اندام مخالفانشان می‌انداخت نیست. ستاره‌هایی که هرگاه نوبت آنها می‌شد تا پشت تریبون بروند همه می‌دانستند مجلس امروز، روز داغ و پرهیاهویی را پیش رو خواهد داشت. لیدرهایی که یک روز تذکر و اخطار را با فریاد بلند مطرح می کردند و روزی در لابی پارلمان زمزمه استیضاح را بین رسانه‌ها به جریان می انداختند. سکوت سنگین ژنرال های اصولگرا و اصلاح طلب که معمولا برای اظهار نظر در خصوص وقایع روز، پیش قدم می شدند کمی عجیب و غیر منتظره شده است . آنها چندان حرف نمی زنند! به راستی علت کم کاری و کم فروغ شدن آن‌ها چیست؟ شاید بتوان علت این رویکرد را در گزاره‌های زیر خلاصه کرد.

قانون مداری و روند قانون گرایی

روند قانون گرایی و عمل به قانون در هشت سال دولت احمدی نژاد بسیار نوسان داشته است. «قانون گریزی» مشخصه بارز دولت احمدی نژاد بود. در دولت او، قانون وقتی محترم بود که برای دولت او نفعی داشته باشد. 

«من یک حقوقدان هستم»! این جمله حسن روحانی در دوره رقابت انتخاباتی اش است. جمله ای کوتاه که گویای نگاه او به مقوله قانون و قانون گرایی در سطح کلان جامعه است. او بارها تاکید کرده که «اعتدال» بدون قانونگرایی امکان پذیر نیست. «فرزند مجلس» عبارتی بود که حسن روحانی بعد از نخستین روزهای انتخاب شدنش در دیداری با نمایندگان مجلس آن را بیان کرد تا از همان ابتدا پیام همراهی با مجلس را به نمایندگان مخابره کند. حسن روحانی که سابقه حضور 20 ساله در مجلس را دارد از همان ابتدای امر خواستار تعامل مجلس و دولت شد و گفت که اتفاقاتی که در روابط این دوقوه رخ داد دیگر تکرار نمی شود. شاید یکی از دلایل کم فروغ شدن برخی از نمایندگان خانه ملت را در تفاوت همین نگاه روحانی و احمدی نژاد بتوان خلاصه کرد. نگاهی که تیغ نمایندگان مجلس را برای انتقاد از دولت احمدی نژاد تیزتر کرد و میکروفن های آن ها را در دولت روحانی خاموش کرد.

فضای باز سیاسی

اصولگرایان غالبا با فضای باز سیاسی موافق نبوده‌اند؛ چه در مقاطعی که بر مسند قدرت نشسته بودند و چه زمانی که قدرت در اختیار اصلاح‌طلبان بوده است. نمونه بارز این وضعیت در دولت‌های نهم و دهم احمدی‌نژاد وجود داشت که این دو دولت به صورت کامل با فضای باز سیاسی مخالف بودند. پس از انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم و قطع دست محمود احمدی نژاد از ساختار قدرت وضع به گونه ای دیگر شد. حسن روحانی از همان ابتدا بر چند واژه تاکید داشت؛ واژه هایی که «اعتدال» شاه بیت آن و «نقدپذیری» در مرحله بعدی، پرکاربردترین اصطلاحات او لقب گرفتند.