گفت و گوی روحانی خاص نبود

دیده بان ایران- سعیدسیف: روحانی این بار هم " وعده" داد. این بار هم مانند هر گفت و گو مجبور شد به بدنه اجتماعی و حامیانش یادآوری کند که وعده‌هایش را فراموش نکرده است، .بدنه اجتماعی که با هر بار گفت و گو بیشتر از قبل "ریزش" می کند. چرا که آنها از رئیس جمهور تنها  افعالی مانند "انجام می شود"، "شروع خواهیم کرد"، "انجام خواهیم داد"، "می خواهیم انجام دهیم" "ما می خواهیم، "در آینده خواهد شد" می شنوند افعالی که پس از پنج سال دیگر رنگ و بوی گذشته را ندارد. روحانی این بار هم نتوانست با جامعه  ارتباط برقرار کند چرا که رئیس جمهور دولت دوازدهم مانند گذشته اطلاع رسانی قوی، یعنی "زبان گویا" و "گوش شنوایی"  ندارد. بسیاری از کنشگران سیاسی بر این باورند که نهاد "اطلاع رسانی دولت " ارتباط گرفتن با جامعه را در میان کارهای روزمره کارمندی فراموش کرده است.

 

ندیدن عکس های رئیس جمهور در سرپل ذهاب که مجری برنامه گفت و گوی زنده به کنایه به آن اشاره کرد یک اتفاق نبود. یک مجری برنامه زنده به خوبی می داند رئیس جمهور کجا رفته  و چگونه با مردم ارتباط گرفته است.  واقعیت این است که اهالی رسانه هم تا شب گذشته  که "کارمندان" و "پروژه بگیران" عکس های سفر روحانی به سرپل ذهاب از زیر خاک بیرون کشیدند رئیس جمهور را آن گونه  که تصویر  شد در میان مردم ندیده بودند. جامعه یک تصویر از  روحانی به یاد دارد و آن رئیس جمهوری است که سوار بر ماشین  "ضد گلوله" به میان زلزله زدگان آمده است. این موضوع یک  کنایه به ضعف اطلاع رسانی دولت است. 

 

روحانی پنج سال تلاش کرد به تنهایی بار مسئولیت را بر دوش بکشد و پاسخ اتهامات و سیاه نمایی‌های بسیاری از مخالفان و دلواپسان دولتش را بدهد. چنانکه بهزاد نبوی فعال سیاسی اصلاح طلب می گوید "روحانی هر 9 ساعت یک بحران را از سر می گذارند"  اما واقعیت این است که رئیس دولت در این میان تنهاست و به دور از جامعه و حتی دولتمردانش نگاه داشته شده است. 

 

در گفت و گوی شب گذشته بسیاری از مسائل حوزه سیاست داخلی و خارجی نادیده گرفته شد. مثلا آقای مجری اصلا به روی خود نیاورد که این کشور تازه چند روز نا آرامی را از سر گذرانده یا اینکه مساله پایبندی یا عدم پایبندی امریکا به برجام هنوز ابهامات بسیاری برای ناظران سیاسی باقی می‌گذارد." آیا واقعا حل مشکل اقتصادی مردم در گرو حل معضل ناوگان فرسوده حمل و نقل است؟!" در واقع تفاوت‌های گفت‌وگوی دیشب در ضعف‌هایش بود. آنجا که مصاحبه‌کننده سعی داشت به مخاطب القاء کند در حال مشاهده یک گفت‌وگوی متفاوت است. لبخندهای روحانی هم کمکی به جذاب‌تر شدن گفت‌وگو نکرد و تنها قول‌های رییس‌جمهور برای قابل توجه شدن این مصاحبه یک‌ساعته موثر واقع شد.

 

واقعیت این است که روحانی تنها رسانه "ناطق" دولت است. حتی مانند پنج سال گذشته کسی هم از دولت او را یاری نمی کند یا بار جنگ رسانه ای با مخالفان را بر دوش نمی کشد. انگار هیچ کدام از اعضای دولت حاضر نیستند به قول آقای رئیس دولت "پاشنه های خود ور بکشند"  این نوع نا امیدی در نوع خود موضوع عجیبی است که گریبانگیر دولت دوازدهم شده است. دولتمردان باید بپذیرند که  با 24 میلیون هوادرار روبرو هستند، اقناع و ارتباط گرفتن با آنان با "لکنت زبان"  در اطلاع رسانی  و "سخن نگفتن "همخوانی ندارد اگر اصراری به ابقاء  تیم اطلاع رسانی ضعیف در مجموعه ریاست جمهوری وجود دارد حداقل رسانه های همسو تقویت شوند که پوششی باشند بر ناتوانی اطلاع رسانی  در دولت دوازدهم.