هراس اصولگرایان از کاندیداتوری در انتخابات 96 / موعد جدایی موتلفه از جبهه پیروان فرا رسید؛ انشقاق‌های دیگر در راه است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، اصولگرایان دائما تاکید دارند که برای انتخابات ریاست جمهوری 96 سازوکار ویژه‌ای تعبیه کرده‌اند که نتیجه و ماحصل آن، معرفی کاندیدای واحد است؛ اینکه سازوکار تعبیه شده از جانب اصولگرایان تا چه میزان قابلیت تحقق و توفیق دارد، فعلا موضوع بحث نیست؛ در شرایط فعلی بحث اصلی، گزینه‌های بالقوه فراوانی است که نامشان در جریان اصولگرایی مطرح می‌شود؛ افرادی که خود را اصلح می‌پندارند و احساس تکلیف فراوانی برای خدمت به مردم و انقلاب، آن هم تنها در مقام ریاست جمهوری دارند.

آنطور که از برآیند مواضع و اظهارات شخصیت‌های اصولگرا برمی‌آید، قرار است هر حزب و تشکلی که در دایره اصولگرایی تعریف می‌شود، کاندیدای موردنظر خود را به مجمعی که هنوز تشکیل نشده و ریاستش بر عهده گردانندگان جامعه روحانیت است، معرفی کند تا مجمع مزبور بر مبنای خرد جمعی، نام یک نفر را به عنوان کاندیدای واحد به جامعه رای دهندگان معرفی کند؛ این همان سازوکاری است که اصولگرایان برای توفیق در انتخابات پیش رو بدان دلبسته‌اند؛ البته آنها در این مسیر با یک مشکل عمده مواجه‌اند؛ اقناع افراد و طیف‌هایی که از هر جهت خود را برای راهیابی به پاستور مستحق می‌دانند و علی‌رغم تعارفات سیاسی مرسوم، به راحتی و با سلام و صلوات از گردونه رقابت کنار نمی‌کشند.  

معرفی نامزدهای اختصاصی از سوی موتلفه و جبهه پیروان

در میان احزاب و تشکل‌های اصولگرا تاکنون دو تشکل به نام‌های جبهه پیروان خط امام و رهبری و حزب موتلفه، برای معرفی گزینه انتخاباتی خود به مرجع عالی انتخاباتی اصولگرایان که هنوز تشکیل نشده، به نتیجه گیری رسیده‌اند.

آنطور که حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه به تابناک گفته است، "مصطفی میرسلیم" نامزد مدنظر این حزب برای معرفی به مرجع عالی انتخاباتی اصولگریان خواهد بود؛ البته طبق گفته ترقی، کاندیدای این حزب هنوز به طور صددرصدی اعلام آمادگی نکرده و ملاحظاتی برای انتخاب شدن دارد؛ درست مشابه این موضوع در مورد نامزد انتخاب شده از جانب جبهه پیروان صدق می کند؛ اگر چه محسن کوهکن از اعضای برجسته این جبهه بر اجماع روی محمدرضا باهنر تاکید دارد اما بر این نکته هم اذعان دارد که باهنر هنوز برای کاندیداتوری قانع نشده و باید فرآیند اقناع دبیرکل جبهه پیروان تکمیل گردد. 

در این رابطه چند سوال و چند مجعول مطرح می‌شود؛ نخست آنکه، اکراه و اجتناب این شخصیت‌های اصولگرا از کاندیداتوری صرفا یک بازی تبلیغاتی است و یا اینکه آنها واقعا با توجه به جمیع جهات منجمله قدرت رای آوری پایین، تمایلی به کاندیداتوری ندارند؟ به هر حال اسامی نامبرده شده، شخصیت‌های برجسته و پروزن و پرسابقه‌ای در سپهر سیاسی ایران هستند و هر دوی آنها به حکم رهبری عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام محسوب می‌شوند؛ قدر مسلم آنکه این افراد از هزینه کرد نام و اعتبارشان برای گرم کردن تنور انتخاباتی اصولگرایان گریزانند و نمی خواهند دستمایه طنزپردازی های سیاسی در فضای مجازی شوند.

سوال و مجعول دوم در رابطه با موضوع فوق‌الذکر آن است که با توجه به اینکه حزب موتلفه زیرمجموعه جبهه پیروان است، سازوکار در نظر گرفته شده برای معرفی نامزد از جانب آنها به مرجع عالی انتخاباتی اصولگرایان چه خواهد بود؟ آیا دو سهمیه مجزا برای آنها در نظر گرفته شده است و یا اینکه نامزد موتلفه و جبهه پیروان باید یکسان باشد؟

 به نظر می‌رسد با نزدیک شدن به موعد انتخابات دوازدهم و فصل معرفی نامزدها، اختلافات در اردوگاه اصولگرایی جزئی‌تر شود و دیگر، مجادلات اصولگرایان به دو طیف میانه رو و تندرو آنها منحصر نشود بلکه در درون احزاب و طیف‌های اصولگرایی هم شاهد افتراق و انشقاق باشیم؛ شاید سکانس اول این تراژی انتخاباتی، جدایی موتلفه از جبهه پیروان باشد...