روزنامه صداوسیما: متفکران جامعه،صداوسیما را تهی از پژوهش می دانند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، نوآوری فقط بخش بسیار کوچکی از برنامه‌سازی است. هرکس با هرسلیقه نباید به تلویزیون راه یابد. تلویزیون آینه تمام‌نمای سلیقه یک ملت و اقوام آن سرزمین است. 
شناخت مخاطب یا همان مخاطب‌شناسی و بررسی بی‌طرفانه برنامه‌های تلویزیون تا چه اندازه مد نظر قرار می‌گیرد؟ (سنجش افکار تماشاگران را می‌گویم که باید توسط استادان پیام رسانه‌های جمعی یک‌سویه همواره مورد بررسی قرار گیرد.) آیا مد نظر قرار می‌گیرد؟ 
اگر دچار روزمرگی شویم، نابودیم و خود نمی‌دانیم. اگر یک برنامه موفق تلویزیونی را دیدید، سایه تهیه‌کننده را در پس آن جست‌وجو کنید. برخی از تهیه‌کنندگان و مجریان در اوج موفقیت فراموش می‌کنند که تلویزیون آدم‌ها را بالا می‌برد و می‌تواند به زمین بزند! سرمستی ناشی از موفقیت یک برنامه همواره باید با تحلیل و تعقل همراه باشد. استقبال تماشاگران از یک برنامه می‌تواند سرمستی کاذب به‌همراه داشته باشد تا جایی که تماشاگر را دست کم می‌گیریم.

  مگر تهیه‌کنندگان یا مجریان فرصت مطالعه دارند؟ کدام شبکه تلویزیونی ما نقدپذیری را به‌صورت علمی رواج داده است؟ کجا گفته که نقد به معنای نفی و به معنای دشمنی نیست؟ کجا گفته که نقدپذیر باشیم؟ کجا گفته که در خلوت تنهایی باید داور آثار خود باشیم؟ کجا به ضرورت نقد در یک جامعه استوار اشاره کرده است؟