کد خبر: 128657
A

بهروز وثوقی: کارهایی که انتخاب کردم، همه‌اش حساب شده بود آنها یادگاری‌های است که در سینمای ایران جا گذاشتم/ با چه اطمینانی بلند شوم بیایم ایران

بهروز وثوقی: یک عده‌ایی هستند که دوست دارند معروف شوند‌ و از این معروفیت استفاده‌های گوناگون بکنند. این در سینما از نظر من مردود است. من دوست نداشتم فقط معروف بشوم. من فکر می‌کردم سینما هنری است که باید آدم عمیق‌تر بهش فکر کند و عمیق‌تر انجام دهد. وقتی عمیق‌تر و درست تر انجام بدهد خود به خود معروف می‌شود و خود به خود مطرح می‌شود.

بهروز وثوقی: کارهایی که  انتخاب کردم، همه‌اش حساب شده بود آنها یادگاری‌های است که در سینمای ایران جا گذاشتم/ با چه اطمینانی بلند شوم بیایم ایران

به گزارش سایت دیده بان ایران، بهروز وثوقی در بخش‌هایی از گفت و گو با چلچراغ درباره خاطرات و نگاهش به بازیگری و احتمال بازگشتش به ایران گفت:«در شرایطی که الان مملکت دارد. فکر نمی‌کنم عملی باشد که من بیایم. چون اگر می‌توانستم راحت بیایم، همان سالهای اول می‌آمدم. نمی‌دانم شما چقدر می‌دانید..همیشه از خیلی جاها حمله‌هایی به من شده و همیشه هم اینها بوده. خب من با چه اطمینانی بلند شوم بیایم؟

یک عده‌ایی هستند که دوست دارند معروف شوند‌ و از این معروفیت استفاده‌های گوناگون بکنند. این در سینما از نظر من مردود است. من دوست نداشتم فقط معروف بشوم. من فکر می‌کردم سینما هنری است که باید آدم عمیق‌تر بهش فکر کند و عمیق‌تر انجام دهد. وقتی عمیق‌تر و درست تر انجام بدهد خود به خود معروف می‌شود و خود به خود مطرح می‌شود.

اگر مردم نباشند، من هیچ کس نیستم. اگر مردم نباشند، نیایند فیلم‌های من را ببینیند یا برای تماشای تئاترهایی که بازی می کنم نیایند من کسی نیستم. تمام هنرمندان دنیا از نقاش گرفته تا شاعر و.. اگر مخاطب نداشته باشند به درد نمی خورند. وظیفه هنرمند است که از استقبالی که از او می‌شود تشکر کند.

برای «گوزن‌ها» بعد از اینکه فیلم آمد بیرون روزی اقلا بیست، بیست و پنج نامه از مادرها دریافت می‌کردم که فقط تشکر می‌کردند که شما صورت بچه‌های ما را بهشان نشان دادی، شما نشان دادی که این‌ها مواد مخدر می‌زنند چه حالتی دارند. به همین دلیل تعداد زیادی از بچه‌های ما مواد را ترک کردند. اینها برایم خیلی ارزش داشت.

من نمی‌توانم بگویم در صدر جدول هستن یا در پایین جدول. من تنها چیزی که می‌خواهم بگویم این است تا یک زمانی من انتخاب می‌شدم و از یک زمانی من انتخاب می‌کردم همه چیز را. آن کارهایی که من انتخاب کردم، همه‌اش حساب شده بود و آنها یادگاری‌های من است که در سینمای ایران جا گذاشتم.

آرزوی من در تمام این مدت در غربت این بوده که در ایران وضعیت طوری بشود که مردم راحت‌تر زندگی کنند. اگر هم فرصتی به من داده شود که برگردم آن‌جا و چند نفر را خودم آن‌طور که دلم می‌خواهد، آن تجربیاتم را در اختیارشان بگذارم که استفاده کنند. متاسفانه چندین سال است که نشده. ولی آرزویم این است که واقعا بشود و در ایران یک وضعیتی پیش بیاید که اگر من بتوانم بیایم. نه این که بیایم کار فیلم کنم، بیایم اقلا این تجربیات گذشته‌ام را در اختیار جوان‌هایی که علاقه‌مندند به این کار، مجانی در اختیارشان بگذارم.»

 

منبع: سینمادیلی

 

کانال رسمی دیدبان ایران در تلگرام

اخبار مرتبط

ارسال نظر