شیرین هانتر در صداوسیما از وضعیت ایران می‌گوید/ انتقاد شدید کیهان از خبرنگار سابقش/ چرا صداوسیما یک جاسوس را به برنامه اش دعوت کرده است؟
بیست و پنجمین قسمت برنامه تلویزیونی «شوکران» به گفت‌وگوی تصویری با پرفسور شیرین هانتر ـ عضو شورای روابط خارجی آمریکا ـ اختصاص دارد.
به گزارش دیده بان ایران؛ پرفسور شیرین هانتر، دانشمند علوم سیاسی، عضو شورای روابط خارجی آمریکا و استاد دانشگاه جورج تاون واشنگتن دی سی، برای اولین‌بار پس از انقلاب اسلامی در برنامه‌ای از صداوسیما حاضر می‌شود تا درباره شرایط سیاسی و جهانی امروز ایران بحث و گفت‌وگو کند.
«آیا یک حکومت سکولار در ایران، مردم را از تنش با غرب نجات می‌دهد؟»، «چگونه ایران باید از ایدئولوژی انقلابی دست بکشد تا به رابطه عادی با جهان بازگردد؟» و «آیا جنگ جهانی تازه‌ای در راه است؟» از جمله اساسی‌ترین پرسش‌های «شوکران» از عضو ۷۴ ساله شورای روابط خارجی آمریکا و استاد علوم سیاسی دانشگاه جرج تاون در واشنگتن دی سی است.
همچنین، پیوستگی تاریخ و سیاست و فلسفه، نقش ایدئولوژی انقلابی در سیاست خارجی کشور و تاثیر آن بر استراتژی خارجی، کیفیت دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نقش سکولاریسم و مذهب در تنش‌زدایی با جهان، تغییر شکل استعمار در دوران معاصر و... از کلیدی‌ترین محورهای مورد بحث در این برنامه به شمار می‌رود.
شیرین طهماسب معروف به «شیرین هانتر» متولد ۱۳۲۳ در تبریز از نخستین دیپلمات‌های زن ایرانیِ پیش از انقلاب است که در سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۸ به عنوان نماینده وزارت امور خارجه ایران در لندن و ژنو فعالیت می‌کرد.
وی مقطع کارشناسی رشته علوم سیاسی را در دانشگاه تهران پشت سر گذاشت و مدرک کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل را در سال ۱۹۷۹ از مدرسه اقتصادی لندن و مدرک دکترای روابط بین‌الملل را در سال ۱۹۸۳ از موسسه تحصیلات تکمیلی مطالعات بین‌المللی (HEI) ژنو اخذ کرد.
هانتر پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت و از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵ در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌الملل در واشنگتن فعالیت کرد. وی از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ در این مرکز به عنوان مدیر برنامه اسلام و از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲ به عنوان قائم مقام برنامه خاورمیانه مشغول به کار بود.
هانتر همچنین در دوره‌ای در اندیشکده کارنگی به عنوان محقق مشغول به کار شد و در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ به عنوان تحلیل‌گر ارشد در مرکز مطالعات سیاستگذاری اروپا حضور داشت. فعالیت در موسسه بروکینگز و مرکز امور بین‌الملل دانشگاه هاروارد از دیگر تجربیات این بانوی سیاست‌مدار است.
از شیرین هانتر کتاب‌ها و مقالات تخصصی بسیاری درباره ایران و اسلام به زبان انگلیسی به چاپ رسیده است که برخی از آنها همچون کتاب «آینده اسلام و غرب: برخورد تمدن‌ها یا همزیستی مسالمت‌آمیز»، «اسلام در روسیه: سیاست‌های هویتی و امنیتی» و «سیاست خارجی ایران در دوران بعد از فروپاشی شوروی» در ایران ترجمه و منتشر شده است.
این قسمت از برنامه «شوکران» دوشنبه (دوم دی‌ماه)، ساعت ۲۱ روی آنتن شبکه چهار سیما می‌رود.
در فصل جدید برنامه «شوکران» که از آبان ۹۸ روی آنتن شبکه چهار سیما رفته است، اندیشمندان برجسته داخلی و خارجی از جمله سیدحسین نصر، احمد مهدوی دامغانی، شیرین هانتر، منصوره اتحادیه، آیت‌الله سیدمحمد مهدی میرباقری، کریم مجتهدی، حاتم قادری، مهدی محسنیان‌راد، باقر ساروخانی، لوریس چکناواریان، ابوالحسن تنهایی به همراه دیگر دانشوران برجسته ایرانی حضور داشته‌اند.
«شوکران» که به اساسی‌ترین مسایل فکری کشور می‌پردازد، به تهیه‌کنندگی و سردبیری پیام فضلی‌نژاد، محصول مشترک شبکه چهار سیما و حوزه هنری است.
بازپخش «شوکران» روزهای سه‌شنبه ۱۰ صبح، جمعه ۱۴ ظهر و شنبه یک بامداد است.
گفتنی است روزنامه کیهان هم در رابطه با همین موضوع در شماره امروزش نوشت: دیپلمات سابق ایران در دوران طاغوت و از دلالان رابطه ایران با آمریکا و اسرائیل، مهمان یک برنامه تلویزیونی شد!شیرین هانتر، از اعضای سازمان موسوم به «شورای ملی ایرانیان آمریکا»(سازمان نایاک) است که با راهبرد تغییر تدریجی و استحالۀ سیاسی و عقیدتی، علیه نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کنند. وی از شرکت‌کنندگان در کنفرانس «گفت‌وگوهای هسته‌ای و نقش اسرائیل در آن» بود که مهرماه سال 92 توسط نایاک در واشنگتن برگزار شد. در کمال شگفتی، برنامه «شوکران» که از شبکه چهار سیما پخش می‌شود، میزبان این عضو سازمان برانداز نایاک شده است و با وی به گفت وگو پرداخته است! با توجه به سابقه روشن سازمان نایاک در فعالیت علیه نظام، جای سؤال است که چرا حوزه هنری (وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی) به‌عنوان سرمایه‌گذار برنامه «شوکران» مجوز خودنمایی یکی از اعضای نایاک را صادر کرده است؟ و چرا رسانه ملی آن را در نوبت پخش قرار داده است؟ شاید استدلال دست‌اندرکاران حوزه هنری و شبکه چهار سیما از پخش مصاحبه با شیرین هانتر این باشد که آنها قصد چالش با وی را داشته‌اند، اما دعوت از این عنصر وابسته به نهادهای حاکمیتی و امنیتی آمریکا، به‌خودی‌خود و فی‌نفسه نوعی قبح زدایی از حضور چنین افرادی در فضای فرهنگی و رسانه‌ای ایران محسوب می‌شود. برای این‌گونه عوامل خودفروخته مهم نیست که در چالش احتمالی- البته اگر مقصود چالش باشد!- محکوم شوند، بلکه آنچه برای سازمان‌های جاسوسی دشمن از جمله سازمان «سیا» اهمیت دارد، حضور عواملش در شبکه تلویزیون رسمی ایران است و تعجب‌آور است که نکته‌ای به این بدیهی از نظر برنامه‌ریزان مورد اشاره دور مانده باشد! گفتنی است، به اذعان بسیاری از فعالان سیاسی در آمریکا، بودجه شورای ملی ایرانیان آمریکا موسوم به سازمان نایاک توسط سازمان سیا تأمین می‌شود و این سازمان در سال‌های اخیر با نهادهای براندازی مانند بنیاد ملی آمریکا برای دموکراسی، بنیاد راکفلر و بنیاد وودرو ویلسون همکاری می‌کند.
