پرویز پرستویی: آقای روحانی! یک سفر با لباس شخصی همراه ما باشید
پرویز پرستویی با انتشار نامه‌ای در اینستاگرام خطاب به حسن روحانی به بیان برخی از کار‌هایی که ریاست جمهوری می‌توانسته در این دوره ۸ ساله انجام بدهد پرداخته است.
به گزارش دیده بان ایران؛ در این نامه که در صفحه رسمی پرویز پرستویی در اینستاگرام منتشر شده، چنین آمده است:
«جناب آقای رئیس جمهور، دیگر ماه‌های آخر ریاست شماست. در این حدود ۸ سال هر چه کردید و نکردید بر همه ملت ایران روشن و شفاف است، اما با قاطعیت میتوانم بگویم که دو کار را نکردید.
یک: برای مردم فقیر و نیازمند در حاشیه شهر‌های تهران و استان‌ها و کشورمان هیچ کاری نکردید. این را با سند و استدلال می‌گویم، در این یک سال شیوع کرونا که همیشه در هیئت دولت با فاصله و رعایت پروتکل‌ها می‌نشینید و برنامه‌های آنلاین می‌گذارید، بنده و گروهمان، قهرمانان یا بهتر بگویم پهلوانان کشور و جهان با کمک‌های مردمی سفر‌های دوره‌ای گذاشته‌ایم؛ برای توزیع ارزاق، ساختن درمانگاه، ساختن خانه برای کپرنشینان، ساختن مدرسه، پروتز برای دست‌های قطع‌شده توسط گاندوها...
کل کشور را دور زدیم و می‌زنیم. آنچه مشاهده کردیم، فقر مطلق، بی‌خانمانی و بیکاری، بی‌آبی، بی‌هویتی (فاقد شناسنامه، کارت ملی، یارانه) نداشتن مسکن، درمانگاه، مدرسه و تغذیه بیداد می‌کند. برای اثبات این حرف‌ها در این روز‌های آخر ریاست‌تان یک سفر همراه ما میهمان باشید، با لباس شخصی، شک ندارم که اصلا شما را نمی‌شناسند، چرا؟ چون برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. بیایید و از نزدیک ببینید که چه کار‌هایی می‌توانستید بکنید و نکردید یا به گوشتان نرسیده...
دو: در این دو دوره یک‌بار سراغ هنرمندان که اکثرا نقش مهمی در انتخاب شما داشتند را نگرفتید و در این سال‌ها به خاطر حمایت از شما مدام مورد شماتت قرار گرفتند! یک سال است سینما‌ها و تئاتر‌ها به خاطر کرونای لعنتی تعطیل است. آیا می‌دانید که اهالی هنرمندان نجیب این کشور چگونه روزگار می‌گذرانند؟ بعید می‌دانم.
هنرمندان کسانی نیستند که برای نیازشان بتوانند دست به طرف کسی دراز کنند. من خوب می‌دانم که اکثر هنرمندان تئاتر و سینما روزگار تلخ و سختی را می‌گذرانند، اکثرا فاقد مسکن هستند و لنگ اجاره‌خانه و سفره‌های خالی و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند، که البته این روز‌ها با سیلی هم نمی‌شود صورت را سرخ نگه داشت! چرا؟ چون خونی زیر پوست نیست که سرخ شود.
بیایید یک سفر دوره‌ای در این روز‌های آخر که مسئولیت دارید با هم به جا‌هایی که عرض کردم داشته باشیم. بیایید سری به اهالی فرهنگ و هنر بزنید دیگر این فرصت پیش نخواهد آمد. این‌ها که گفتم از درد بود و اطلاع‌رسانی. می‌دانم که نمی‌دانید یا نشنیده‌اید. بیایید ببینید که چقدر مردم خوب و شریف و دوست‌داشتنی داریم. بیایید با رعایت پروتکل‌ها. بیایید و نگران نباشید، شما را نمی‌شناسند.»
