۵ دلیل پشت پیروزی ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک
نشریه آمریکایی هیل نوشت: «با وجود این که نظرسنجی‌ها تنها چند ماه پیش او را در رده‌های پایانی نشان می‌دادند، زهران ممدانی، سیاستمدار پیشرو و عضو پیشین مجلس ایالتی نیویورک، توانست بر رقیب خود اندرو کومو — که پیشتر شهردار شهر بود — پیروز شود و به این ترتیب اولین مسلمان باشد که ادارهٔ نیویورک را بر عهده می‌گیرد. بسیاری این پیروزی را نشانه‌ای از تغییر گرایش افکار عمومی داخل حزب دموکرات دانستند. اما چگونه این پیروزی ممکن شد؟»
به گزارش سایت دیده‌بان ایران، نشریه آمریکایی هیل نوشت: «با وجود اینکه نظرسنجی‌ها تنها چند ماه پیش او را در رده‌های پایانی نشان می‌دادند، زهران ممدانی، سیاستمدار پیشرو و عضو پیشین مجلس ایالتی نیویورک، توانست بر رقیب خود اندرو کومو — که پیشتر شهردار شهر بود — پیروز شود و به این ترتیب اولین مسلمان باشد که ادارهٔ نیویورک را بر عهده می‌گیرد. بسیاری این پیروزی را نشانه‌ای از تغییر گرایش افکار عمومی داخل حزب دموکرات دانستند. اما چگونه این پیروزی ممکن شد؟
۱. مسئلهٔ توانایی تحمل هزینه‌های زندگی مهم‌ترین عامل بود
در حالی که کومو بر مسئلهٔ امنیت و جرم تمرکز داشت، ممدانی هزینهٔ زندگی و توان مردم نیویورک برای تأمین مخارج را محور اصلی کارزار خود قرار داد و از شعارهایی مانند «شهری که بتوانیم هزینه‌هایش را بپردازیم» و «مسکن مقرون‌به‌صرفه برای همه» استفاده کرد.
۲. پیام روشن و منسجم
کارزار ممدانی از ابتدا پیامی واحد و ثابت داشت: دفاع از طبقهٔ کارگر و آسان‌تر کردن زندگی روزمره.
برخلاف برخی کارزارهای قبلی دموکرات‌ها، او در اهداف و مواضع خود مبهم نبود. حتی برخی از هواداران پیشین دونالد ترامپ از او حمایت کردند، زیرا پیام او را شفاف و بی‌پرده یافتند.
۳. تجربه، عامل تعیین‌کننده نبود
کومو تلاش کرد خود را مدیر باسابقه معرفی کند و ممدانی را به‌خاطر نداشتن تجربهٔ اجرایی مورد انتقاد قرار داد.
اما ممدانی این مسئله را به نفع خود استفاده کرد و خود را چهره‌ای تازه معرفی نمود که نظم سیاسی قدیمی را نمی‌پذیرد — رویکردی که یادآور کارزار ترامپ در سال ۲۰۱۶ است، زمانی که او نیز ساختار سیاسی موجود را به چالش کشید.
۴. حضور گسترده و غیرسنتی
ممدانی در همه جا حضور داشت — از کنفرانس‌های خبری تا شبکه‌های اجتماعی و حتی باشگاه‌های شبانه.
او رویدادی ویژه برای «اینفلوئنسرها» برگزار کرد که بیش از ۳۱ هزار بینندهٔ زنده داشت.
او به طور غیرمنتظره در یکی از کلاب‌های بروکلین ظاهر شد و برای حاضران سخنرانی کرد.
همچنین تبلیغات خود را روی شبکهٔ محافظه‌کار فاکس نیوز پخش کرد — اقدامی غیرمعمول برای یک نامزد پیشروی دموکرات.
۵. بهره‌گیری از انرژی چپ و بسیج پایگاه‌های مردمی
کارزار او به جنب‌وجوش جناح مترقی حزب دموکرات تکیه داشت، با حمایت اتحادیه‌ها، داوطلبان و اهداکنندگان کوچک.
اگرچه برخی تحلیلگران گفتند مدل ممدانی «مخصوص نیویورک» است، اما بسیاری از آنان این کارزار را یکی از موفق‌ترین کارزارهای پیشرو در سال‌های اخیر توصیف کردند.
یک استراتژیست دموکرات که روزنامه نقل کرده، دربارهٔ روش جذب حمایت توسط ممدانی گفت: «چه او را دوست داشته باشید و چه نه، نمی‌توانید او را نادیده بگیرید.»
و افزود: «وقتی می‌گوییم باید قواعد بازی را تغییر دهیم، منظورمان همین نوع رویکرد است — نه آن چیزی که در سال‌های گذشته انجام دادیم.»
ناظران می‌گویند پیروزی ممدانی تنها یک موفقیت فردی نبود، بلکه نشان‌دهندهٔ تغییر در فضای سیاست پیشرو در آمریکا است؛ جایی که مسائلی مانند مسکن مقرون‌به‌صرفه و هزینه‌های زندگی بر تجربهٔ سیاسی سنتی و شخصیت‌های قدیمی مانند اندرو کومو غلبه یافته‌اند.»
