سارا شریعتی: پدرم از تاریخ بیزار بود/ یکی از معروف‌ترین جملاتش این است که من از «تاریخ و تقی‌زاده بیزارم»
شریعتی مانند والتر بنیامین بر مفهوم «حافظه» تکیه می‌کند، حافظه نزد شریعتی مفهوم «یادِ یادآوران» است، او معتقد است جوامع جدید، فراموش‌کارند و کار روشنفکران در این جوامع، «یادآوری» است و به یادآوردن را نقشی آگاهی‌بخش می‌داند.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران، سارا شریعتی در هفتمین جلسه از نشست‌های «معرفی آثار مکتوب درباره هویت مشهد» که شامگاه سه‌شنبه به همت پژوهشکده ثامن مشهد در سالن جلسات این پژوهشکده برگزار شد، با بیان این‌که باید با «خراسانیات» به ستیز فراموشی برویم، گفت: در ادبیات علوم اجتماعی مفهومی مرکزی داریم به نام «حافظه جمعی». خراسان یک «حافظه جمعی» است. مکان حافظه شناسنامه دارد، پی‌یر نورا، تاریخ‌نگار فرانسوی، یک کتاب مفصل ۷ جلدی دارد به نام «مکان‌های حافظه» که در آن یک تز اصلی دارد که این تز بسیار مهم است. جوامع مدرن، جوامع فراموشی هستند. فراموش‌کارند، مدرنیته همراه با سرعت تحولات است و این زمان تند، انسان را گیج می‌کند، انسان زمان ندارد و نمی‌تواند بسنجد و تحلیل کند، لذا فراموشی ویژگی جوامع مدرن است.
این جامعه‌شناس بیان کرد: سکولاریزاسیون هم در پیوند با فراموشی است، سکولار کسی است که فراموش کرده است، پی‌یر نورا معتقد است در این جوامع، حافظه جمعی به دنبال پناهگاه‌هایی برای پناهنده شدن است، پناهنده شدن به نمادها، آیین‌ها، مکان‌ها و.... در جوامع مدرن افراد با این عناصر تجدیدخاطره می‌کنند، لذا مورخ باید اطلاعاتِ این مکان‌ها را جمع‌آوری و نگهداری کند.
وی گفت: موزه، حرم امام هشتم، آرامگاه فردوسی و عطار و... مکان‌های حافظه هستند. اما مفهوم حافظه جمعی مشخصا و خصوصا در فاصله دو جنگ جهانی برجسته شد و به این دوره، دوره انفجار حافظه می‌گویند، در این دوره اسرائیلیان امروز که جلادان تاریخ‌اند، قربانیان تاریخ بودند و کسی نمی‌دانست در آشویتس و دیگر زندان‌ها چه می‌گذشت پس این بحث «زنده هستم تا روایت کنم» بسیار مهم شد.
