معرفی ۱۶ ورزشگاه میزبان جام جهانی ۲۰۲۶ / آمریکا، مکزیک و کانادا در کدام استادیوم‌های خود مهمترین رقابت‌های فوتبال دنیا را برگزار می‌کنند؟ + تصاویر

دیده‌بان ایران؛ محمدحسین خودکار: جام جهانی ۲۰۲۶ از روز ۲۱ خرداد تا ۲۸ تیر ۱۴۰۵ در سه کشور آمریکا، مکزیک و کانادا برگزار می‌شود؛ به نحوی که ۱۱ شهر در آمریکا، ۳ شهر در مکزیک و ۲ شهر در کانادا، میزبان این رقابت‌ها خواهند بود. محل برگزاری دیدار افتتاحیه، «استادیوم آزتکا» در شهر مکزیکوسیتی کشور مکزیک و محل برگزاری دیدار فینال، «استادیوم مِت‌لایف» در شهر رادفور شرقی در ایالت نیوجرسی کشور آمریکا است. جام جهانی ۲۰۲۶ یکی از تاریخی‌ترین دوره‌های این رقابت‌ها خواهد بود، زیرا اولاً برای نخستین‌بار توسط سه کشور میزبانی می‌شود، ثانیاً در این مسابقات، برای اولین‌بار تعداد تیم‌ها از ۳۲ به ۴۸ تیم افزایش یافته است و از این لحاظ، جام جهانی ۲۰۲۶ با ۱۰۴ مسابقه، بزرگترین دوره تاریخ این رقابت‌ها خواهد بود. 

بنابر گزارش دیده بان ایران؛ براساس اعلام فیفا، ۱۶ ورزشگاه در ۱۶ شهر، میزبان مسابقات جام جهانی خواهند بود که در این گزارش، به معرفی تمام این استادیوم‌ها می‌پردازیم: 

شماره ۱: استادیوم مِت‌لایف 

مکان: شهر رادفور شرقی، ایالت نیوجرسی، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۱۰

ظرفیت: ۸۲ هزار و ۵۶۶ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه محل برگزاری دیدارهای خانگی تیم‌های «نیویورک جاینتس» و «نیویورک جتز» در لیگ ملی فوتبال آمریکایی است که تعدادی از مسابقات جام جهانی ۲۰۲۶ از جمله دیدار فینال در آن برگزار خواهد شد. مسابقه سوپربول (فینال لیگ ملی فوتبال آمریکایی) در سال ۲۰۱۴ و تعدادی از مسابقات جام جهانی باشگاه‌های سال ۲۰۲۵ از جمله دیدار فینال این رقابت‌ها، از جمله مهمترین مسابقاتی است که در این استادیوم برگزار شده است. 

شماره ۲: استادیوم AT&T 

مکان: شهر آرلینگتون، ایالات دالاس، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۰۹ 

ظرفیت: ۸۰ هزار نفر (قابل گسترش تا ۱۰۰ هزار نفر برای رویدادهای بزرگ)

توضیحات: این ورزشگاه دارای یک سقف جمع‌شونده بسیار بزرگ و نمایشگر مرکزی غول‌پیکر است. مسابقاتی نظیر سوپربول و رقابت‌های بین‌المللی فوتبال آمریکایی در این ورزشگاه برگزار شده است. همچنین کنسرت‌های خوانندگان مطرح نیز در این استادیوم برگزار می‌شود. این ورزشگاه به‌عنوان استادیوم خانگی تیم «دالاس کابویز» در لیگ ملی فوتبال آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این استادیوم قرار است که میزبان یکی از رقابت‌های نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۲۶ باشد. 

شماره ۳: استادیوم مرسدس بنز 

مکان: شهر آتلانتا، ایالت جورجیا، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۱۷ 

ظرفیت: ۷۱ هزار نفر (قابل گسترش تا ۷۵ هزار نفر) 

توضیحات: این ورزشگاه دارای سقف چرخان شبیه «لنز» و تابلوی LED ۳۶۰ درجه است. این استادیوم چندمنظوره هم برای فوتبال و هم برای فوتبال آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ورزشگاه، خانه تیم‌های آتلانتا فالکونز در لیگ ملی فوتبال آمریکایی و آتلانتا یونایتد در لیگ برتر فوتبال ایالات متحده است. رویدادهای بزرگی نظیر سوپربول (فینال لیگ ملی فوتبال آمریکایی)، فینال‌های MLS (لیگ برتر فوتبال ایالات متحده) و دیگر رویدادهای بزرگ رشته‌های فوتبال و فوتبال آمریکایی در این ورزشگاه برگزار می‌شود. این استادیوم قرار است که میزبان یکی از رقابت‌های نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۲۶ باشد. 

شماره ۴: استادیوم سوفی 

مکان: شهر اینگلوود (حومه لس‌آنجلس)، ایالت کالیفرنیا، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۲۰

ظرفیت: ۷۰ هزار و ۲۴۰ نفر (قابل گسترش تا ۱۰۰ هزار و ۲۴۰ نفر) 

توضیحات: سقف این ورزشگاه شفاف است و از پنل‌های ETFE ساخته شده که امکان کنترل نور خورشید و آب‌وهوا را فراهم می‌کند. این استادیوم میزبان بازی‌های تیم‌های لس‌آنجلس رَمز و لس‌آنجلس چارجرز در لیگ ملی فوتبال آمریکایی است و همچنین مسابقات سالانه دانشگاهی رشته فوتبال آمریکایی شهر لس‌آنجلس در آن برگزار می‌شود. این ورزشگاه میزبان سوپربول ۲۰۲۲، مسابقات پلی‌آف جام قهرمانی ملی فوتبال آمریکایی دانشگاهی سال ۲۰۲۳ و فینال جام طلایی کونکاکاف ۲۰۲۳ بوده است. قرار است هشت مسابقه جام جهانی فوتبال ۲۰۲۶ در این استادیوم برگزار شود. همچنین مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس نیز در این ورزشگاه برگزار خواهد شد.

شماره ۵: استادیوم لومن فیلد

مکان: شهر سیاتل، ایالت واشنگتن، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۰۲ 

ظرفیت: ۶۸ هزار و ۷۴۰ نفر (قابل گسترش تا ۷۲ هزار نفر برای رویدادهای خاص) 

توضیحات: این ورزشگاه زمین خانگی تیم‌های سیاتل سیهاوکس در لیگ ملی فوتبال آمریکایی، سیاتل ساندرز در لیگ برتر فوتبال مردان و سیاتل رین در لیگ ملی فوتبال زنان ایالات متحده است. این مجموعه شامل مرکز رویدادها (Event Center) است که محل تئاتر و موسیقی واشنگتن (WaMu Theater)، یک پارکینگ و یک میدان عمومی در آن واقع شده است. این ورزشگاه که در فاصله ۱.۶ کیلومتری مرکز شهر سیاتل واقع شده است. جو پرصدا و نزدیکی تماشاگران به زمین از جمله نکات برجسته این استادیوم است. 

شماره ۶: استادیوم لِوی

مکان: شهر سانتا کلارا، ایالت کالیفرنیا، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۱۴ 

ظرفیت: ۶۸ هزار و ۵۰۰ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه چندمنظوره در شهر سانتا کلارا در غرب سن‌خوزه در منطقه خلیج سانفرانسیسکو واقع شده است. این استادیوم، محل برگزاری بازی‌های خانگی تیم San Francisco 49ers در لیگ ملی فوتبال آمریکایی است. نام این ورزشگاه از شرکت لِوی استراوس و شرکا گرفته شده است که در سال ۲۰۱۳ حق نام‌گذاری آن را خریداری کرد. این استادیوم، مسابقه سوپربول (فینال لیگ فوتبال آمریکایی) سال ۲۰۱۶ را برگزار کرده است و میزبان رقابت سوپربول سال ۲۰۲۶ نیز خواهد بود.

شماره ۷: استادیوم لینکلن فایننشیال فیلد

مکان: شهر فیلادلفیا، ایالت پنسیوانیا، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۰۳ 

ظرفیت: ۶۷ هزار و ۵۹۴ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه یک استادیوم چندمنظوره است که محل برگزاری مسابقات خانگی تیم‌های فیلادلفیا ایگلز در لیگ ملی فوتبال آمریکایی و تیم تمپل اوولز از دانشگاه تمپل است که در لیگ دانشگاهی فوتبال آمریکایی رقابت می‌کند. این استادیوم شامل چندین نمایشگر LED است که قطر آن‌ها بیش از ۶۲۴ فوت (۱۹۰ متر) است. مالک اصلی این ورزشگاه، شهرداری فیلادلفیا است و بازی‌های فوتبال آمریکایی ارتش و نیروی دریایی آمریکا نیز در آن برگزار می‌شود. مسابقات فینال لیگ دانشگاهی فوتبال آمریکایی در سال‌های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۱۳، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۳ در این استادیوم برگزار شده است.

شماره ۸: استادیوم هارد راک 

مکان: شهر میامی گاردنز، ایالت فلوریدا، کشور آمریکا

زمان افتتاح اولیه: سال ۱۹۸۷ (با تغییر نام‌ها و بازسازی‌های متعدد)

ظرفیت: ۶۴ هزار و ۷۶۷ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه، یک استادیوم چندمنظوره است که زمین خانگی تیم‌های میامی دلفینز در لیگ ملی فوتبال آمریکایی و میامی هوریکانز در لیگ دانشگاهی فوتبال آمریکایی محسوب می‌شود. این ورزشگاه میزبان شش مسابقه سوپربول (فینال لیگ ملی فوتبال آمریکایی) در سال‌های ۱۹۸۹، ۱۹۹۵، ۱۹۹۹، ۲۰۰۷، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰، جام جهانی بیس‌بال در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۳، چهار بازی قهرمانی ملی بیس‌بال در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۵، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳، یک فینال کوپا آمریکا در سال ۲۰۲۴ و دور دوم مسابقات جهانی بیس‌بال کلاسیک در سال ۲۰۰۹ بوده است. این ورزشگاه همچنین به‌طور سالانه میزبان مسابقه «اورنج بول» (یک بازی سالانه فوتبال آمریکایی دانشگاهی) و همچنین مسابقات تنیس آزاد میامی است. از این ورزشگاه برای برگزاری چند مسابقه در جام جهانی باشگاه‌های سال ۲۰۲۵ نیز استفاده شد.

شماره ۹: استادیوم ژیلت

مکان: شهر فاکس‌برو (حومه بوستون)، ایالت ماساچوست، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۰۲ 

ظرفیت: ۶۴ هزار و ۶۲۸ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه یک استادیوم چندمنظوره است که به‌عنوان ورزشگاه خانگی تیم‌های نیوانگلند پتریوتس در لیگ ملی فوتبال آمریکایی و نیوانگلند روولوشن در لیگ برتر فوتبال ایالات متحده فعالیت می‌کند. این ورزشگاه تا سال ۲۰۱۸ برای بازی‌های تیم فوتبال آمریکایی دانشگاه ماساچوست نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. این ورزشگاه ابتدا با نام CMGI Field شناخته می‌شد، قبل از این که حق نام‌گذاری آن پس از ورشکستگی شرکت «دات کام» توسط شرکت «ژیلت» خریداری شود. 

شماره ۱۰: استادیومGEHA Field  (با نام‌های Arrowhead Stadium و Kansas City Stadium هم شناخته می‌شود)

مکان: شهر کانزاس سیتی، ایالت میزوری، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۱۹۷۲ (بازسازی‌شده در سال ۲۰۱۰) 

ظرفیت: ۷۶ هزار و ۴۱۶ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه یکی از قدیمی‌ترین استادیوم‌های میزبان جام جهانی ۲۰۱۰ است که به جو پرسروصدای خود مشهور است. این استادیوم در درجه اول به‌عنوان محل برگزاری بازی‌های خانگی تیم کانزاس سیتی چیفس در لیگ ملی فوتبال آمریکایی فعالیت می‌کند. این ورزشگاه همزمان با ورزشگاه کافمن (ورزشگاه کانزاس سیتی رویالز) در لیگ برتر بیس‌بال ساخته شد که باهم مجموعه ورزشی «ترومن» را تشکیل می‌دهند. این استادیوم فعلاً در سایت فیفا با عنوان Kansas City Stadium معرفی شده است و میزبان مسابقات فوتبال، فوتبال آمریکایی و فوتبال آمریکایی دانشگاهی برای تیم‌های منطقه‌ای است. 

شماره ۱۱: استادیوم NRG 

مکان: شهر هیوستون، ایالت تگزاس، کشور آمریکا 

زمان افتتاح: سال ۲۰۰۲ 

ظرفیت: ۷۲ هزار و ۲۲۰ نفر (قابل گسترش تا ۸۰ هزار نفر برای رویدادهای خاص) 

توضیحات: ورزشگاه NRG که قبلاً با نام ورزشگاه Reliant شناخته می‌شد، یک استادیوم چندمنظوره با سقف متحرک و جمع‌شونده است که محل برگزاری مسابقات خانگی تیم‌های هیوستون تکسانز در لیگ ملی فوتبال آمریکایی و هیوستون لانستوک در لیگ برتر فوتبال ایالات متحده است. همچنین تیم ملی فوتبال آمریکا نیز معمولاً مسابقات خود را در این استادیوم برگزار می‌کند و حتی این ورزشگاه میزبان تعدادی از مسابقات تیم ملی فوتبال مکزیک نیز بوده است. مسابقه سوپربول (فینال لیگ ملی فوتبال آمریکایی) در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۷ و مسابقات پلی‌آف جام قهرمانی ملی فوتبال آمریکایی کالج‌های ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ از جمله مهمترین رویدادهایی است که در این ورزشگاه برگزار شده است. 

شماره ۱۲: استادیوم آزتکا (با نام ورزشگاه بانورته نیز شناخته می‌شود) 

مکان: بخش کویوآکان، شهر مکزیکوسیتی، کشور مکزیک 

زمان افتتاح: سال ۱۹۶۶ (در حال بازسازی برای جهانی ۲۰۲۶)

ظرفیت: ۸۷ هزار و ۵۲۳ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه یکی از تاریخی‌ترین و نمادین‌ترین استادیوم‌های آمریکای لاتین و تنها ورزشگاهی است که قبلاً یعنی در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۶، دو مرتبه میزبان جام جهانی بوده و برای جام جهانی ۲۰۲۶ نیز در دست بازسازی قرار گرفته است. اگرچه ظرفیت این استادیوم حدود ۸۷ هزار نفر است، اما در رقابت تیم‌های ملی مکزیک و برزیل در ژوئیه ۱۹۶۸، تعداد ۱۱۹ هزار و ۸۵۳ نفر در این ورزشگاه حضور پیدا کردند. این استادیوم هم‌اکنون محل برگزاری دیدارهای خانگی تیم فوتبال کلاب آمریکا در لیگ برتر مکزیک است و همچنین مسابقات تیم ملی فوتبال مکزیک نیز در این ورزشگاه برگزار می‌شود. فینال جام جهانی ۱۹۷۰ که برزیل با نتیجه ۴ بر ۱ ایتالیا را شکست داد و فینال جام جهانی ۱۹۸۶ که آرژانتین با نتیجه ۳ بر ۲ آلمان غربی را شکست داد، در این استادیوم برگزار شده است. همچنین مسابقه یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ بین آرژانتین و انگلیس که در آن دیگو مارادونا هم «گل دست خدا» و هم «گل قرن» را در آن به ثمر رساند، در این ورزشگاه برگزار شده است. این استادیوم همچنین محل اصلی برگزاری مسابقات فوتبال المپیک ۱۹۶۸ و جام جهانی زنان ۱۹۷۱ بود. همچنین لیگ ملی فوتبال آمریکایی در هر فصل به‌عنوان بخشی از سری مسابقات بین‌المللی خود، یک بازی را در این ورزشگاه برگزار می‌کند. بازی افتتاحیه جام جهانی ۲۰۲۶ در این استادیوم برگزار خواهد شد. 

شماره ۱۳: استادیوم BBVA 

مکان: شهر گوادالوپه، شهرستان مونتری، ایالت نوئوو لئون، کشور مکزیک. 

زمان افتتاح: سال ۲۰۱۵ 

ظرفیت: ۵۳ هزار و ۵۰۰ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه محل برگزاری دیدارهای خانگی تیم مونتری در لیگ برتر فوتبال مکزیک است. این استادیوم در ۲ آگوست ۲۰۱۵، همزمان با هشتمین دوره «جام اوزه بیو» در بازی دوستانه تیم‌های مونتری مکزیک و بنفیکای پرتغال افتتاح شد. این ورزشگاه دارای صفحه‌نمایش‌های غول‌پیکر برای تماشای تکرار بازی‌ها است و ظرفیت آن در هنگام برگزاری کنسرت‌ها تا حدود ۷۰ هزار نفر افزایش می‌یابد. 

شماره ۱۴: استادیوم اَکرون (با نام ورزشگاه گوادالاخارا نیز شناخته می‌شود) 

مکان: شهر زاپوپان، شهرستان گوادالاخارا، ایالت خالیسکو، کشور مکزیک 

زمان افتتاح: سال ۲۰۱۰ 

ظرفیت: ۴۹ هزار و ۸۱۳ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه که قبلاً با نام‌های استادیوم اومنی‌لایف و استادیوم چیواس شناخته می‌شد، یک ورزشگاه چندمنظوره است که بیشتر برای مسابقات فوتبال استفاده می‌شود. این استادیوم، ورزشگاه خانگی تیم سی‌دی گوادالاخارا در لیگ برتر مکزیک است. اولین رویداد بزرگ بین‌المللی برگزارشده در این استادیوم، بازی رفت فینال کوپا لیبرتادورس ۲۰۱۰ بود. این ورزشگاه همچنین میزبان مراسم افتتاحیه و اختتامیه مسابقات فوتبال پان‌امریکن ۲۰۱۱ بود. تا سال ۲۰۱۲ در این استادیوم از چمن مصنوعی استفاده می‌شد که انتقادات زیادی را به همراه داشت.

شماره ۱۵: استادیوم BMO فیلد

مکان: شهر تورنتو، ایالت اٌنتاریو، کشور کانادا

زمان افتتاح اولیه: سال ۲۰۰۷ (بازسازی‌شده در سال ۲۰۱۶) 

ظرفیت: ۴۵ هزار و ۷۳۶ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه متعلق به شهرداری تورنتو است، اما حق نام‌گذاری آن توسط بانک مونترال خریداری شده است. این استادیوم میزبان مسابقات خانگی تیم فوتبال تورنتو آرگوناتس در لیگ فوتبال کانادا (CFL) و تورنتو اف‌سی در لیگ فوتبال ایالات متحده (MLS) است. نخستین رقابت‌های برگزارشده در این ورزشگاه، جام جهانی فوتبال جوانان در سال ۲۰۰۷ است. ضمن این که جام جهانی زیر ۲۰ سال زنان در سال ۲۰۱۴ نیز در این استادیوم برگزار شده است. این استادیوم همچنین میزبان مسابقات راگبی از جمله مسابقات تیم ملی راگبی کانادا و مسابقات راگبی هفت‌نفره پان‌امریکن ۲۰۱۵ بوده است.

شماره ۱۶: استادیوم BC پالاس 

مکان: شهر ونکوور، ایالت بریتیش کلمبیا، کشور کانادا

زمان افتتاح اولیه: سال ۱۹۸۳ (بازسازی‌شده در سال ۲۰۱۱) 

ظرفیت: ۵۴ هزار و ۵۰۰ نفر 

توضیحات: این ورزشگاه چندمنظوره در ابتدا یک سازه سرپوشیده با سقفی با تکیه‌گاه هوا بود که در آن زمان بزرگترین سقف جهان محسوب می‌شود. پس از رقابت‌های المپیک زمستانی و پارالمپیک زمستانی ۲۰۱۰ که برخی رقابت‌های آن‌ها در این استادیوم برگزار شد، این ورزشگاه به‌مدت ۱۶ ماه به‌عنوان بخشی از یک طرح احیای گسترده بسته شد که بخش اصلی این طرح، جایگزینی سقف بادی با یک سقف جمع‌شونده با کابل بود. پس از اتمام ساخت‌وساز، سقف جدید ورزشگاه نیز بزرگترین سقف در نوع خود بود. این استادیوم میزبان بازی‌های تیم بریتیش کلمبیا در لیگ برتر فوتبال کانادا (CFL) و تیم ونکوور وایت‌کپس در لیگ برتر فوتبال ایالات متحده (MLS) است. همچنین مسابقات سالانه راگبی هفت‌نفره کانادا در این ورزشگاه برگزار می‌شود. مسابقات انتخابی فوتبال زنان المپیک در منطقه کونکاکاف در سال ۲۰۱۲ و تعدادی از مسابقات جام جهانی زنان در سال ۲۰۱۵ نیز در این ورزشگاه برگزار شده است.

منبع: دیده‌بان ایران