ارگان رسانه ای متعلق به معاونت سیاسی سپاه: در زمان جنگ با اسرائیل عده ای برای دشمن کف و سوت می زدند
ارگان رسانه ای متعلق به معاونت سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشت: تعجب‌آور آن بود که در آن روز‌های عجیب‌وغریب و تاریخی، عده‌ای که از ایرانی بودن تنها گفتن و نوشتن به زبان فارسی را بلد بودند، در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای تجاوز دشمن کف‌وسوت می‌زدند و متجاوز را تأیید و حتی تشویق می‌کردند و حتی برخی وقاحت را از حد گذرانده و مردم را مستحق بمباران شدن می‌دانستند! مگر می‌شود ایرانی باشی -حتی اگر آنسوی دنیا و در جای امن- و برای وطن و هم‌میهنانت چنین بخواهی؟!
به گزارش سایت دیده بان ایران، ارگان رسانه ای متعلق به معاونت سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشت: تاریخ ایران در دو قرن اخیر، خائن کم نداشته است. کسانی که برای تکه‌ای استخوان از چرب و شیرین دنیا، به مردم و میهن خود پشت کرده و نوکری بیگانه را کرده‌اند. کم‌وبیش تمام آنان مانند تمام خائنان جهان، سرنوشتی عبرت‌آموز داشته‌اند و تاوان سختی برای خیانت خود داده‌اند، گاه حتی به دست همان دشمن اجنبی که در خدمتش بوده‌اند. عجیب هم نیست؛ اجنبی بیشتر و بهتر از هر کسی می‌داند آنانکه به مردم و وطن خود خیانت می‌کنند، هرگز قابل اعتماد نیستند و صرفاً ابزاری هستند که تاریخ مصرف دارند و وقتی کارش با آنان تمام شد باید از شرشان خلاص شد.
این روز‌ها تحقیقات یک موسسه کانادایی پرده جدیدی از رسوایی و خیانت یکی از این گروهک‌های ضدایران برداشته است. «سیتیزن لب» در گزارشی تفصیلی و تحقیقی برملا کرده است که سروصدا و هیاهوی مجازی آن گروهک متوهمی که خواب ارتجاع ایران را در سر دارد، چیزی نیست جز برنامه و پول رژیم صهیونیستی! مشتی حساب کاربری جعلی با محتوا‌هایی جعلی‌تر، اما چنان پرهیاهو که مخاطب کم‌اطلاع را دچار این خطا می‌کند که آنان بسیارند و پرطرفدار!
ملّت ایران با هر اندیشه و سلیقه و مرامی، چند ماه پیش وقتی وطنشان مورد تجاوز دشمن قرار گرفت متحد شدند و کنار هم ایستادند و یک‌تن و یک‌صدا شدند. عجیب هم نبود. بمب و موشک‌های صهیونیستی که از آسمان فرود می‌آمد، از کسی نمی‌پرسید اهل کدام گروه و دسته‌ای و چگونه می‌اندیشی. آن بیست‌وچند نفر مردمی که آن روز پشت چراغ قرمز میدان تجریش ایستاده بود تا به مقصد خود بروند، چند ده کودکی که قربانی شدند، صد و اندی زنی که خونشان بر زمین ریخت؛ فقط یک نقطه اشتراک داشتند؛ ایرانی بودند و انگار برای آن دشمن خبیث، همین گناه کافی بود.
تعجب‌آور آن بود که در آن روز‌های عجیب‌وغریب و تاریخی، عده‌ای که از ایرانی بودن تنها گفتن و نوشتن به زبان فارسی را بلد بودند، در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای تجاوز دشمن کف‌وسوت می‌زدند و متجاوز را تأیید و حتی تشویق می‌کردند و حتی برخی وقاحت را از حد گذرانده و مردم را مستحق بمباران شدن می‌دانستند! مگر می‌شود ایرانی باشی -حتی اگر آنسوی دنیا و در جای امن- و برای وطن و هم‌میهنانت چنین بخواهی؟!
آنچه تحقیق اخیر برملا کرده، بدون شک تنها گوشه‌ای از ماجراست و گذر زمان ابعاد تازه‌ای از آن را فاش خواهد کرد و بیشتر معلوم خواهد شد خائنان به میهن مشتی بیش نیستند و هیاهوی آنها که صرفاً در فضای مجازی است، چیزی نبوده جز افسران یگان ۸۲۰۰ و پروژه‌هایی که خیال می‌کردند با «کلیک‌کلیک و بنگ‌بنگ» می‌توان ایران را به زانو درآورد و تسلیم دشمن کرد. اپوزیسیون امروز ایران، بی‌شک یکی از مفلوک‌ترین خائنانی است که تاریخ این کشور به خود دیده است؛ جماعتی که همه‌چیزش قلابی و عاریه‌ای است و در بی‌آبرویی چنان بی‌پرواست که نه‌تنها پادویی برای متجاوز به وطن را پنهان و انکار نمی‌کند، بلکه به آن افتخار هم می‌کند.
