رئیس قلابی، دفتر قلابی، پول واقعی؛ چرا برخی چینی‌ها پول می‌دهند تا وانمود کنند سر کارند؟
هیچ‌کس دوست ندارد بدون حقوق کار کند یا، بدتر از آن، برای بودن در محل کار به رئیسش پول بدهد. اما در میان جوانانی که با نرخ بالای بیکاری در چین دست‌وپنجه نرم می‌کنند، پرداخت پول برای رفتن به یک دفتر و تظاهر به کار کردن، به‌طور فزاینده‌ای محبوب شده است. این روند باعث رونق گرفتن شرکت‌هایی شده که تنها برای حفظ توهم بهره‌وری وجود دارند.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛
هیچ‌کس دوست ندارد بدون حقوق کار کند یا، بدتر از آن، برای بودن در محل کار به رئیسش پول بدهد.
اما در میان جوانانی که با نرخ بالای بیکاری در چین دست‌وپنجه نرم می‌کنند، پرداخت پول برای رفتن به یک دفتر و تظاهر به کار کردن، به‌طور فزاینده‌ای محبوب شده است. این روند باعث رونق گرفتن شرکت‌هایی شده که تنها برای حفظ توهم بهره‌وری وجود دارند.
این پدیده در بحبوحه رکود اقتصادی و کندی بازار کار چین رخ می‌دهد. با دشوارتر شدن دسترسی به شغل‌های واقعی، برخی افراد ترجیح می‌دهند برای رفتن به یک دفتر پول بدهند تا اینکه در خانه بمانند.
شوی ژو، ۳۰ ساله، یک کسب‌وکار مواد غذایی راه‌اندازی کرده بود که سال گذشته شکست خورد. او از ماه آوریل امسال، روزانه ۳۰ یوان (۴.۲۰ دلا) پرداخت می‌کند تا به یک دفتر ساختگی تحت مدیریت شرکتی به نام «شرکت تظاهر به کار» در شهر دونگ‌گوان، در ۱۱۴ کیلومتری شمال هنگ‌کنگ برود.
او آنجا به پنج «همکار» دیگر می‌پیوندد که همین کار را می‌کنند.
او می‌گوید: «خیلی خوشحال هستم. انگار داریم با هم به‌عنوان یک گروه کار می‌کنیم.»
چنین مکان‌هایی اکنون در شهرهای بزرگ چین از جمله شنژن، شانگهای، نانجینگ، ووهان، چنگدو و کانمینگ در حال ظهور هستند. اغلب این دفاتر ظاهری کاملا کاربردی دارند و مجهز به رایانه، اینترنت، اتاق جلسات و آشپزخانه هستند.
افراد به جای این که بیکار بنشینند، می‌توانند از رایانه‌ها برای جست‌وجوی شغل یا تلاش برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود استفاده کنند. گاهی اوقات هزینه روزانه، که معمولا بین ۳۰ تا ۵۰ یوان است، شامل ناهار، تنقلات و نوشیدنی نیز می‌شود.
محبوبیت این فضاها در حالی افزایش یافته که نرخ بیکاری جوانان در چین به‌شدت بالا مانده و بیش از ۱۴ درصد است.
این یعنی حتی فارغ‌التحصیلان بسیار ماهر دانشگاهی نیز برای پیدا کردن شغل با مشکل مواجه هستند.
بر اساس آمار رسمی، تعداد فارغ‌التحصیلانی که امسال وارد بازار کار می‌شوند، به ۱۲/۲۲ میلیون نفر خواهد رسید که یک رکورد تاریخی محسوب می‌شود.
دکتر کریستین یائو، استاد ارشد مدرسه مدیریت دانشگاه ویکتوریا در ولینگتون نیوزیلند، متخصص اقتصاد چین است.
او می‌گوید: «پدیده تظاهر به کار کردن اکنون بسیار رایج است. به‌دلیل تحول اقتصادی و ناهماهنگی میان آموزش و بازار کار، جوانان به این مکان‌ها نیاز دارند تا به گام‌های بعدی‌شان فکر کنند یا برای گذار، مشاغل پاره‌وقت انجام دهند. شرکت‌های دفتر قلابی یکی از راه‌حل‌های گذار هستند.»
آقای ژو با مرور در سایت رسانه اجتماعی شیائوهونگشو با شرکت تظاهر به کار آشنا شد. او می‌گوید احساس کرده که محیط دفتر باعث بهبود انضباط شخصی‌اش می‌شود.
او اکنون بیش از سه ماه است که به آنجا می‌رود.
آقای ژو عکس‌هایی از دفتر برای والدینش فرستاده و می‌گوید آن‌ها درباره اینکه او شغلی ندارد حالا خیلی آسوده‌خاطرتر شده‌اند.
در حالی که شرکت‌کنندگان می‌توانند هر وقت بخواهند وارد یا خارج شوند، آقای ژو معمولا بین ساعت ۸ تا ۹ صبح به دفتر می‌رسد. گاهی تا ساعت ۱۱ شب می‌ماند، و تنها پس از آنکه مدیر مجموعه رفته باشد، آنجا را ترک می‌کند.
او می‌گوید دیگر افراد حاضر اکنون مانند دوستان او هستند. می‌گوید وقتی کسی مشغول کاری مثل جست‌وجوی شغل است، سخت کار می‌کند، اما وقتی وقت آزاد دارند با هم صحبت می‌کنند، شوخی می‌کنند و بازی می‌کنند. آن‌ها اغلب بعد از کار با هم شام می‌خورند.
آقای ژو می‌گوید که این حس تیمی را دوست دارد و خیلی خوشحال‌تر از زمانی است که به این جمع نپیوسته بود.
در شانگهای، شیاوون تانگ اوایل امسال برای مدت یک ماه، یک میز کار در یک شرکت تظاهر به کار اجاره کرد. این دختر ۲۳ ساله، سال گذشته از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و هنوز شغل تمام‌وقتی پیدا نکرده است.
دانشگاه او یک قانون نانوشته دارد که دانشجویان باید ظرف یک سال از زمان فارغ‌التحصیلی، قرارداد شغلی امضا کنند یا مدرکی از کارآموزی ارائه دهند. در غیر این صورت، مدرک دانشگاهی دریافت نخواهند کرد.
او عکس‌هایی از صحنه دفتر برای دانشگاه فرستاد تا مدرکی برای کارآموزی‌اش باشد. در واقع، او هزینه روزانه را پرداخت می‌کرد و در دفتر رمان‌های اینترنتی می‌نوشت تا پول توجیبی دربیاورد.
خانم تانگ می‌گوید: «وقتی داری نقش بازی می‌کنی، باید تا آخرش بازی کنی.»
دکتر بیائو شیانگ، مدیر موسسه انسان‌شناسی اجتماعی ماکس پلانک در آلمان، می‌گوید که روند تظاهر به کار در چین ناشی از «احساس ناامیدی و ناتوانی» در برابر کمبود فرصت‌های شغلی است.
او می‌گوید: «تظاهر به کار، پوسته‌ای است که جوانان برای خودشان پیدا می‌کنند. فاصله‌ای اندک با جامعه جریان اصلی ایجاد می‌کند و کمی فضا به خودشان می‌دهد.»
مالک شرکت تظاهر به کار در شهر دونگ‌گوان، مردی ۳۰ ساله به نام فی‌یو است. این اسم مستعار اوست.
او می‌گوید: «چیزی که می‌فروشم یک دفتر کار نیست، بلکه شان و منزلت یک فرد بی‌خاصیت نبودن است.»
او پس از آنکه کسب‌وکار خرده‌فروشی قبلی‌اش در دوران کووید مجبور به تعطیلی شد، خودش بیکاری را تجربه کرده است.
او به یاد می‌آورد: «خیلی افسرده و کمی خودویرانگر شده بودم. دلم می‌خواست ورق را برگردانم، اما ناتوان بودم.»
او در ماه آوریل امسال شروع به تبلیغ برای شرکت تظاهر به کار کرد و ظرف یک ماه، همه میزهای کار پر شدند. افراد متقاضی جدید باید درخواست دهند.
فی‌یو می‌گوید ۴۰ درصد از مشتریان، فارغ‌التحصیلان تازه‌کار دانشگاه هستند که برای گرفتن عکس و ارائه به اساتید سابقشان، به‌عنوان مدرک کارآموزی می‌آیند. در حالی که تعداد کمی از آن‌ها برای رفع فشار والدین می‌آیند.
۶۰ درصد باقی‌مانده، فری‌لنس‌ها هستند که کار آزاد می‌کنند و بسیاری از آن‌ها خانه‌به‌دوش‌های دیجیتال‌اند. از جمله کسانی که برای شرکت‌های بزرگ تجارت الکترونیک و نویسندگان فضای مجازی کار می‌کنند. میانگین سنی آن‌ها حدود ۳۰ سال است و جوان‌ترینشان ۲۵ سال دارد.
رسما، این افراد «شاغلان دارای اشتغال انعطاف‌پذیر» نامیده می‌شوند، که شامل رانندگان تاکسی اینترنتی و رانندگان کامیون نیز هست.
فی‌یو می‌گوید در بلندمدت مشخص نیست که آیا این کسب‌وکار سودآور باقی خواهد ماند یا نه. در عوض، او ترجیح می‌دهد آن را یک آزمایش اجتماعی بداند.
فی‌یو می‌گوید: «از دروغ برای حفظ آبرومندی استفاده می‌کند، اما به برخی افراد اجازه می‌دهد حقیقت را پیدا کنند. اگر فقط کمک کنیم تا مهارت نقش‌بازی کردن‌شان را تقویت کنند، در یک فریب ملایم همدست شده‌ایم.
تنها زمانی که به آن‌ها کمک کنیم محل کار جعلی‌شان را به یک نقطه شروع واقعی تبدیل کنند، این آزمایش اجتماعی واقعا به وعده‌اش عمل خواهد کرد.»
آقای ژو اکنون بیشتر وقتش را صرف تقویت مهارت‌هایش در زمینه هوش مصنوعی می‌کند. او می‌گوید متوجه شده که برخی شرکت‌ها هنگام استخدام، تسلط بر ابزارهای هوش مصنوعی را جزو شرایط قرار داده‌اند.
به همین دلیل فکر می‌کند کسب این مهارت‌ها «یافتن شغل تمام‌وقت را آسان‌تر خواهد کرد.»
