روایتی از زندگی مردم روستای «نفت سفیدِ» مسجدسلیمان که در بنگله‌های کارگران انگلیسی روز را شب می کنند

مجری طرح موزه ها و اسناد صنعت نفت:بسیاری از بنگله های تاریخی، توسط ارگان ها تخریب و یا فروخته شده‌اند

«زینت»، هم سیاه‌پوش است، روسری، پیراهن بلند و جوراب‌ها. عینک ته استکانی روی صورتش بزرگ است. از ورود غریبه‌ها تعجب کرده، نگاهی می‌اندازد: «همین الان شعله را خاموش کردم.» این را می‌گوید و وارد اتاقی در گوشه حیاط می‌شود که شبیه آشپزخانه است. فلکه گاز را روشن می‌کند، شعله چند بار تق تق صدا می‌دهد، انگار فندک است و ناگهان وسط طناب رخت‌ها گُر می‌گیرد: «این‌جا برق زیاد می‌رود، به همین دلیل این شعله‌ها اینجاست تا موقع بی برقی، روشنش کنیم.» باران و باد که می‌آید، برقشان هم قطع می‌شود. ٣٠‌سال است این‌جا زندگی می‌کنند، آنها اهل «مش سلیمان» هستند: «این‌جا هرکس زندگی می‌کند، جنگ‌زده است، از اهواز از هفتکل. بعد جنگ چون وضع ما خوب نبود، همین جا ماندیم