نیروی دریایی آمریکا در حال کار روی یک ابرناو هسته ای جدید است

ابرناو هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا؛ تهدیدی نگران‌کننده برای ناوگان دریایی چین

آمریکایی‌ها قصد داشتند همزمان با بازنشسته کردن USS Nimitz، ناو جدید USS John F. Kennedy را جایگزین آن کنند. هرچند مشکلات مختلف باعث شده تاریخ به آب انداختن این شناور غول‌پیکر کمی عقب برود. در ابتدا نیروی دریایی آمریکا تصور می‌کرد که می‌تواند ابرناو هسته ای یو اس اس جان اف کندی را در اواخر ۲۰۲۵ داشته باشد. هرچند حالا مارس ۲۰۲۷ به‌عنوان تاریخ آماده‌سازی نام اعلام شده است و البته همان تاریخ نیز بسیار خوشبینانه به‌نظر می‌رسد.

ناو جدید آمریکا باید در صدر بهترین ناوهای هواپیمابر جهان قرار بگیرد و بتواند با تهدیدات مختلف مواجه شود. یکی از دلایل تاخیر ارتقا سیستم‌های موجود در ناو برای مقابله با جنگ‌های نوین اعلام شده است. آمریکایی‌ها نمی‌خواهند هنگام مواجهه با نیروی دریایی چین خیلی زود بهترین ناو خود را از دست بدهند. مشکل دیگر به سیستم فرود الکترومغناطیسی و بالابرهای مهمات مربوط می‌شود.

چندی پیش وزیر جنگ دولت ترامپ اعلام کرد که احتمال نابودی ناوگان دریایی آمریکا در جنگ با چین وجود دارد. حالا همزمان با شدت گرفتن تنش‌ها بین دو کشور بر سر تایوان شاهد مشکلات اینگونه در نیروی دریایی آمریکا نیز هستیم.

ابرناو هسته ای USS John F. Kennedy به کلاس جرالد فورد تعلق دارد. این کلاس جدیدترین ناوهای هواپیمابر آمریکایی را شامل می‌شود و قرار است تا چند دهه آینده حضور فعالی در اقیانوس‌ها داشته باشد. جالب است بدانید که پروژه ساخت این غول دریایی از سال ۲۰۰۹ شروع شد؛ اما با وجود گذشت بیش از یک دهه و صرف میلیاردها دلار پول هنوز تکمیل نشده است.

مشخصات و ویژگی‌های USS John F. Kennedy

بر اساس گزارش‌های منتشر شده در اخبار نظامی ناو هواپیمابر جان اف کندی طوری طراحی شده که بتواند ۱۰۰ هزار تن آب را جابه‌جا کند. به این معنی که عملا ما با یک شهر کوچک شناور طرف هستیم. طول ناو ۳۳۶ متر و پهنای آن نیز ۴۱ متر است. عرض عرشه پرواز هم به حدود ۷۸ متر می‌رسد.

مهندسان آمریکایی از دو راکتور هسته ای Bechtel A1B در ناو جدید استفاده کرده‌اند که نسبت به راکتورهای استفاده شده در سایر ناوهای این کشور قدرت بسیار بیشتری دارد. با توجه به حضور گسترده ناوگان دریایی آمریکا در آب‌های جهان، نقش انرژی هسته‌ای در ناوهای اساسی است. چراکه حداقل مسئله سوخت‌گیری مجدد دیگر مطرح نیست و ناو می‌تواند حداکثر زمان ممکن را در ماموریت بگذراند.

ابرناو هسته ای نیروی دریایی آمریکا با سرعت ۵۶ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند و می‌تواند از ۴۶۶۰ نفر پرسنل پشتیبانی کند. البته که فناوری‌های جدید استفاده شده در این ناو باعث شده‌اند تعداد پرسنل موردنیاز برای فعالیت‌های کلی به‌شکل چشم‌گیری کاهش پیدا کند.

در بخش تسلیحات نیز سیستم‌های قدرتمندی در این ناو استفاده شده‌اند. موشک‌های RIM-162 Evolved Sea Sparrow برای مقابله با تهدیدات میان‌برد حضور دارند و موشک‌های RIM-116 Rolling Airframe نیز برای از بین بردن تهدیدات موشکی استفاده می‌شوند. همچنین سیستم‌های Phalanx Block 1B و چهار مسلسل کالیبر ۵۰ نیز موشک‌ها و اهداف کوچک را پیش از نزدیک شدن به ناو نابود می‌کنند.

همانطور که از اسم آن مشخص است، ناو هواپیمابر بر ترکیب قدرت هوایی و دریایی تمرکز دارد. عرشه‌ی ناو می‌تواند میزبان ۸۰ جنگنده پیشرفته نسل پنج باشد و در صورت نیاز ۱۰ جنگنده اضافی نیز حضور پیدا کنند. در واقع ابرناو هسته ای نیروی دریایی آمریکا می‌تواند به‌تنهایی با نیروی هوایی اکثر کشورها مقابله کرده و به برتری برسد. خود ناو نیز طوری طراحی شده که جنگنده‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن آماده عملیات شده و از عرشه بلند شوند.

مشکلات ناو John F. Kennedy

یکی از دلایل مهم برای تاخیر ایجاد شده در عملیاتی کردن ناو هواپیمابر جان اف کندی ارتقاهای سیستمی است. ظاهرا رادار Enterprose Air Surveillance هنوز آماده نیست. این رادار باید جایگزین رادارهای غول‌پیکر قبلی شده و وظایف کنترل ترافیک هوایی، مقابله با جنگ الکترونیکی و شناسایی تهدیدهای مختلف مثل پهپاد، موشک و هواپیماهای مختلف را انجام دهد.

مسئله دیگر به پشتیبانی از جنگنده F-35C مربوط می‌شود. این جنگنده نسل پنجم برای حضور در ناوهای هواپیمابر طراحی شده است؛ اما ظاهرا در بخش ارتباطی مشکلاتی وجود دارد. همچنین سامانه فرود پیشرفته نتوانسته کیفیتی مطابق با انتظارات ارائه کند. آمریکایی‌ها سیستم فرود را از هیدرولیک به الکترومغناطیسی توربو-الکتریک تغییر داده‌اند.

در ناو جدید از موتورهای الکترومغناطیسی برای انتقال مهمات از انبارهای طبقات پایین به عرشه استفاده می‌شود. گرچه ظاهرا بالابرهای جدید با مشکلات نرم‌افزاری مواجه شده‌اند و نمی‌توانند عملکردی سریع و دقیق داشته باشند.

احتمال نابود کردن ابرناو هسته ای نیروی دریایی آمریکا

وقتی صحبت از یک ناو هواپیمابر و قابلیت‌های شگفت‌انگیز آن می‌شود، بسیاری آن را یک هدف بزرگ و ساده می‌بینند. آنها تصور می‌کنند که این ناوها اهداف راحت برای موشک‌های بالستیک هستند. مخصوصا اینکه برخی موشک‌ها مثل DF-26 یا DF-21D چین دقیقا برای هدف قرار دادن ناو طراحی شده‌اند و می‌توانند با سرعت بین ۵ تا ۱۰ ماخ حرکت کنند.

بله ناو هواپیمابر نمی‌تواند به‌تنهایی در برابر تهدیدات موشکی مقابله کند؛ اما نکته مهم اینجاست که ناو هواپیمابر هرگز تنها حرکت نمی‌کند. آنها همیشه در دل یک ناوگروه همراه قرار می‌گیرند. این ناوگروه شامل ناوشکن‌های موشکی، ناوهای موشکی، زیردریایی های هسته ای، کشتی‌های پشتیبانی و پهپادها و هواپیماهای آواکس می‌شود.

این ترکیب خطرناک باعث می‌شود که هر تهدیدی پیش از هدف قرار دادن ناو شناسایی و نابود شود. حتی اگر هم حمله صورت بگیرد، لایه‌های مختلف دفاعی دوربرد، میان‌برد و برد نزدیک جلوی اصابت موشک به ناو هواپیمابر را خواهند گرفت. در پایان نیز سیستم‌های دفاعی ابرناو هسته ای نیروی دریایی آمریکا وارد می‌شوند. نقش جنگنده‌های پیشرفته نسل پنج در نابود کردن تاسیسات نظامی دشمن و جلوگیری از حملات احتمالی را نیز نباید نادیده گرفت.

در حال حاضر روسیه در زمینه ناو هواپیمابر حرف خاصی برای گفتن ندارند و فرانسوی‌ها نیز از فناوری نسبتا قدیمی در ناو خود استفاده می‌کنند. اگر ناو هواپیمابر فوجیان چین نتواند طبق ادعاهای اعلامی عمل کند، آمریکا با یو اس اس جان اف کندی تا چندین دهه پادشاه مطلق آب‌های آزاد خواهد بود.