پزشکان آمریکایی تومور نخاعی را از طریق حدقه چشم بیمار خارج کردند
در عملی کم‌نظیر، جراحان در ایالات متحده موفق شدند توموری نخاعی را از طریق حفره‌ی چشمِ بیمار ۱۹ ساله‌ای خارج کنند؛ جراحی‌ای بی‌سابقه که اکنون افق‌های تازه‌ای را برای برداشتن تومورهای پیچیده گشوده است.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ در عملی کم‌نظیر، جراحان در ایالات متحده موفق شدند توموری نخاعی را از طریق حفره‌ی چشمِ بیمار ۱۹ ساله‌ای خارج کنند؛ جراحی‌ای بی‌سابقه که اکنون افق‌های تازه‌ای را برای برداشتن تومورهای پیچیده گشوده است.
بنابر گزارش دیده بان ایران و به نقل از واشنگتن پست؛ کارلا فلورس، مانیکوریست جوانی از ایالت مریلند، از سال ۲۰۲۳ با تاری و دوبینی بینایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد؛ مشکلی که نخستین‌بار در جریان یادگیری رانندگی متوجه آن شد. آنچه در ابتدا یک مسئله‌ی ساده‌ی چشمی به‌نظر می‌رسید، به‌زودی رنگی بسیار جدی به خود گرفت.
اسکن‌ها نشان دادند که او به نوعی نادر از تومور سرطانی به نام «کوردوما» (Chordoma) مبتلاست که در حال فشار آوردن به چشم چپ او بوده است. این سرطان خطرناک ممکن است ظاهری ژلاتینی، مایع‌مانند یا حتی کلسیفیه‌شده (دارای رسوبات کلسیمی) داشته باشد
خانم فلورس به دکتر محمد اِی‌اِم لبیب در مرکز پزشکی دانشگاه مریلند ارجاع داده شد. او به کارلا اطلاع داد که برداشتن این تومور نیازمند چندین جراحی خواهد بود. نخستین عمل، در آوریل ۲۰۲۴، با برداشتن موقت بخشی از جمجمه برای خارج‌سازی بخش بزرگی از تومور انجام شد. اما پزشکان خیلی زود با توده‌ای دوم روبه‌رو شدند؛ توموری دیگر در نزدیکی ستون فقرات گردنی او که اگر درمان نمی‌شد، خطر فلج کامل را در پی داشت.
با توجه به محدودیت گزینه‌های جراحی، دکتر لبیب و تیمش تصمیم به اتخاذ روشی رادیکال و بی‌سابقه گرفتند: دسترسی به تومور از طریق حفره‌ی زیرین چشم. روشی که دکتر لبیب تا پیش از آن فقط در مقالات علمی مطرح کرده بود. مسیرهای مرسوم‌تر — از راه گردن، دهان یا بینی — با ریسک‌های بالاتری همراه بودند؛ از جمله خطر عفونت، محدودیت در دسترسی یا آسیب به بافت‌ها.
پس از برنامه‌ریزی دقیق و تمرین گسترده روی اجساد اهداشده برای آموزش پزشکی، تیم جراحی به رهبری دکتر لبیب و با همراهی جراح ترمیمی صورت، دکتر کالپش واکاریا، در اول مه ۲۰۲۴ این جراحی نوآورانه را انجام دادند. طی حدود ۱۹ ساعت جراحی، آن‌ها با دقت فراوان به ناحیه‌ی موردنظر دست یافتند و تومور نخاعی را بدون وارد آوردن فشار به چشم یا ساختارهای حساس اطراف ستون فقرات خارج کردند.
پس از جراحی، خانم فلورس تحت چند عمل تثبیت‌کننده‌ی دیگر قرار گرفت و سپس پروتون‌تراپی را آغاز کرد تا سلول‌های سرطانی باقی‌مانده نیز هدف قرار گیرند. گرچه هنوز گردن‌بند طبی می‌پوشد و گاه درد دارد، اما جدیدترین اسکن‌ها هیچ نشانه‌ای از بازگشت سرطان نشان نمی‌دهند. پزشکان می‌گویند پیش‌آگهی (پیش‌بینی روند بیماری) او بسیار امیدوارکننده است.
اکنون، حدود یک سال پس از آغاز درمان، کارلا بر مسیر بهبودی تمرکز دارد و به آینده‌ای بدون سایه‌ی سرطان امید بسته است.
