رئیس دفتر عقیدتی دفتر رهبر انقلاب: یکی از تدابیر هوشمندانه رهبری تبدیل تهدیدات به فرصت است
رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی معظّم کل قوا بیان کرد: امروز حرکت انقلاب در شرایط حساسی قرار دارد که هر گونه حرکتی که به انسجام و وحدت ملی خدشه ای وارد نماید و زمینه سازی تضعیف عواملی که درصدد اجرای تدابیر هستند قطعاً، حرکتی برخلاف مصالح نظام و باعث تقویت جبهه دشمن خواهد شد.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران، حجت الاسلام و المسلمین سعیدی با اشاره به پیامدهای منفی عدم درک خواص در قبال تمسک رهبران الهی به مصلحت گفت: خواص ناآگاه یا معاند با اعتراض یا تردید و ایجاد شبهه نسبت به تصمیمات مصلحت محور رهبران الهی باعث کاهش اقتدار رهبری می‌شوند که خود این مسئله از محرمات قطعی و خلاف مصلحت نظام است.
با توجه به اقدامات برخی عناصر کم اطلاع و مدعی انقلابی گری که در پی تصمیم مسئولان عالی رتبه نظام و موافقت رهبری معظّم(مدّظلّه العالی) با مذاکره، نسبت به شبهه افکنی و تضعیف چهره های انقلابی و چهره های خط مقدم اجرای تدابیر برآمدند، حجت الاسلام علی سعیدی، رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی معظّم کل قوا، در جمع خبرنگاران، با اشاره به جایگاه مصلحت در تصمیم گیری‌های رهبران الهی و پیامدهای منفی عدم توجه به فلسفه تمسک رهبران دینی به مصلحت اظهار داشت: یکی از مسائل و پدیده‌های مهم در سیره و سنت رهبران الهی چه در عصر نبوت یا امامت و یا غیبت و در دوران انقلاب اسلامی توجه و تمسک به مصلحت در شرایط خاصی برای صیانت از کیان اسلام و مصالح عالیه مردم بوده است حضرت امام (ره) می‌فرماید: «مصلحت نظام از امور مهمّه ای است که گاهی غفلت از آن موجب شکست اسلام عزیز می‌گردد».
رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی معظّم کل قوا تصریح کرد: مرحوم میرزای قمی درکتاب قوانین می‌نویسد: منظور از مصلحت دفع ضرر و جلب منفعت دینی و دنیوی است. تمسک به مصلحت توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) در صلح حدیبیه، تفاوت عملکرد ایشان در مکه با مدینه، برخورد ایشان با مسجد ضرار و ده‌ها مصداق دیگر و یا ترک جنگ توسط علی(علیه السّلام) در دوران خلفا و یا صلح امام حسن(علیه السّلام) و یا قیام امام حسین (علیه السّلام) و عملکرد متفاوت امام صادق(علیه السّلام) و امام رضا (علیه السّلام) با ائمه پیشین از مصادیق تمسک به مصلحت می‌باشد.
وی افزود: امّا از آنجا که تمسک به مصلحت توسط رهبران الهی ممکن است، متفاوت با روال جاری تدابیر قبلی باشد. برخی افراد به علل مختلف از جمله ضعف شناخت رهبری یا ناتوانی در تحلیل مسائل زبان به اعتراض باز نموده و از مرحله سؤال بالاتر رفته و باعث پیامدهایی می‌شوندکه همان اقدام، مصداق خلاف مصلحت می‌باشد.
حجت الاسلام و المسلمین سعیدی خاطرنشان کرد: اعتراض به صلح حدیبیه و یا سؤال در مورد نوع عملکرد امام علی (علیه السّلام) در دوران خلفا و یا اعتراض به صلح امام مجتبی و یا
اعتراض به پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی امام از جمله مصادیق اعتراض خلاف مصلحت باشد. چه بسا عدم توجه به مصلحت در تدبیر رهبران الهی زمینه ساز فجایعی شود که برای اسلام خسارت بار بوده همانند پدیده خوارج و جنگ نهروان که محصول عدم درک درست از رهبری و مصلحت سنجی ایشان بوده است.
