بیانیه انجمن اسلامی پیشرو دانشگاه ترییت مدرس برای روز دانشجو

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است:

آذر ماه هرسال یادآور نقش دانشگاه به عنوان نبض جامعه و نقش دانشجو به عنوان چشم بیدار جامعه است. روز دانشجو با ایستادگی در مقابل کودتا علیه ملی‌ترین دولت تاریخ ایران، نماد نقش‌آفرینی دانشگاه در ساحت اجتماعی و سیاسی ایران شد. ریخته‌شدن خون سه تن از دانشجویان در آذر سی‌ودو بیانگر عمق احساس وظیفه‌ای است که دانشجویان در طول تاریخ معاصر نسبت به جامعه داشته‌اند. امروز نیز این احساس بعد از سالیان تاریک دوباره مجال بروز یافته‌است و دانشجویان هیچ‌گاه نسبت به تحولات جاری بی‌تفاوت نبوده‌اند. چندین انتخابات در سال‌های اخیر، از مصادیق بارز احساس مسولیت دانشگاه نسبت به سرنوشت کشور است.

با توجه به سابقه طولانی فعالیت دانشجویی در ایران و انباشت تجربه در جریان دانشجویی، این جریان با تحلیل دقیق از اوضاع و احوال جاری، مشکلات خود و عموم مردم را فریاد می‌زنند، این اعتراضات آکنده از شعور سیاسی است و خیر نظام، کشور و مردم در شنیدن این اعتراضات است.

دانشگاه با توان علمی و حریت مخصوص به خود فارغ از زدوبندهای سیاسی همواره مدافع منطقی اقدامات مثبت و منتقد صریح و صدیق خطاهای دولت بوده است.

متأسفانه یا خوشبختانه، در غیاب احزاب منسجم و کارآمد، تنها نهاد موجود که توان پرداختن به ابرچالش‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را دارد، دانشگاه است. اما علی رغم نقش بی بدیل دانشگاه در حل معضلات متعدد، سیاست های دولت بر خلاف مصالح کلان مهم‌ترین نهاد اجتماعی در ایران است.

علی رغم وعده‌های مکرر رئیس جمهور در ایام انتخابات، عدم ایستادگی شخص ایشان برای معرفی گزینه‌های مطلوب دانشجویان برای تصدی پست وزارت علوم، معرفی بسیار دیرهنگام وزیر علوم، برگزاری مراسم روز دانشجو با اختصاص تنها یک تریبون به نماینده‌های تشکل‌های دانشجویی برای ارائه‌ی نظراتشان در مقابل رئیس دولت، تامین نکردن استقلال دانشگاه و عدم ایستادگی در مقابل فشار های خارج از دانشگاه برای لغو خلاف قانون برنامه‌های دانشجویی در روزهای اخیر و البته در طول سال، باقی ماندن برخی از مدیران با نگاه‌های تنگ امنیتی در عرصه‌ی آموزش عالی، دخالت های غیر قابل توجیه رئیس دفتر ایشان در مورد ارتباط دانشجویان با رئیس دولت؛ همگی حاکی از مظلومیت روزافزون دانشگاه است.

بی‌توجهی و بی‌تدبیری غیر قابل تحمل دولت به حوزه آموزش عالی تنها به مطالبات سیاسی دانشجویان که زخم‌های قدیمی جریان دانشجویی است، محدود نمی‌شود، مطالبات صنفی مانند وضع حاکم بر خوابگاه‌ها، مقررات رفت و آمد در دانشگاه، شرایط رفاهی دانشجویی، عدم وجود فضای مناسب برای مطالعه و آموزش، مطالبات اقتصادی مانند نحوه احتساب سنوات، افزایش غیر منصفانه‌ی شهریه‌ها، مطالبات آموزشی مانند فساد در جذب اعضای هیئت علمی، بورسیه‌های غیر قانونی، وجود برخی از فسادهای اخلاقی در روابط دانشگاهی، غیر متناسب بودن نظام آموزشی با نیازهای بازار کار، عدم استفاده از پژوهش‌ها و پایان نامه‌های دانشجویان در سازمان‌ها و ادارات مربوطه، همگی نشان از ویرانه‌ای دارد که در سال‌های تلخ 84 تا 92 ایجاد شد و بنا بود بعد از 92 رو به آبادانی برود، اما جز اندکی بهبود، چیزی حاصل نشد.

تذکر مستمر این مشکلات نباید افتخار دولت در جهت شنیدن انتقادات تلقی شود، بلکه بی‌تدبیری و انفعال دولت به مطالبات دانشگاه را نشان می‌دهد. مشکلات گفته شده نه تنها ایجاد مانعی بزرگ بر سر راه دانشگاه برای ایفای نقش سازنده در جامعه محسوب می‌شود، که مجموعه‌ی نظام را از نهادی موثر و مستقل که می تواند بحران‌ها را مدیریت و خطرها را گوشزد کند، محروم می‌نماید.

صرف بازگشایی تشکل‌های دانشجویی و ارائه‌ی آمار در خصوص فعالیت‌های ظاهری این تشکل‌ها، نمی‌تواند دانشگاهیان را امیدوار کند، باید به بطن دانشگاه توجه کرد. دولت و شخص رئیس جمهور فراتر از گفتاردرمانی و ایراد سخنرانی‌های دلنشین، می‌باست در عمل با ارائه برنامه‌های خود به صورت دقیق و در تعامل با دانشگاه به التیام زخم‌هایی بپردازد که جسم دانشگاه را زمین‌گیر و روح آن را جریحه‌دار کرده‌است.

افزایش آمارهایی مانند اعتیاد در میان دانشجویان، افزایش انصراف از تحصیل و شیوع افسردگی بیکاری گسترده فارغ التحصیلان دانشگاه، علائم بحران‌هایی است که اگر به وقت، به آن‌ها توجه نشود، طوفانی از حوادث ناگوار را موجب خواهد شد که هیچ دولتی با هیچ گرایشی، توان گذر از آن را ندارد. اما در صورت علاج این درد ها جریان دانشجوی

وی با نگاه به بزرگان تاریخ خود، عبرت از گذشته و امید به آینده می‌تواند کشور و مردم را از ثمرات پربرکت فعالیت‌های خود بهره‌مند کند، رونق و شکوه جریان دانشجویی ضامن پویایی و قوام جامعه است، نهال این جریان در آستانه رشد است و نیازمند حمایتی ویژه، در صورت رشد و بالندگی می‌تواند در پیشانی حوادث با چشم تیزبین، توان عظیم، عزم راسخ و صداقتش منشاء تحولات عظیم و سودمند شود.

علی رغم مشکلات گفته‌شده، جریان دانشجویی هیچ گاه نسبت به مسائل بیرون از دانشگاه بی‌تفاوت نبوده‌است، از جمله آن‌ها؛ اعتراضات کارگری، اعتصاب غذای زندانیان سیاسی، فسادهای اقتصادی هزاران میلیاردی، بدهی‌های نجومی بانکی، ممنوع التصویری‌های خلاف قانون، نیز همیشه مورد توجه جریان دانشجویی بوده است.

قوه قضاییه بنابر آرمان‌های انقلاب مشروطیت و انقلاب اسلامی و قانون اساسی به عنوان اصلی ترین دستاورد بهمن 57 باید قوه‌ای مستقل از جناح‌های سیاسی باشد، باید پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسؤل تحقق عدالت باشد و در راستای احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادی‌های مشروع تلاش کند.

دادگاه‌ها که باید علی‌الاصول علنی باشند تا عموم مردم اجرای دقیق عدالت را مشاهده و قضاوت کنند و کوچک‌ترین شک و شبهه‌ای برایشان باقی نماند. علنی بودن دادگاه ها، مجریان عدالت واقعی را نزد وجدان عمومی سرافراز و جنجال‌آفرینان بی‌مایه را رسوا می‌کند.

گاهی از مسولان امر شنیده می‌شود، دولت برای رفع حصر، در تلاش است و به وعده خویش پایبند و برای تحقق سریع تر این مهم، اقدامات خود را رسانه‌ای نمی‌کند. ما در عمل شاهدیم همچنان که این مسیر در دولت یازدهم بی نتیجه ماند، در دولت دوازدهم نیز جز اندک گشایش در تسهیل ملاقات محصورین با خانواده و برخی افراد خاص نتیجه ای به دنبال نداشته است.

با این حال همچنان امیدواریم، در آینده ای نزدیک در دانشگاه تربیت مدرس میزبان معمار بزرگ این دانشگاه باشیم.