ماه کوچک شد
پاپ ساینس اعلام کرد که در طول چند میلیون سال گذشته با سرد شدن هسته کره ماه محیط آن در حدود ۱۵۰ فوت (۴۵.۷ متر) کوچکتر شده است.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ کره ماه همیشه در آسمان شب وجود داشته اما اندازه آن احتمالا در طول زمان در حال تغییر بوده است. یک مطالعه منتشر شده در روز ۲۵ ژانویه در نشریه علوم سیارات حاکی از آن است که در طول چند میلیون سال گذشته با سرد شدن هسته کره ماه محیط آن در حدود ۱۵۰ فوت (۴۵.۷ متر) کوچکتر شده است.
پاپ ساینس اعلام کرد: بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد سطح کره ماه به آهستگی در حال کوچک شدن است. تاثیرات ناشی از این کوچک شدن و فعالیت گسل‌های حاصل از ماه‌لرزه‌ها می‌تواند برای سایت‌های مربوط به ماموریت‌های آتی کاوش در کره ماه تهدیداتی ایجاد کند.
یک گروه از دانشمندان از سازمان ناسا دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه مریلند به شواهدی دست یافته‌اند از اینکه کوچک شدن مداوم کره ماه موجب تغییراتی در سطح این سیاره در اطراف قطب جنوب آن شده است. این مناطق همچنین در جاهایی دستخوش تغییر شده‌اند و ناسا امیدوار است در جریان ماموریت آرتمیس۳ در آنجا فرود بیاید.
این فرایند کوچک شدن ماه شبیه کوچک شدن انگور در زمان تبدیل شدن به کشمش است. ماه نیز وقتی کوچکتر می‌شود چین و چروک می‌خورد اما انگور یک پوست منعطف دارد در حالی که سطح ماه شکننده است. این تردی و زودشکنی سطح ماه موجب تشکیل گسل‌ها در جاهایی می‌شود که بخش‌هایی از پوسته ماه به یکدیگر فشار وارد می کنند.
تشکیل گسل‌های ناشی از این کوچک شدن مداوم اغلب با فعالیت‌های لرزه‌ای مانند زمین لرزه قمری (ماه‌لرزه) همراه است. هر موقعیت مکانی در نزدیکی این مناطق گسلی ماه می‌تواند برای فعالیت انسان‌ها در آنجا تهدیداتی داشته باشد همانطور که روی زمین کسانی که در نزدیکی گسل‌ها زندگی می‌کنند، با خطر بیشتری برای مواجهه با زمین‌لرزه روبه‌رو هستند.
در این مطالعه جدید این محققان یک گروه از گسل‌ها در منطقه قطبی جنوب کره ماه را با یک ماه‌لرزه قوی ثبت شده توسط لرزه‌نگارهای آپولو در حدود ۵۰ سال پیش مرتبط کردند.
آن‌ها از مدل‌های رایانه‌ای برای شبیه‌سازی پایداری سطحی در این منطقه استفاده کرده و دریافتند برخی مناطق بطور خاص در برابر تکانه‌ها و رانش‌های سطحی ماه ناشی از این فعالیت‌های لرزه‌ای آسیب‌پذیر هستند.
ماه‌لرزه‌های کم عمق تنها در حدود ۱۰۰ مایلی عمق پوسته ماه روی می‌دهند و به اندازه کافی قوی هستند که بتوانند موجب خسارت به تجهیزات و ساختارهای ساخته انسان بشوند.
در حالی که زمین‌لرزه‌ها معمولا چند ثانیه یا حداکثر چند دقیقه طول می‌کشند، ماه لرزه‌های کم عمق می‌توانند برای چند ساعت یا حتی کل یک بعد از ظهر ادامه داشته باشند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که ماه‌لرزه‌ای شبیه به نمونه دهه ۱۹۷۰ میلادی می‌تواند هرگونه ساخت و ساز فرضی آینده در ماه را نابود کند.
این محققان به نقشه‌برداری از فعالیت‌های گسل‌ها در ماه ادامه خواهند داد و امیدوارند که بتوانند موقعیت‌های مکانی بیشتری را که برای کاوش‌های انسانی در ماه خطرناک هستند، شناسایی کنند.
