آتش‌نشانی کجای ماجرای «علی لندی» بود؟/ چرا نباید از یک رفتار خطرناک و هیجانی قهرمان سازی کرد؟
محمد باقرزاده، روزنامه‌نگار به تشریح جزئیات تازه از ماجرای دردناک علی لندی، نوجوان فداکار ایذه‌ای پرداخت.
به گزارش دیده بان ایران؛ محمد باقرزاده، روزنامه‌نگار به تشریح جزئیات تازه از ماجرای دردناک علی لندی، نوجوان فداکار ایذه‌ای پرداخت.
علی لندی نوجوان فداکار ایذه‌ای که برای نجات جان ۲ نفر از همسایه‌ها خودش رابه خطر انداخت و دچار سوختگی شدید شده بود روز دوم مهرماه جان به جان آفرین تسلیم کرد.
او در رشته توئیتی در این رابطه نوشت:
می‌دانیم واقعیت ماجرا در چندین لایه حماسه و مداحی پوشانده شده اما ورای این‌همه قصه اصل خبر این است که:
* پیک‌نیک خانه‌ای آپارتمانی در ایذه آتش می‌گیرد. با فریاد دو زن صاحب‌خانه، همسایه‌ها خبردار می‌شوند. علیِ نوجوان که مهمان خاله‌اش بود سرمی‌رسد.
* گویا در لحظات اول پیرزن (که مادر شهید است) آسیب می‌بیند. پیرزن و دختر میانسالش از پیک‌نیک فاصله می‌گیرند.
* علی که حدس می‌زند پیک‌نیک منفجر می‌شود سعی می‌کند آن‌را از پنجره پایین بندازد اما پیک‌نیک به لبه می‌خورد و به سینه‌اش برمی‌گردد…و جانِ عزیز علی لندی از دست می‌رود.
* پس از این حادثه، به‌ناگه اصل حادثه و ده‌ها پرسش در غبار این قهرمان‌سازی گم می‌شوند؛ چرا این آپارتمان گاز نداشت؟ چه کسی مجوز سکونت داده‌است؟ آتش‌نشانی کجا بود؟ و..
* عجیب‌تر اما قهرمان‌سازی از رفتار خطرناک، هیجانی و ناآگاهانه یک کودک است. به خانواده لندی باید تسلیت گفت اما ستایش یک رفتار و قهرمان‌سازی از فاعل آن حرکت یعنی ترویج آن.
* پرسشی ساده و هدف اصلی بحث: آیا خیل ستایش‌گران و قهرمان‌سازان به فرزند یا کودک عزیزان خود، چنین توصیه‌ای می‌کنند؟ آیا حاضرند این رفتار به عنوان یک وظیفه، اجباری شود یا دست‌کم وظیفه اخلاقی لحاظ شود؟
منبع: برترین ها
