اقدام مسئولانه یا ارائه آمار مرگ؟
بدون تردید احداث جاده‌ها و راه‌های مواصلاتی اعم از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها یکی از مهمترین شاخصه‌های توسعه یافتگی هر کشوری به شمار می‌رود که تاثیر آن بر رشد و گسترش سایر عوامل توسعه انکارناپذیر است و می‌تواند موجبات رشد همه جانبه‌ای را فراهم آورد از طرف دیگر، در صورت بی توجهی مستمر، اختصاص ندادن بودجه لازم، عدم استفاده از کارشناسان خبره و نبود زیرساخت‌های مناسب جادهای، اقتصاد کشور را با مشکلات جدی‌تر و بحرانی‌تر مواجه کرده، به طوری که آمار باورنکردنی تصادفات جادهای ایران مرگبارتر از تلفات چندین ساله جنگ برآورد می‌شود.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران، رانندگان و مسافران ایرانی انتظار جاده‌های کاملا ایمن با استاندارد بین‌المللی را ندارند اما بدون شک آنها می‌توانند برای حفظ جان و اموال‌شان توقع حداقل‌ها را داشته باشند هرچند با توجه به شرایط اقتصادی موجود کشورانجام اقدامات عمرانی، ایمن سازی جاده‌ها، ارتقای سطح کیفی و کمی شبکه حمل‌ونقل با موانع بسیاری روبه‌رو است ولی می‌توان با برنامه‌ریزی سفرهای نوروزی، استفاده از نظرات کارشناسی و راهبردهای عملی ارگان‌ها و نهادهای مرتبط و دلسوز، جداسازی مسیر کامیون‌ها از خودروهای سبک به‌ویژه اتوبوس‌ها (حتی به صورت موقتی) و از همه مهمتر بازرسی وسایل نقلیه عمومی و نظارت بیشتر، ترویج فرهنگ صحیح رانندگی و ... به کاهش تصادفات کمک کرد و تعداد قربانیان را به حداقل رساند.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ هر ساله با نزدیک شدن به ایام پایانی سال و شروع مسافرت‌های نوروزی، حجم بالای سفرها، خودروهای ناایمن و از همه مهمتر جاده‌های غیراستاندارد، آمارهای نگران‌کننده‌ای از مرگ‌ومیر و مصدومیت غیر قابل جبران هم وطنانمان به گوش می‌رسد.
هرچند بخش عمده‌ای از دلایل این قصه تکراری ضیافت مرگ تکان‌دهنده و عجیب و‌غریب در روزهای پایان سال ناشی از افزایش بیش از حد خودروهای ناایمن، خطای انسانی، طول جاده‌های کشور، سیاست‌گذاری‌های اشتباه سفر، استفاده از کارشناسان و پیمانکاران غیرمتخصص رانتی و ... است اما استاندارد نبودن جاده‌ها و همچنین تعدد نقاط حادثه‌خیز و به طورکلی اشکال در ساختار جاده‌ها نقش مهمی در بروز تصادفات رانندگی و افزایش تعداد کشته‌های جاده‌های برون شهری داشته و دارد.
بر کسی پوشیده نیست که امروزه بسیاری از کشورهای دنیا مانند چین، سنگاپو، هلند و... در تمامی شاخص‌های اقتصادی به ویژه جاده‌ها از لحاظ کیفیت؛ کمیت و اتصال آنها پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند اما به راستی چرا در کشور ایران این موضوع حیاتی و مهم در کنار سایر پروژه‌ها و ساخت‌وسازهای پراهمیت، ناتمام مسکوت مانده یا به نوعی موضوع عادی، متداول و مورد غفلت و سهل انگاری واقع شده است به طوری‌که در چندسال اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی و عدم اختصاص بودجه، پروژه‌های مرتبط با حمل‌و نقل جادهای به صورت تعطیل و یا نیمه تعطیل رها شده است.
بدون تردید احداث جاده‌ها و راه‌های مواصلاتی اعم از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها یکی از مهمترین شاخصه‌های توسعه یافتگی هر کشوری به شمار می‌رود که تاثیر آن بر رشد و گسترش سایر عوامل توسعه انکارناپذیر است و می‌تواند موجبات رشد همه جانبه‌ای را فراهم آورد از طرف دیگر، در صورت بی توجهی مستمر، اختصاص ندادن بودجه لازم، عدم استفاده از کارشناسان خبره و نبود زیرساخت‌های مناسب جادهای، اقتصاد کشور را با مشکلات جدی‌تر و بحرانی‌تر مواجه کرده، به طوری که آمار باورنکردنی تصادفات جادهای ایران مرگبارتر از تلفات چندین ساله جنگ برآورد می‌شود.
علاوه بر این، ایمنی زیرساخت‌های شبکه حمل‌ونقل، موثرترین نقش را در جابه‌جایی افراد و کالاها داشته و پیوند ناگسستنی بین عوامل مختلف رشد و توسعه را به وجود می‌آورد زیرا بدون زیرساخت مناسب، هیچ کالایی به موقع به مقصد نمی‌رسد و تلفات انسانی جادهای و آمار بالای مرگ و میر به‌خاطر نبود استاندارد کافی جاده‌ها کاملا عادی و پیش پاافتاده تلقی می‌شود تا جایی‌که تصادف دومین عامل مرگ‌ومیر در ایران شناخته شده و میزان سوانح رانندگی و صدمات جانی و مالی ناشی ازآن، روز به روز روند افزایشی دارد.
نکته بسیار مهم و حایزاهمیت در مورد جاده‌های ناایمن کشور که به عنوان مهمترین عامل مرگ‌ومیر ایرانی‌ها محسوب می‌شود، تردد کامیون‌های سنگین در کنار خودروهای شخصی و اتوبوس‌ها بسیار خطرناک و غیرقابل کنترل بوده و در بسیاری موارد مشاهده می‌شود که رانندگان سواری به‌طور مداوم در جاده‌ها مورد آزارواذیت ناوگان سنگین قرار گرفته و دچار استرس می‌شوند و بالعکس که متاسفانه نتایج این آشفتگی و بهم‌ریختگی جادهای غیرقابل تصور و هولناک است.
همچنین خرابی جاده‌ها دغدغه همیشگی تمامی رانندگان عمومی بوده به دلیل اینکه خسارات زیادی به ناوگان حمل و نقل به ویژه کامیون‌ها وارد می‌کنند به همین دلیل رانندگان ناوگان سنگین برای کاهش خسارت به خودروی خود به طور زیگزاگی رانندگی می‌کنند که همین امر احتمال وقوع حادثه برای دیگر خودروها به خصوص خودروهای سواری را افزایش می‌دهد.
عدم توجه به زیرسازی و استفاده از آسفالت بی‌کیفیت، پیچ‌درپیچ و شیب‌دار‌بودن جاده‌ها، رفتارغیرحرفه‌ای برخی رانندگان، نبودن نور کافی در جاده‌ها و ... باعث شده تا تلفات جادهای روز به روز بیشتر شده تا حدی که این مصیبت بزرگ برای مسوولان دولتی موضوعی تکراری، بی‌اهمیت و غیرقابل درمان به نظر می‌رسد.
سوال اصلی این است که چرا برای ناوگان حمل و نقل سنگین مانند کامیون‌ها به ویژه در مسیر قم به اصفهان، جاده‌های مناسب و اختصاصی وجود ندارد؟
چرا با وجود رشد روزافزون تصادفات جادهای ناشی از تردد خودروهای سنگین حتی در شهرها و روستاها راه‌های مواصلاتی مثل کمربندی به طور جدی پیگیری نمی‌شود؟
آیا دولت فقط مسوول ارایه آمار تصادفات و اظهار تاسف کردن است؟
درست است که رانندگان انتظار جاده‌های کاملا ایمن با استاندارد بین‌المللی را ندارند اما بدون شک آنها می‌توانند برای حفظ جان و اموال‌شان توقع حداقل‌ها را داشته باشند هرچند با توجه به شرایط اقتصادی موجود کشورانجام اقدامات عمرانی، ایمن سازی جاده‌ها، ارتقای سطح کیفی و کمی شبکه حمل‌ونقل با موانع بسیاری روبه‌رو است ولی می‌توان با برنامه‌ریزی سفرهای نوروزی، استفاده از نظرات کارشناسی و راهبردهای عملی ارگان‌ها و نهادهای مرتبط و دلسوز، جداسازی مسیر کامیون‌ها از خودروهای سبک به‌ویژه اتوبوس‌ها (حتی به صورت موقتی) و از همه مهمتر بازرسی وسایل نقلیه عمومی و نظارت بیشتر، ترویج فرهنگ صحیح رانندگی و ... به کاهش تصادفات کمک کرد و تعداد قربانیان را به حداقل رساند.
جان انسان‌ها را قدر بدانیم و برای حفظ جان آنها دلسوزانه و مسئولانه تلاش کنیم.
نویسنده: اکرم قدرت
