هشدار درباره آزادشدن کشت خشخاش: اسمش مصرف دارویی است، اما رسمش شیوع گسترده اعتیاد است
در دوره قاجار و بر اثر سیاست‌های سلاطین کم‌فکر این دوره با توجه به سرایت بیماری کرم ابریشم از اروپا به ایران و از میان رفتن صنعت ابریشم ایران از یک سو و کاهش شدید قیمت گندم از سوی دیگر، کشت خشخاش به عنوان کشاورزی پولی و سودآور به جای کشت گندم شیوع گسترده‌ای یافت
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ با ممنوعیت کشت خشخاش در سال ۱۳۳۴ شمار معتادان در ایران کاهش چشمگیری یافت و اوضاع با قرن پیشین بسیار متفاوت بود.
اما هم‌اکنون هنوز چند دهه‌ای از ممنوعیت کشت خشخاش در ایران و رهایی مزارع این سرزمین از چنین آتش خانمان‌سوزی نگذشته که عده‌ای با عناوین نیاز دارویی و کشت تجاری و ...، مدعی نیاز کشور به کشت خشخاش شده‌اند. باخبر شدم که یکی از نمایندگان هم کشت خشخاش را نه برای گسترش اعتیاد، بلکه وسیله‌ای برای کنترل اعتیاد معرفی کرده و به این کشف بزرگ تاریخی نائل آمده که بدین‌گونه قیمت تریاک و شیره تریاک و مواد مخدر سنتی کاهش می‌یابد و معتادان دیگر سراغ مواد مخدر صنعتی نمی‌روند و به جایش مواد مخدر سنتی باکیفیت مصرف می‌کنند.
آنچه اصلی‌ترین عامل شیوع هر مخدری است نه دوستان ناباب و... که در درجه اول، در دسترس بودن آن مخدر است. جامعه‌ای که ماده‌ای را به وفور داشته باشد، به سادگی به سمت آن کشیده می‌شود و برعکس وقتی مخدری در دسترس نباشد، هیچ دوست نابابی هم نمی‌تواند شخصی و به تبع آن خانواده‌ای را به سیه‌روزی بکشاند.
کمپ‌های ترک اعتیاد، محل بستری معتادانی است که چند صباحی در آنجا به سختی پاک می‌شوند، اما بیشترشان فردای پس از رهایی از کمپ باز به سوی همان روال قبلی خود برمی‌گردند، چون موادمخدر در دسترس‌شان است. مواردی همچون استفاده دارویی و ابزاری و... تنها ضدمنطق‌هایی ناشیانه و از دیدگاه و منطق کارتل‌های مواد مخدر است که تنها به دنبال سودجویی مطرح می‌شوند و هیچ نگاه دلسوزانه‌ای در آنها نیست، چراکه بهتر این بود گویندگان این سخنان، به جای آنکه به کیفیت مواد مخدر معتادان بخت‌برگشته بیندیشند، فکری به تداوم عدم مصرف میلیون‌ها جوان پاک ایرانی بکنند.
