سریال «سووشون» هیچ نکته منفی نداشت/دست نرگس آبیار درد نکند/باید از نماوا بابت اقتباس از رمان سیمین دانشور تقدیر کرد/کارگردان فیلمهای پرمخاطب «دنیا» و «تشکیلات» مطرح کرد

به گزارش سایت دیده بان ایران؛   توقیف سریال «سووشون» و فیلترینگ نماوا فقط با عرضه یک قسمت از سریال با واکنش‌های مختلفی روبرو شده است و در تازه ترین واکنش منوچهر مصیری کارگردان فیلمهای پرمخاطب در ژانرهای گوناگون به اظهارنظر پرداخته است.

منوچهر مصیری به کیوسک خبر گفت: در این چند دهه با توجه به شرایطی که وجود داشته کارگردانها در حین کارشان آنقدر خودسانسوری و توجه به قوانین داشته اند که به نظرم با هیچ کاری نمی توان چنین برخوردهای سلبی و توقیفی به سبک «سووشون» داشت. 

منوچهر مصیری ادامه داد: فقط توقیف «سووشون» که تقریبا اغلب توقیف‌های هنری سال‌های اخیر، توام با نگاه سلیقه ای بوده و بسیار کار اشتباهی است و دیده ایم که تقریبا تمام توقیف‌ها هم ختم به خیر شده...

کارگردان فیلمهای پرمخاطب «دنیا» و «تشکیلات» تاکید کرد: کتاب «سووشون» در پنج دهه ای که از عمرش می گذرد بارها تجدید چاپ شده و خیلی ها آن را خوانده اند و در همین ساختار فرهنگی، بارها تجدید چاپ شده و هیچ مشکلی ندارد و می‌توان آن را خواند و لذت برد و اینکه دربرابر اولین اقتباس جامع از چنین رمانی این برخورد قهری را می‌بینیم واقعا جای سوال دارد. اتفاقا باید از پلتفرم نماوا که پیشقدم شده و ده ها میلیارد سرمایه خصوصی را صرف تولید اقتباس از رمان مشهور سیمین دانشور کرده، تقدیر نمود.

منوچهر مصیری که از دهه پنجاه در سینمای ایران فعالیت داشته و با بسیاری از چهره ها از ناصر ملک مطیعی و همایون و غلامحسین نقشینه گرفته تا بهمن مفید و مرتضی عقیلی و منوچهر وثوقی و سیروس الوند و... سابقه همکاری دارد درباره کیفیت سریال «سووشون» گفت: اتفاقا خودم سریال را در همان ساعات اولیه عرضه دیدم و به نظرم سریال هیچ نکته منفی نداشت جز یک سری سوءتفاهم غلط و خوبی اش این است که خیلی خوب سعی کرده، رمان را برگردان تصویری کند.

او افزود: به عنوان یک کارگردان میدانم چقدر کار تاریخی ساختن دشوار است و دست خانم نرگس آبیار برای ساخت چنین سریالی درد نکند و به نظرم حرف های حاشیه ای که درباره سریال مطرح می شود نادرست است. امیدوارم مشکلات رفع و رجوع گردد و  ادامه ی سریال هرچه زودتر پخش شود تا راه اقتباس از آثار ادبی، باز شود و بقیه رمان ها و داستان های مهم-و نه آثار بی‌ارزش گمنام- به فیلم و سریال بدل گردند.