عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی: آمار خودکشی، میان قشر جوان به‌شدت افزایش پیدا کرده، تاثیر فقر بر جامعه عیان است/ ۲۰ میلیون حاشیه‌نشین و ۴ میلیون کودک کار در ایران داریم
امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس حوزه جمعیت ایران: براساس گزارش مرکز آمار و آموزش و پرورش، بیش از چهار میلیون کودک کار در مقطع سنی شش تا ۱۵ سال در کشور داریم. آمار خودکشی در جامعه به‌خصوص میان قشر جوان به‌شدت افزایش پیدا کرده است. شاخص میزان رضایت‌مندی از زندگی در ایران وضعیت خوبی ندارد. وضعیت ایران از لحاظ شاخص توسعه انسانی به‌شدت نامطلوب است. خشونت در جامعه رواج پیدا کرده است. نرخ مهاجرت از کشور سرسام‌آور افزایش یافته است. همه این دلایل نشان از فقر در جامعه ایرانی دارد و نیاز نیست برای بررسی تبعات فقر تا چند سال دیگر صبر کنیم. همین حالا هم تاثیر فقر بر جامعه عیان است.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ وزارت رفاه در گزارشی جدید میزان خط فقر را برای کل کشور از ۷ تا ۱۴ میلیون تومان اعلام کرده است. عددی که چندان هم غافلگیرمان نمی‌کند. البته به نظر کارشناسان اقتصادی عدد خطر فقر در کل کشور ۲۰ میلیون تومان است.
این گزارش‌ها بیان‌گر وضعیت زندگی و معیشتی مردمی هستند که روز‌به‌روز فقیرتر شده و تامین حداقل‌های زندگی برای آنها دشوارتر می‌شود. گسترش طبقه فقرا و از بین رفتن طبقه متوسط رویدادی بود که کارشناسان نسبت به آن هشدار می‌دادند. این روزها اما سقوط طبقه متوسط جامعه به دهک‌های اقتصادی فقیر و پرتاب فقرا به زیرین‌ترین لایه‌های اقتصادی و اجتماعی و در مقابل آن انباشت ثروت نزد گروه کوچکی از جمعیت کشور نشان از حقیقت هشدارهای قبلی کارشناسان دارد.
امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره افزایش سطح فقر و کاهش قدرت خرید مردم که موجب افزایش چشمگیر مهاجرت ایرانیان به هم میهن می‌گوید: «نیاز نیست برای بررسی تبعات فقر تا چند سال دیگر صبر کنیم. همین حالا هم تاثیر فقر بر جامعه عیان است.»
متن کامل گفت و گو و تحلیل امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی را در ذیل بخوانید:
اگرچه گزارش‌های مرکز آمار نشان می‌دهد که درآمد خانوار در سال‌های اخیر بیش از هزینه‌ها بوده اما گزارش‌های میدانی نشان از کسری بودجه خانوار دارد. کسری بودجه خانوار در سال‌های آینده چه تاثیری بر جامعه برجای می‌گذارد؟
نیازی نیست تا سال‌های آینده صبر کنیم، تاثیر این کسری بودجه را همین حالا هم می‌توان در جامعه مشاهده کرد. وزارت بهداشت اعلام کرده است که از هر چهار نفر در جامعه، یک نفر به نوعی از اختلالات روانی دچار است. براساس گزارش مرکز آمار و آموزش و پرورش، بیش از چهار میلیون کودک کار در مقطع سنی شش تا ۱۵ سال در کشور داریم. آمار خودکشی در جامعه به‌خصوص میان قشر جوان به‌شدت افزایش پیدا کرده است. شاخص میزان رضایت‌مندی از زندگی در ایران وضعیت خوبی ندارد. وضعیت ایران از لحاظ شاخص توسعه انسانی به‌شدت نامطلوب است. خشونت در جامعه رواج پیدا کرده است. نرخ مهاجرت از کشور سرسام‌آور افزایش یافته است. همه این دلایل نشان از فقر در جامعه ایرانی دارد و نیاز نیست برای بررسی تبعات فقر تا چند سال دیگر صبر کنیم. همین حالا هم تاثیر فقر بر جامعه عیان است.
از منظر توسعه در کدام مرحله قرار داریم؟
در بحث اقتصاد، توزیع درآمد ناخالص ملی مهم است. زمانی که توزیع درآمد درست نباشد توسعه اقتصادی نداریم. به تبع این موضوع توسعه اجتماعی متوقف شده است و در بحث توسعه سیاسی که اصل ماجرا مشارکت مردم است با عقبگرد در کشور مواجه هستیم. مثال کاهش مشارکت مردم در حوزه سیاسی را در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری و مجلس مشاهده کردیم. مردم هر بار که در امور سیاسی مشارکت کردند ناامیدتر شدند. متاسفانه باید بگویم که مردم ما به حال خود رها شده‌اند. اصلی‌ترین نشانه فقر در یک جامعه بحث تغذیه است. این روزها فقر را می‌توان از چهره رنگ‌پریده و بدن لاغر و نحیف نوجوانان جامعه دید. اما مسئولان نمی‌خواهند این موضوعات را ببینند. برای اینکه فاصله زیادی با جامعه دارند.
بیشترین تعداد فارغ‌التحصیل نسبت به جمعیت در دنیا را ایران دارد. کار در کشور نداشتیم اما هر روز دانشگاه افتتاح کردیم. بیش از دو هزار و ۸۰۰ مرکز آموزش عالی در کشور داریم و ۲۰ درصد جمعیت کشور دانشگاه رفتند. نتیجه این اقدام به اینجا ختم می‌شود که فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها بعد از اتمام درس کار پیدا نمی‌کنند و به قولی به کار کردن در اسنپ پناه می‌برند. این اتفاق فقط مختص جوانان نیست. جمعیت بازنشسته کشور هم با معضل کمبود درآمد نسبت به هزینه‌ها روبه‌رو هستند و بعد از سالیان سال خدمت در ارگان‌های دولتی دوباره برای تامین خانواده خود مسافربری می‌کنند.
با توجه به تصمیمات دولتمردان و شرایط کشور به نظر شما مسئله فقر در جامعه در سال‌های آینده بهبود پیدا می‌کند؟ ادامه وضع موجود چه شرایطی را ایجاد می‌کند؟
ناچاریم که وضعیت را بهبود ببخشیم. اگر فرصت‌های برابر ایجاد نشود، توریع درآمد عادلانه نشود و جلوی اختلاس و رانت گرفته نشود، به جایی می‌رسیم که مطالبه‌گری‌های جامعه هر روز افزایش پیدا می‌کند. کسی که شکمش گرسنه و شرمنده خانواده است چه چیزی برای از دست دادن دارد؟ اگرچه بسیار سخت است اما باز هم من عقیده دارم یک جامعه می‌تواند با وجود فقر به بقا ادامه دهد اما یک مشکل دیگر جامعه علاوه بر فقر تحقیر مردم است. تعدادی نماینده مجلس به دنبال تصویب قانونی هستند که هرکس مخالف قرائت رسمی آماری را منتشر کند باید ۱۰ سال حبس بکشد. این موضوع شرم‌آور است. از طرف دیگر راهکار حل تمام مسائل و مشکلات دستوری شده است. مسئولان فقط برای حل مشکلات دستور می‌دهند اما دستور بدون برنامه چگونه می‌تواند به حل مشکل ختم شود؟ تحقیر مردم در کنار فقر باعث می‌شود که مطالبه‌گری مردم به حدی برسد که حاکمیت دیگر نمی‌تواند پاسخگوی این مطالبه‌گری باشد. این روزها قشر زیادی از جامعه معترض هستند. کارگران، بازنشستگان، زلزله‌زدگان، کارمندان و... اعتراض خود را به شکل‌های مختلف نشان می‌دهند. آنچه بنده روی آن تاکید دارم این است که اگر وضع موجود ادامه پیدا کند، مطالبه‌گری‌ها رنگ اعتصابات به خود می‌گیرد و آنقدر زیاد می‌شود که دیگر کسی نمی‌تواند جمعش کند.
راهکار برای خروج از این بحران چیست؟
پژوهش بستر توسعه و هدف توسعه هم انسان است. برای خروج از بحران ابتدا باید وضع موجود را بشناسیم. بخشی از پژوهش‌ها در بستر جامعه توسط روزنامه‌نگاران به‌صورت میدانی انجام می‌شود. بخشی از پژوهش‌ها را جامعه دانشگاهی و بخش دیگر را مراکز پژوهش دولتی یا خصوصی مانند مرکز پژوهش‌های مجلس یا مرکز آمار انجام می‌دهند. پژوهش باید وضع موجود جامعه را شناساسی کند و برای بهبود وضع موجود راهکار ارائه دهد. در مرحله بعدی باید برنامه‌های طولانی‌مدت و کوتاه‌مدت تدوین شود اما چندین سال است که برنامه‌ها کنار گذاشته شده‌اند و اصلا عملیاتی نمی‌شوند. برنامه‌های توسعه کشور اصلا عملیاتی نمی‌شوند. راهکار خروج از بحران، عملیاتی کردن برنامه‌های تنظیم‌شده براساس وضع موجود است. در حال حاضر وضع موجود یعنی مطالبات بیش از حد، یعنی ۲۰ میلیون حاشیه‌نشین، گرسنگان جامعه، چهار میلیون کودک کار، اختلاس و توزیع رانت. متاسفانه آنچه ما می‌بینیم را مسئولان نمی‌بینند و اگر هم ببینند روی خود را برمی‌گردانند تا شرمنده‌تر نشوند.
چشم‌انداز شما از آینده چیست؟
آینده را نمی‌توانم پیش‌بینی کنم اما به عقیده من اگر وضع موجود ادامه پیدا کند شرایط سخت‌تر خواهد شد
