فیاض زاهد: نظارت استصوابی دهان نمایندگان شجاع را بسته است/ نسبت به دهه ۴۰ سقوط کرده ایم

به گزارش دیده بان ایران؛ امواج رفتار نماینده سراوان در اداره گمرک همچنان ادامه دارد. رفتار دور از عرف محمد باسط درازهی با واکنش گسترده ای رو به رو شد. در بین سیاسیون اصلاح‌طلبان این قبیل رفتارها را پیامد نظارت استصوابی می‌دانند. البته دبیر شورای نگهبان چند روز پیش گفته بود بعضی کاندیداهای مجلس حتی یک بار قانون اساسی را نخوانده اند. او همچنین پیشنهاد داده بود نمایندگان پیش از آنکه به مجلس بروند در دوره اخلاق شرکت کنند. در ادامه تحلیل فیاض زاهد، جامعه‌شناس و فعال سیاسی را می خوانید. 

 

فیاض زاهد جامعه شناس و فعال سیاسی با بیان اینکه نظارت استصوابی با مدل آقای جنتی و دوستان ایشان در شورای نگهبان با شکست کامل رو به رو شده است می‌گوید: اساسا تئوری انسان طراز نوین، که حزب توده آن را تحت تعالیم نظام مارکسیستی دنبال می‌کرد یا مفهوم ایدئولوژیک انسان کامل که بعد‌ها بیان شد با مقتضیات فیزیکی، عرفی، تاریخی و فرهنگی جوامع انسانی ناسازگار است. این ایده‌ها بیشتر فرض‌های اتوپیایی و ایده‌پردازانه است که محقق نمی‌شود. سیاستمداران تبعه شرایط اجتماعی خود هستند. در بین آنها، افراد توانا و ناتوان و فرهیخته و غیر فرهیخته وجود دارد. درباره آن‌ها نمی‌شود تقسیم بندی عمومی و عام به کار برد. بسیاری از چهره‌های سیاسی با نظارت استصوابی از صحنه خارج شدند. بسیاری از مردان و زنان درجه یک خانه نشین شدند. به جای آن‌ها چهره‌های بدلی، دست چندم، نیرو‌های خنثی، بی خطر و کم حاشیه به صحنه وارد شدند که معدل و عیار واقعی جامعه سیاسی ایران نیستند. 

نظارت استصوابی دهان نمایندگان شجاع را بسته است
او به فرارو می‌گوید: هرچه از مجلس اول جمهوری اسلامی می‌گذریم مشاهده می‌کنیم که مثل مجالس عصر مشروطه کیفیت مجلس بیشتر کاهش پیدا می‌کند. شاهد ورود نماینده‌هایی هستیم که بازتاب سخن امام که مجلس باید عصاره فضائل ملت باشد نیستند. این نشان می‌دهد که نظارت استصوابی کارکرد غلطی دارد. نظارت استصوابی طبیعتا کارآیی مجلس را کاهش و خطاپذیری آن‌ها را افزایش داده است. نظارت استصوابی فقط دهان نماینده‌های شجاع را بسته و به نیرو‌های فرصت‌طلب، خنثی یا دست چندم که فاقد شناسنامه سیاسی روشنی بوده اند فرصت داده است. در مجلس ما نماینده‌ها بسیار وقت می‌گذارند. آن‌ها از شش صبح تا ۱۲ شب در کمیسیون‌ها درگیرند. اما کارکرد و کارآیی آن‌ها با مجالس سوئیس، فرانسه و بلژیک قابل مقایسه است؟ نمایندگان ما هر دوره که به مجلس می‌آیند مصوبات نمایندگان دوره قبل را باطل یا اصلاح می‌کنند.

 

---

 

نسبت به دهه ۴۰ سقوط کرده ایم؛ از بازیگران سیاسی گرفته تا بازیگران سینما
زاهد می‌گوید: در ایران فرآیند سیستمی برای انجام عمل پارلمانی وجود ندارد چرا که پارلمان برآمده از احزاب قدرتمند، شناسنامه دار و باهویت نیست. این یک مشکل دیگر است که آدم‌ها خود را به برخی شخصیت‌های موجه وصل می‌کنند، سپس با توانایی مالی - گاه با پولشویی یا سوءاستفاده‌های مختلف دیگر - و وعده‌های آن‌چنانی رای می‌آورند. نمایندگان، چون از طریق یک سازمان سیاسی شناسنامه دار، بابرنامه و مانیفست مشخص هدایت و کنترل نمی‌شوند خیلی از آن‌ها دچار انحرافات مالی، اخلاقی و اجتماعی می‌شوند. 

فیاض زاهد در توصیف جامعه ایران می‌گوید: جامعه ما از نظر روانی به شدت عصبانی، پرخاشگر و بی‌اعتماد است. کافی است به فضا‌های مجازی، گفتگو‌های بین مردم، نحوه تعامل و اعتماد اجتماعی عمودی و افقی نگاه بیندازیم. همسایه به همسایه، پسر به پدر و مادر به دختر اعتماد ندارد. در فوتبال بازیکن به داور اعتماد ندارد و مربی به بازیکن بی اعتماد است. این بی اعتمادی در هردوی آن‌ها به فدراسیون‌های ورزشی هست. همه آن‌ها دوباره به وزارت‌خانه اعتماد ندارند. وزارتخانه هم به مجلس اعتماد ندارد. این کلاف سردرگمی از مردمی با آمار طلاق بالا، حاشیه‌های اجتماعی و طبیعتا درصد پرخاشگری است.