چرا زمین‌لرزه و سونامی قدرتمند اخیر خسارات کمی به‌بار آورد؟
صبح چهارشنبه، یکی از شدیدترین زمین‌لرزه‌های ثبت‌شده جهان با بزرگی ۸.۸ ریشتر منطقه‌ای کم‌جمعیت در شرق دور روسیه را لرزاند و سونامی‌ای را به راه انداخت که با سرعت صدها کیلومتر در ساعت در اقیانوس پخش شد. این رویداد باعث فعال‌شدن سیستم‌های هشدار سریع در سراسر اقیانوس آرام شد و میلیون‌ها نفر در ژاپن، هاوایی، سواحل غربی آمریکا، کانادا، شیلی، اکوادور و نیوزیلند به سرعت تخلیه شدند
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ گاردین نوشت: صبح چهارشنبه، یکی از شدیدترین زمین‌لرزه‌های ثبت‌شده جهان با بزرگی ۸.۸ ریشتر منطقه‌ای کم‌جمعیت در شرق دور روسیه را لرزاند و سونامی‌ای را به راه انداخت که با سرعت صدها کیلومتر در ساعت در اقیانوس پخش شد. این رویداد باعث فعال‌شدن سیستم‌های هشدار سریع در سراسر اقیانوس آرام شد و میلیون‌ها نفر در ژاپن، هاوایی، سواحل غربی آمریکا، کانادا، شیلی، اکوادور و نیوزیلند به سرعت تخلیه شدند. مرکز هشدار سونامی اقیانوس آرام (PTWC) در هاوایی نقشی کلیدی در صدور سریع هشدارها ایفا کرد و به گفته کارشناسان، این واکنش سریع هزاران نفر را نجات داده است.
خسارات نسبتاً محدود بوده و هیچ تلفات جانی در روسیه گزارش نشده است. تنها یک مورد مرگ در ژاپن گزارش شد که زنی حین تلاش برای فرار با خودرو از پرتگاه سقوط کرد. بیشترین ارتفاع موج سونامی در کامچاتکا به ۴ متر رسید و برخی ساختمان‌های ساحلی در منطقه سورو-کوریلسک روسیه آسیب دیدند. آتشفشان کلیوچفسکوی نیز به‌طور همزمان فوران کرد. با این حال، در بیشتر نقاط، امواج کمتر از حد انتظار بودند: در هاوایی حدود ۱.۸ متر و در کالیفرنیا کمی بیش از یک متر.
کارشناسان می‌گویند این واکنش گسترده نتیجه درس‌هایی است که از سونامی سال ۲۰۰۴ گرفته شده است؛ در آن زمان بیش از ۲۰۰ هزار نفر جان باختند و سیستم هشدار مؤثری وجود نداشت. اکنون سیستم‌های هشدار سونامی در اقیانوس هند نیز راه‌اندازی شده‌اند، اگرچه برای اقیانوس اطلس هنوز چنین سیستمی وجود ندارد. در این حادثه اخیر، PTWC با وجود تهدید به کاهش بودجه از سوی دولت ترامپ و پیشنهادهای صرفه‌جویانه ایلان ماسک، عملکردی بسیار مؤثر داشت. کارشناسان می‌گویند باید منابع بیشتری در اختیار این نهاد قرار گیرد تا بتواند در آینده نیز جان افراد بیشتری را نجات دهد.
یکی از دلایل اصلی اینکه در این زمین‌لرزه و سونامی بزرگ تلفات جانی گزارش نشده، بهبود چشمگیر زیرساخت‌های هشدار و آموزش عمومی در سال‌های اخیر است. برخلاف فاجعه سال ۲۰۰۴ که بسیاری از مردم از خطرات سونامی و نحوه واکنش بی‌اطلاع بودند، این‌بار میلیون‌ها نفر از طریق پیام‌های تلفنی، آژیرهای هشدار و اطلاعیه‌های محلی در زمان مناسب از خطر مطلع شدند و به مناطق مرتفع پناه بردند. همچنین تمرین‌های دوره‌ای، افزایش آگاهی عمومی و استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته در تعیین محل، عمق و شدت زمین‌لرزه باعث شد اقدامات فوری و مؤثر برای نجات جان مردم صورت گیرد. این آمادگی گسترده، به‌ویژه در مناطق ساحلی پرتراکم، نقشی حیاتی در جلوگیری از فاجعه انسانی ایفا کرد.
