دفاع ارگان مطبوعاتی نزدیک به ولایتی از قالیباف/ او نمی خواهد در دولت وزیر همسو با خودش داشته باشد
ارگان مطبوعاتی نزدیک به ولایتی شرایط حساس کشور، تعارفبردار نیست و به همین خاطر است که سران حکمرانی بر کمک به دولت و اجتناب از اختلافافکنیها و حاشیهسازیها به منظور عبور از بحرانها تأکید دارند.
به گزارش سایت دیدهبان ایران؛ ارگان مطبوعاتی نزدیک به ولایتی متعلق به دانشگاه آزاد نوشت: اما در این میان بخشی از رسانههای اصلاحطلب بهنوعی خلاف این جریان عمل میکنند، نهتنها راه را برای همراهی و همکاری سران قوا هموار نمیکنند؛ بلکه با طرح ابهامات و شائبههایی مثل آنکه مجلس به دنبال حذف دولت است، حاشیهسازی را به نوعی ادامه میدهند که اثر مستقیمی برعملکرد دولت میگذارد.
این ارگان مطبوعاتی( فرهیختگان) نوشت: برگزاری نشست خبری رئیس مجلس، نقطه شروع برخی از این حاشیهسازیها بود. برخی از رسانههای موسوم به جناح اصلاحطلبی، صحبتهای رئیس مجلس در مورد آنکه بهتر است دولت خود دست به ترمیم کابینه بزند را با برداشتی غرضورزانه تحلیل کردند. برخی از این استدلال بیش از آنکه پایی در واقعیت داشته باشد از عصبانیت طیفی از حامیان دولت حکایت داشت؛ چراکه مبنای آنان این بود که با ترمیم دولت از روش استیضاح، بار این ترمیم روی دوش مجلس خواهد افتاد و آنها با ژست مظلومنمایی فشار سیاسی به دولت را شروع خواهند کرد. فارغ از آنکه چقدر این استدلالها و هجمههای رسانهای ناشی از استدلال و دلایل واقعی است؛ اما بهنظر میرسد منتقدان که با ظاهر نگرانی برای دولت وارد شدند، به این سؤال پاسخ ندادند که طرح این انتقادات و حتی اثبات آن به نفع دولت و در راستای تقویت دولت عمل خواهد کرد یا نتیجه عکس خواهد داشت؟
علیه قطبیسازیهای بیمورد
همه آنچه رئیس مجلس در نشست خبریاش در مورد لزوم ترمیم کابینه طرح کرد، حول این محور بود که مجلس و دولت چهاردهم با همان فرمانی که مجلس یازدهم با دولت سیزدهم رفت، جلو بروند و بدون کمترین هزینهسازی و جنجال در فضای سیاسی، تغییرات در کابینه اتفاق بیفتد تا هم زمان برای شروع فعالیت وزیر به صرفهتر شود هم دولت و مجلس این مسیر را در نهایت همگرایی و هماهنگی پیش ببرند.
روح حاکم بر صحبتهای رئیس مجلس، مبتنی بر کمک به دولت برای حل مشکلات و اداره کشور در شرایط پرچالش کنونی است؛ اما بهنظر میرسد، برخی جریانات و چهرههایی که در ظاهر حامی دولت هستند، بهجای درک اصل این پیمان و اثرات مثبت آن برای مجلس و دولت، برداشت دیگری را طرح میکنند. در این مدت هر زمان که صحبت از لزوم ترمیم کابینه به میان میآمد، این بدنه درخواستهای استیضاح وزرا را علم میکرد به این معنی که جریان سوپر انقلابی به دنبال فشار بر دولت است و برخلاف شعار وفاق عمل میکند. اما اگر این ترمیم توسط دولت اتفاق بیفتد عملاً دیگر بهانهای برای دوقطبیسازی و ایجاد اختلاف میان دولت و مجلس باقی نخواهد گذاشت و سیاسیکاران هم نمیتوانند با یک تیر، دو نشان بزنند و هم برخی وزرای ناکارآمد را حذف کنند، هم هزینه این تصمیم را به گردن مجلس و فرایند استیضاح بیندازند. رئیس مجلس اما بر محور وفاق به این گزاره تأکید کرد که ترجیح این است که مجلس و دولت با گفتوگو این مسئله را حل کنند و البته تأکید کرد که استیضاح حق وزراست و هر زمان لازم باشد از آن استفاده خواهند کرد. در واقعیت رئیس مجلس احتمال استیضاح را هم رد نکرد. این موضعگیری فارغ از آنکه توسط چه کسی و چگونه طرح میشود، در نگاهی کلان به نفع فضای سیاسی کشور عمل میکند؛ چراکه تا جای ممکن با حاشیهسازی فاصلهگذاری و در عین حال که دولت را از انفعال در برخی وزارتخانهها نجات میدهد.
حاشیهسازی به نفع دولت، عمل میکند؟
درست فردای روز برگزاری نشست خبری، برخی رسانههای موسوم به جناح اصلاحطلبی هجمهها را شروع کردند. از آنجا که موضع روشن مجلس در مورد استیضاحها بیان شد، برخی از آنها استدلالهای طرح شده در نشست خبری را اینطور تحلیل کردند که مجلس به دنبال برکناری وزرا و استقرار گزینههای مدنظر خودش است و تلاش مجلس برای همراهی و کمک به دولت را به سهمخواهی و اعمال نفوذ در دولت تقلیل دادند. این انتقادها تنها به همینجا محدود نماند، منتقدان اظهارات طرح شده در نشست خبری را حاوی انگیزههای انتخاباتی دانستند تا آنجا که یکی از رسانهها با تیتر «رؤیای هاشمی شدن» به این استدلالها واکنش نشان داد.
زدن برچسب انگیزههای انتخاباتی، سادهترین اقدامی است که میتواند تلاشهای سیاستمداران را زیر سؤال ببرد و آن را از حیز انتفاع ساقط کند. منتقدان حتی استدلال درستی درخصوص اینکه معتقدند رئیسمجلس انگیزههای انتخاباتی دارد هم طرح نمیکنند و تنها به بیان این گزاره اکتفا میکنند که رئیسمجلس به دنبال قرار دادن گزینههای مدنظر خود در دولت است و مدعی شده که «سهم مجلس در نقصان و ناکارآمدیهای کشور بیش از دولت است» و مدعی شده مجلس به دنبال زمین زدن دولت است.
فارغ از آنکه این استدلال چقدر پای در واقعیت و شرایط کنونی دارد، سؤال اساسی این است که طرح چنین موضوعاتی چقدر به نفع دولت خواهد بود؟ و در نگاهی کلانتر به نفع فضای سیاسی کشور عمل خواهد کرد؟ اگر فرض را براین بگذاریم که آنچه رسانههای موسوم به جریان اصلاحطلبی طرح میکنند برای عموم باورپذیر بهنظر برسد و این گزاره را تکرار کنند که مجلس با انگیزههای سیاسی پیش میرود و رئیسمجلس هم به دنبال جایگزین کردن گزینههای مدنظر خود در کابینه است، آیا این اقدام به تقویت دولت و خروج از انفعال دولت کمک میکند؟
دوستیهای خاله خرسه دولت
بارها این موضوع از جانب کارگزاران و سیاستمداران مطرح شده که کشور در شرایط حساسی قرار دارد و نیاز دارد برای حل چالشها و مشکلات موجود، تا جای ممکن از دعوا، اختلافافکنی و رفتارهای سیاستزده پرهیز کرده و روی حل چالشها و مشکلات کشور تمرکز کند. طبیعتاً در این مسیر کارگزاران سیاسی تلاش میکنند از کم هزینهترین راه ممکن برای حل چالشها و مشکلات موجود در کشور استفاده کنند تا به جای حاشیهسازی حل چالشها در اولویت قرار بگیرد. اما اظهاراتی که در رسانهها از جانب برخی چهرههای نزدیک به دولت مطرح میشود، درست عکس این رویکرد عمل میکند.
برداشت این است که بخشی از این رسانهها و چهرههای سیاسی نه تنها شرایط حساس فعلی را درک نکردند که تعمداً برای ایجاد اختلاف و شکاف میان دولت و مجلس دست به فضاسازی رسانهای میزنند. پیش از این نیز مشابه این ادعا در ماههای ابتدایی شروع به کار دولت مطرح شده بود. در واقعیت هرزمان که مجلس برای انجام اقدامات نظارتی وارد میشد و طرح پرسشی از دولت و عملکردش داشت یا یک «چرا» وسط میآورد، برخی از این رسانهها با تیتر «پشت پا و لگد به وفاق» به این عملکرد، هجمه وارد میکردند.
این قبیل ادعاها جدا از آنکه همکاری ایجاد شده میان مجلس و دولت را به مرور کمتر میکند، به زیان دولت نیز عمل میکند؛ چراکه در موقعیت فعلی، دولت نیاز دارد بهدور از هجمهها و حاشیهسازیها به مدیریت چالشها بپردازد و ایجاد این شائبه که مجلس به دنبال حذف دولت و یا روی کار آوردن گزینههای خود است، آرامش و تمرکز لازم را از دولت میگیرد و به جای آنکه تمرکز بر مدیریت و اداره امور باشد، به مسائل حاشیهای سوق داده میشود.
این موضوع صرفاً منحصر به شرایط فعلی و وضعیت حساس کشور نیست. طرح این موضوع که برخی به دنبال حذف دولت هستند در هر موقعیتی میتواند فضای سیاسی کشور را ملتهب کند و دولتمردان را نگران کند و در وهله بعدی باب حاشیهسازی و حملات بیمورد را فراهم کند. اگرچه در چند وقت اخیر، مشابه این ادعاها و اظهارات فاقد استدلال در فضای رسانهای طرح شده است؛ اما منتقدان به این گزاره توجه نمیکنند که عواقب طرح کردن چنین شبهاتی بیش از آنکه برای مجلس هزینهساز باشد به چالشهای دولت اضافه میکند.
نمیتوان مجوز انحصاری برای یک جریان خاص دولت صادر کرد که هر زمان انتظاراتشان برآورده نشد و یا به تلقی خودشان کار دشوار شد، اعمال فشار علیه دولت را شروع و لزوم استعفای دولت را مطرح کنند؛ اما با هیاهو، مجلس و دیگر کارگزاران را محکوم کنند که آنها به دنبال ضعیف کردن دولت هستند، برخی از این چهرهها با ادعای دوستی با دولت این اظهارات را مطرح میکنند، اما در واقعیت علیه دولت و در نگاهی کلانتر به زیان کشور عمل میکنند و این شائبه را تقویت میکند که آنها بیش از آنکه نگران دولت باشند، نگران از دست دادن سهمها و منافع خود هستند. دوستیهای خاله خرسه با دولت، آن را گرفتار بحرانها و چالشهایی میکند که خودیهای دولت برایش ساختهاند.
