سازمان محیط زیست

  • در نشست خبری امروز مطرح شد؛

    فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت در نشست خبری امروز خود در پاسخ به پرسشی درباره مخالفت سازمان محیط‌زیست با ورود دستگاه زباله‌سوز ۶هزار تنی توسط شهرداری تهران، گفت: ورود دستگاه زباله‌سوز نیاز به موافقت صد درصدی و ایجاد اطمینان از عدم آلایندگی دار. سازمان محیط‌زیست باید تکلیف این موضوع را مشخص کند.

  • الیاس حضرتی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت گفت: تلاش داریم تا کاوه مدنی، این فرد برجسته علمی به کشور بازگردد و هفته پیش با او صحبت کردم.

  • گفت‌وگوی دیده‌بان ایران درباره مصوبه دولت پیرامون اصلاح ساختار وزارت کشاورزی؛

    محمد شجاع‌الدینی، نماینده پیشین وزارت جهاد کشاورزی در شورای عالی سلامت و امنیت غذایی درباره مصوبه دولت چهاردهم مبنی بر «الزامات اصلاح ساختار کلان وزارت جهاد کشاورزی و سازمان‌های وابسته» به دیده‌بان ایران گفت: سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، مهم‌ترین نهادی است که در عمل با این تصویب‌نامه تجزیه و تا حدی منحل می‌شود و وظایف سیاست‌گذاری آن میان سازمان حفاظت محیط‌زیست و ستاد وزارت جهاد کشاورزی تقسیم می‌شود و بخش اجرایی وظایفش نیز به واحدهای استانی (سازمان‌های جهاد کشاورزی استان‌ها) منتقل می‌شود./ تجربه تغییرات نهادها از قبل انقلاب تا کنون نشان داده اگر اصلاح ساختار، بدون تقویت ظرفیت نهادی، افزایش شفافیت و تضمین استقلال کارشناسی انجام شود، عملاً به تضعیف حفاظت از عرصه‌های طبیعی خواهد انجامید. انتقال وظایف به ستاد وزارتخانه آن هم در حالی‌که این وزارتخانه ذاتاً توسعه‌محور و بهره‌بردار است، قطعا به تسهیل تغییر کاربری، تشدید تصرف اراضی و تسریع تخریب جنگل‌ها منجر شود. سازمان منابع طبیعی با همه کاستی‌هایش، ساختاری تخصصی و متمرکز در حوزه صیانت است. واگذاری پراکنده وظایف آن، ما را با تهدیدی جدی علیه امنیت سرزمینی و اکولوژیکی کشور روبه‌رو می‌کند و به‌جای اصلاح، مسأله را به لایه‌های ناپیدا و آسیب‌پذیرتری منتقل می‌کند./ این مصوبه با وجود نیت اعلام‌شده برای چابک‌سازی و کاهش تصدی‌گری دولت، ظرفیت حل ریشه‌ای چالش‌های ساختاری امنیت غذایی را ندارد، بلکه در برخی حوزه‌ها حتی ممکن است نابسامانی‌ها را تشدید کند. واگذاری گسترده وظایف به بخش غیردولتی بدون تضمین نظارت و پاسخ‌گویی، آن هم در شرایطی که نهادهای نظارتی تضعیف شده‌اند و ساختارهای محلی نیز با بحران منابع و ظرفیت انسانی مواجه‌اند، نه تنها مشکل آب، تخریب منابع و مهاجرت را حل نمی‌کند، بلکه می‌تواند به تعمیق شکاف بین مناطق و بی‌ثباتی بیشتر دامن بزند. چالش‌های امنیت غذایی امروز ایران، بیش از آن که فنی یا اداری باشد، مساله‌ای ساختاری و سیاسی است.

  • در نشست خبری «روز خبرنگار» مطرح شد؛

    رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست با بیان این که بررسی موضوع کاهش سطح آب دریای خزر در دستور کار است، گفت: باید کاهش مصرف داشته باشیم، به خصوص در حوزه کشاورزی. اینها از جمله مواردی است که باید به آن توجه ویژه‌ای شود؛ یعنی آموزش کشاورزان و آموزش جوامع محلی. البته چنین موضوعاتی زمان‌بر هستند، کار‌های سخت‌افزاری شاید خیلی سریع به نتیجه برسند، ولی الزماً پایداری را تضمین نمی‌کنند. آنچه پایداری را محقق می‌کند، اقدامات نرم‌افزاری و فرهنگی است؛ بنابراین باید روی این بخش سرمایه‌گذاری جدی صورت بگیرد.

  • دیده‌بان ایران گزارش می‌دهد؛

    در حالی که طی چهار ماه گذشته یک قلاده شیر ماده بر اثر حمله یک قلاده ببر و یک قلاده شیر نر نیز بر اثر خطای انسانی در هنگام بیهوش کردن حیوان جهت انجام یک جابه‌جایی ساده در مجموعه پرحاشیه گردشگری الیمالات تلف شده‌اند، عبدالرضا باقری در گفت‌وگو با خبرنگار دیده‌بان ایران معتقد است که «پای یک زمین‌خواری بزرگ در میان است، زیرا به نظر می‌رسد که پارک سافاری در طولانی‌مدت در الیمالات برقرار نخواهد بود و این مجموعه به‌زودی جمع می‌شود، اما زمین واگذارشده و حصارهای دور آن باقی می‌ماند.» او همچنین تاکید دارد که «اساس احداث مجموعه گردشگری الیمالات، واگذاری زمین به آن و نحوه انتقال حیوانات به این مجموعه که از نظر علمی هیچ ربطی به یک پروژه سافاری ندارد، غیرقانونی بوده است.»

  • معاونت محیط‌زیست انسانی سازمان حفاظت محیط‌زیست اعلام کرد: حملات موشکی به انبارهای نفتی «ری» و «کن» منجر به از بین رفتن حدود ۱۹.۵ میلیون لیتر سوخت شد که در پی آن، ۴۷ هزار تُن گاز گلخانه‌ای و بیش از ۵۷۸ هزار و ۸۲۱ کیلوگرم آلاینده هوا وارد جو تهران شد و کیفیت هوا را به‌شدت کاهش داده است.

  • در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران مطرح شد؛

    ​بهزاد رایگانی، دبیر ستاد ملی سیاست‌گذاری و هماهنگی مدیریت پدیده گرد و غبار با بیان این که در ۱۰ سال گذشته، ۴.۶ هزار میلیارد تومان هزینه برای مقابله با گرد و خاک صرف شده است، به دیده‌بان ایران گفت: باید اذعان کنیم که در برخی مسائل، اشتباهاتی داشته‌ایم و فجایعی به بار آورده‌ایم که به تشدید گرد و غبار دامن زده است. مثلا با خشک کردن اراضی پایین‌دست تالاب صالحیه، کانونی را برای خیزش ریزگردها در کلانشهر کرج ایجاد کرده‌ایم./ برای انتقال دانش، توان‌افزایی، ظرفیت‌سازی و بهره‌مندی از فناوری‌های روز دنیا که کمتر در کشورمان شناخته شده است، به سمت استفاده از کمک‌های چینی‌ها برای مبارزه با پدیده ریزگردها رفته‌ایم و در همین راستا تفاهم‌نامه‌ای را با آکادمی ملی علوم چین امضا کرده‌ایم.

  • در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران مطرح شد؛

    محمدعلی یکتانیک، کارشناس محیط‌زیست با تاکید بر این که مسئولیت کشته شدن محیط‌بان‌ها متوجه معاونت محیط‌زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط‌زیست است، به دیده‌بان ایران گفت: رویکرد توسعه قرق‌های اختصاصی که نام «حفاظت مشارکتی» را بر آن گذاشته‌اند، عملا دست شکارچیان را برای هر کاری باز می‌گذارد و آن‌ها را درباره تعرض به محیط‌بان‌ها جری‌تر می‌کند. یکتانیک با بیان این که سازمان محیط‌زیست به‌جای عمل به وظیفه قانونی و نظارتی خود، به شکارفروشی روی آورده است، اظهار داشت: در حال حاضر تعرفه دولتی شکار چارپایان بین ۲ تا ۳ هزار دلار است که کل این مبلغ به حساب دولت ریخته می‌شود و تقریبا هیچ پولی از این بابت به محیط‌زیست نمی‌رسد. بدتر این که عده‌ای همین پروانه را از داخل کشور تهیه می‌کنند و خارج از ایران تا ۳۰ هزار یورو می‌فروشند و مابه‌التفاوت این مبلغ بعضا حتی وارد کشور نمی‌شود و اسم این عمل را هم ارزآوری برای کمک حفاظت مشارکتی و شکار پایدار گذاشته‌اند. متاسفانه سازمان محیط‌زیست به‌جای عمل به وظیفه قانونی و نظارتی خود، به شکارفروشی روی آورده است و در سال‌های اخیر، به رونق بخشیدن به قرق‌های اختصاصی پرداخته است؛ به نحوی که برخی مناطق را که تحت مدیریت سازمان محیط‌زیست نبوده‌اند، به بعضی گروه‌های به‌ظاهر محیط‌زیستی واگذار کرده‌اند که مثلا از این مناطق حفاظت کنند، در حالی که این گروه‌ها در اصل خودشان شکارچی هستند.

  • سازمان محیط‌زیست:

    رئیس گروه بیماری‌های حیات‌ وحش در سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: سیستم تغذیه جانوران و پرندگان متفاوت است و ما با غذادادن به آن‌ها می‌توانیم موجب بیماریشان شویم. اکوسیستم به هم می‌ریزد و شرایط طبیعی از نظم خود خارج می‌شود.

  • محیط‌بانان، سربازان بی‌سلاح جنگ نابرابر برای حفظ منابع طبیعی هستند. تکرار حوادث تلخی چون شهادت اخیر این حافظان طبیعت، تنها زنگ خطری نیست، بلکه نشانگر بحران حکمرانی در عرصه محیط‌زیست است. اگر امنیت، شأن، و اقتدار قانونی محیط‌بانان تضمین نشود، نه‌تنها جان آنان، بلکه آینده‌ی منابع طبیعی کشور در خطر خواهد بود.