گروگانگیری و ضرب و شتم کارشناسان اورژانس در ساوه+ جزییات

به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ «ضرب و شتم عوامل اورژانس» موضوع جدیدی نیست و هرازگاهی از گوشه و کنار کشور، خبرهایی از آن به گوش می رسد. داشتن امنیت جانی یکی از موضوعاتی است که کادر درمان مخصوصا نیروهای اورژانس به‌ عنوان خط مقدم و پیش‌قراول نظام سلامت، دغدغه آن را دارند.

در آخرین حادثه، روز شنبه ۱۲ مهر، دو کارشناس زن و یک کارشناس مرد در اورژانس شهرستان ساوه که برای کمک به یک مادر ۷۴ ساله اعزام شده بودند، از سوی اطرافیان بیمار مورد خشونت قرار گرفتند. جزئیات حادثه را از زبان سخنگوی سازمان اورژانس بشنوید:

«گروگانگیری و درگیری فیزیکی»

ابوالفضل ماهرخ، سخنگوی سازمان اورژانس کشور درباره جزئیات این حادثه می‌گوید: شنبه ۱۲ مهرماه به ما خبر رسید در شهرستان ساوه واقع در استان مرکزی، به سه نفر از نیروهای اورژانس پایگاه بانوان، شامل دو خانم و یک آقا، توسط همراهان یک بیمار حمله شده است.

با بررسی های بیشتر مشخص شد این پرسنل توسط همراهان بیمار، برای دقایقی در منزل گروگان گرفته شده‌ و بارها مورد توهین و خشونت فیزیکی قرار گرفته‌اند، به حدی که به حجاب یکی از این بانوان تعرض شده و در درگیری، مقنعه این کارشناس پرستاری سازمان، پاره شده است.

سخنگوی سازمان اورژانس کشور ادامه می‌دهد: بر همین اساس با هماهنگی‌های صورت گرفته با نیروی انتظامی و قوه قضائیه، خیلی زود حکم دستگیری این ضاربان صادر و دو نفر دستگیر شدند.

ماهرخ با بیان اینکه خشونت علیه کادر درمان به ویژه نیروهای اورژانس مسئله جدیدی نیست و در سال چندین بار این اتفاق رخ می‌دهد، از دستگاه قضایی درخواست می‌کند « این پرونده به صورت فوری بررسی شود و برای متهمان حکم های بازدارنده‌ای صادر شود تا دیگر هر کسی چه به عنوان بیمار و چه به عنوان همراه بیمار، نتواند به خودش اجازه دهد که به پرسنل زحمت‌کش اورژانس توهین کرده یا حمله کند.»

وی می‌افزاید: سابقا درگیری‌ها در حد توهین و یا خشونت فیزیکی علیه کارشناسان مرد سازمان بود؛ اما این بار شاهد هستیم که خشونت به خانم‌ها نیز کشیده شده و این مسئله باعث از بین رفتن امنیت زنان کادر درمان شده است.

برای رسیدگی به بیمار رفتیم اما کتک خوردیم

تقی مظفری، یکی از کارشناسان اورژانس که در این حادثه قربانی خشونت شده در شرح ماجرا می گوید: « حوالی ساعت ۴ بعدازظهر روز شنبه ۱۲ مهرماه بود که مرکز دیسپچ، مأموریتی با عنوان «سرگیجه» را به ما اعلام کرد. من به همراه دو همکار خانم فورا به سمت موقعیت بیمار حرکت کردیم و در کمتر از ۱۵ دقیقه به محل رسیدیم.

در محل بیمار حدودا ۷۴ ساله و چهار نفر همراه خانم نیز حضور داشتند، بیمار دچار سرگیجه شده بود، همکارانم طبق روال، علائم حیاتی بیمار را بررسی کرده و شرح حال گرفتند. از آنجایی که این خانم به خاطر جابه‌جایی مایع میانی گوش تحت درمان متخصص گوش، حلق و بینی بود و مشکل حیاتی دیگری نداشت و علت سرگیجه نیز همان مشکل گوش بود، ضمن ارائه توصیه و آموزش کافی به همراهان بیمار اعلام کردیم نیاز به اعزام به بیمارستان وجود ندارد و به پایگاه اورژانس بازگشتیم.

این کارشناس آمبولانس با بیان اینکه همه بیماران قرار نیست به بیمارستان اعزام شوند، می‌افزاید: « ممکن است روزانه هزاران تماس با مرکز ارتباطات ۱۱۵ سازمان اورژانس برقرار شود؛ اما همه این تماس‌ها به اعزام آمبولانس و یا انتقال بیمار منجر نمی‌شود. سازمان اورژانس پروتکل‌های خاصی دارد و فقط در صورتی که جان افراد در خطر یا علائم حیاتی بیمار در شرایط ناپایدار باشد، فرد را به بیمارستان اعزام می‌کنیم و در این مورد خاص نیز چون فرد مشکل حیاتی نداشت به بیمارستان اعزام نشد.

مظفری می‌گوید: هنوز چند دقیقه‌ای نگذشته بود که به پایگاه بازگشته بودیم که مجددا به ما ماموریتی ابلاغ شد و ما متوجه شدیم آدرس، همان آدرس قبلی است. ما به کارشناسان ارتباطات اعلام کردیم که شرایط این بیمار اضطراری نبوده که به بیمارستان منتقل شود؛ اما به ما گفته شد خانواده این بیمار بسیار عصبانی هستند و با فحاشی و توهین درخواست اعزام مجدد آمبولانس داشته‌اند. اما از آنجایی که تصور کردیم شاید علائم بیمار تغییر یافته، مجددا به موقعیت اعزام شدیم.

مراقب بودم همکاران خانم کمتر آسیب ببینند

او ادامه می دهد: ما بعد از چند دقیقه دوباره به محل رسیدیم. من همان جلوی در، از آقایی که دم در ایستاده بودیم پرسیدم علائم بیمار تغییر کرده؟ و ایشان در جوابم با لحن بسیار بدی گفتند حالا بیاید داخل. من به همراه دو همکار خانم وارد ساختمان شدیم که یک دفعه در را قفل و با چندنفر دیگر به ما حمله کردند.

این کارشناس آمبولانس می‌افزاید: من سعی کردم سپر دو همکار خانم شوم تا آنها کمتر آسیب ببینند اما آنها چهار زن و دو مرد بودند و همگی به ما حمله کردند و بخش هایی از بدن من و همکارانم آسیب دید و زخم شده است. در این میان حتی بارها فحاشی و توهین کردند.

مظفری می‌گوید: ما امدادرسان هستیم و قرار نیست در این لباس مقدس دعوا و کتک‌کاری کنیم. من اصلا جواب این تعرض آنها را ندادم و فقط تلاش می کردم با صحبت کردن، آنها را آرام و قانعشان کنم، در همین حین یکی از همکاران خانم توانست با مرکز ارتباطات اورژانس تماس بگیرد و اطلاع دهد که جان ما در خطر است و نیاز فوری به حضور پلیس داریم.

همراهان بیمار، مقنعه‌ام را پاره کردند

طناز اقتصادی، یکی از تکنیسین های خانم اورژانس که در این ماموریت حضور داشت نیز می‌گوید: لحظاتی که در این خانه گرفتار شده بودیم و مورد حمله قرار گرفتیم هیچوقت از یادم نمی رود. صحنه کاملا برای ما ناامن بود، همراهان این بیمار به من و همکارانم حمله کردند و بارها به ما توهین کردند، این اولین بار نبود که مورد توهین قرار می گرفتیم اما این بار واقعا وضعیت وحشتناکی را پشت سر گذاشتیم.

این کارشناس آمبولانس می افزاید: در آن لحظات تمام آن چند نفر زن و مرد به ما حمله کردند، به طوریکه مقنعه من پاره شد، دستم کبود شد و طی بارها هل دادن و پرت شدن قسمت‌های دیگر بدنم زخمی و کبود شد. در تمام این حملات آقای مظفری که همکارمان بود، سعی می کرد خودش را سپر بلای ما کند تا ما دو خانم کمتر آسیب ببینیم، در حالیکه چندین مرتبه مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

اجازه ندادند سوار آسانسور شویم

اقتصادی می گوید: دقایقی بعد از این درگیری، من توانستم سمت در بروم و آن را باز کنم و فورا با دو همکار دیگرم از منزل بیمار خارج شدیم. ما می خواستیم سوار آسانسور شویم که باز هم این خانواده به ما حمله کردند و هل‌مان دادند تا نتوانیم سوار آسانسور شویم.

او ادامه می دهد: بعد از خارج شدن از ساختمان، برای ثبت شکایت به کلانتری مراجعه کردیم. همکاران کلانتری با ما همکاری کردند و خیلی زود حکم بازداشت دو مردی که به ما حمله کرده بودند، صادر شد و هر دو دستگیر شدند البته ما دلمان سوخت و علیه زنانی که آنها نیز مارا مورد ضرب و شتم قرار داده بودند و توهین کرده بودند، شکایت نکردیم.

این کارشناس آمبولانس می‌افزاید: من از ترس اتفاقات این ماموریت، دو شب است که خواب ندارم، خانواده‌ام نیز به شدت ناراحتند که چرا شغل مان هیچ امنیتی ندارد. شغل ما سختی های خودش را دارد؛ اما با وجود همه سختی‌ها، سعی می کنیم درمان درد مردم باشیم. از مسئولان قضایی می‌خواهیم که برای این افراد خاطی اشد مجازات را در نظر بگیرد تا شاهد این اتفاقات نباشیم.