کاهش سرعت پیشرفت پارکینسون با کشف یک مولکول مرگبار

به گزارش سایت دیده‌بان ایران، برنامه باستانی «خودکشی سلولی» بدن ما موسوم به آپوپتوز، توسط تعاملات بین اعضای خانواده پروتئین لنفوم ۲ سلول B تنظیم می‌شود. برخی از این پروتئین‌ها بقای سلول را تقویت می‌کنند، در حالی که برخی دیگر باعث مرگ سلولی می‌شوند. دانشمندان توانسته‌اند برخی از خواص القاکننده مرگ این پروتئین‌ها را برای درمان برخی از سرطان‌های خون مهار کنند.

به نقل از نیواطلس، اکنون، گروهی به رهبری موسسه تحقیقات پزشکی والتر و الیزا هال (WEHI) در ملبورن، استرالیا، در یک مطالعه جدید کشف کرده‌اند که چگونه می‌توان برعکس عمل کرد و با هدف قرار دادن یکی از این پروتئین‌ها، مرگ سلولی را مسدود کرد و دری را به سوی درمان‌هایی که پیشرفت بیماری‌های زئال عصبی مانند بیماری پارکینسون را متوقف می‌کنند، گشود.

پروفسور گرنت دیوسون (Grant Dewson)، نویسنده‌ی همکار این مطالعه و رئیس مرکز تحقیقات بیماری پارکینسون می‌گوید: در حال حاضر، هیچ درمانی وجود ندارد که از مرگ نورون‌ها جلوگیری کند و پیشرفت پارکینسون را کُند سازد. هر دارویی که بتواند این کار را انجام دهد، می‌تواند متحول کننده باشد.

آنتاگونیست/قاتل لنفوم سلول B و پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B پروتئین‌های خانواده‌ی BCL-۲ هستند که با نفوذ به دیواره‌ی میتوکندری که تولیدکننده‌ی انرژی سلول است، باعث مرگ سلولی می‌شوند. هنگامی که آنتاگونیست/قاتل لنفوم سلول B و پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B به درستی عمل نکنند، می‌تواند منجر به اختلال در آپوپتوز شود که به بیماری‌های خودایمنی و زوال عصبی کمک می‌کند.

با توجه به این موضوع، محققان با تکیه بر قابلیت‌های غربالگری بسیار بالای مرکز ملی کشف دارو، ۱۰۶ هزار و ۵۷۲ ترکیب را بررسی کردند تا ترکیبی را شناسایی کنند که یک پروتئین کشنده‌ی سلول پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B را هدف قرار می‌دهد.

پروفسور گیوم لسن (Guillaume Lessene)، نویسنده‌ی همکار و رئیس بخش پزشکی می‌گوید: ما از یافتن مولکول کوچکی که پروتئین قاتلی به نام پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B را هدف قرار می‌دهد و عملکرد آن را متوقف می‌کند، بسیار هیجان‌زده شدیم. اگرچه در بیشتر سلول‌ها این اتفاق نمی‌افتد، اما در نورون‌ها، خاموش کردن پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B به تنهایی ممکن است برای محدود کردن مرگ سلولی کافی باشد.

مولکول‌های کوچک، ترکیبات آلی با وزن مولکولی کم هستند که اغلب به دلیل توانایی عبور از غشای سلولی و تعامل با پروتئین‌های داخل سلول، در توسعه‌ی دارو مورد استفاده قرار می‌گیرند. محققان مشاهده کردند که مولکول کوچکی که آنها شناسایی کرده بودند و آن را WEHI-۳۷۷۳ نامیدند، توانایی پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B را در شکستن میتوکندری سلول مهار کرده و از مرگ آن جلوگیری می‌کند.

برای اولین بار، ما توانستیم پروتئین X مرتبط با لنفوم ۲ سلول B را از میتوکندری دور نگه داریم و سلول‌ها را با استفاده از این مولکول زنده نگه داریم. این می‌تواند راه را برای مهارکننده‌های مرگ سلولی نسل بعدی برای مبارزه با بیماری‌های زوال عصبی هموار کند.