مروری بر روزنامه های شنبه ۲۶ فرودین ماه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ روزنامه های امروز موضوع انتخابات را در کانون توجه قرار داده اند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روزنامه قانون در گزارشی با تیتر «مصـاف شیـخ و رئیـس» با اشاره به اینکه حسن روحانی و ابراهیم رئیسی برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کردند، نوشت: «این جمعه آمدند، آن‌هایی که قرار بود تنور انتخابات را گرم کنند. هم رییس‌جمهور آمد و هم رییس آستان قدس رضوی، هر دو در یک ساعت وارد میدان شدند. حسن روحانی طبق گفته‌ها قرار بود ساعت 14 وارد وزارت کشور شود، ولی نزدیک ساعت 30/16 وارد ستاد شد. روحانی با آرامشی خاص و بدون آنکه به همهمه عکاسان و خبرنگاران توجه کند ، راه را از خط تشریفاتی که تعبیه شد بود ادامه داد و برای ثبت نام به کاربر مربوط مراجعه کرد. همه او را صدا می‌زدند و او فقط لبخندی خاص می زد تا جایی که در میان خبرنگاران، یکی فریاد زد، آقای روحانی بار دوم‌تان است که برای کاندیداتوری آمده اید، دو انگشت‌تان را جوهری کنید؛ روحانی نیز برخلاف آنکه از ابتدا توجه چندانی به درخواست‌های جماعت نداشت، دو انگشتش را جوهری کرد و به دوربین نشان داد. دیروزقطب سوم رقابت نیز وارد میدان شد. حسن روحانی، محمود احمدی نژاد و ابراهیم رئیسی، سه ضلع رقابتی هستند که بدون شک در کنار یک دیگر می‌توانند جامعه را برای حضور حداکثری، تشویق کنند. اگر روحانی و احمدی‌نژاد بودند، بدون شک دوقطبی مضری برای جامعه ایجاد می شد که افراد، تنها برای انتخابی سلبی وارد میدان شده و ایجابی در کار نبود اما امروز نمایندگان جریان‌های خاص و مختلف سیاسی ایران‌، هر کدام وارد میدان شده‌اند و باید دید در آینده ای نه چندان دور، رقابت این افراد به کجا خواهد رسید و چه کسی ردای ریاست جمهوری دوازدهم ایران را بر دوش می اندازد. ولی این دوره با تمام ویژگی‌هایی که دارد، شکست در آن اثبات کننده بسیاری از ادعاهای جریان‌های سیاسی است،چرا که این جریان‌ها، تمام توان خود را برای پیروزی به میدان آورده‌اند و این دوئل سه نفره، تا سال‌ها می‌تواند حکم قهرمانی جناح پیروز را امضا کند و مهر سکوت بر دهان رقبا بزند.»

احمد غلامی نیز در یادداشتی در روزنامه شرق با عنوان «کابوس احمدی‌نژاد» نوشت: «احمدی‌نژاد مثل بختک روی سیاست ایران افتاده و تحلیلگران، فعالان سیاسی و رسانه‌ها را وامی‌دارد نادیده‌اش نگیرند، حتی اگر این توجه از روی اکراه و انکار هم باشد، برای او نعمتی است، مهم دیده‌ شدن است و وحشت از فراموشی. مردی که می‌ترسد از یاد برود و جایگاهی را که بخت و اقبال و عوامل دیگر برایش رقم زده‌اند، از دست بدهد و بشود همانی که بود. سخت است ردای ریاست را دورانداختن و قبای آدم‌های معمولی را بر تن‌کردن. گریز از خود، از احمدی‌نژاد پدیده خطرناکی ساخته است. کسی که از خود واقعی‌اش می‌ترسد دیگران را می‌ترساند. او مانند بازی احضار ارواح است که تا ظهور نکرده، وهم‌انگیز و جذاب است؛ اما به‌محض احضار هولناک می‌شود؛ مثل کابوس طولانی ملتی در خواب. اینک او با حضور مجددش می‌خواهد تأکید کند مردم هنوز در خواب هستند و بیدار نشده‌اند و باز هم خواب می‌بینند؛ فقط خواب می‌بینند که بیدار شده‌اند. احمدی‌نژاد کابوس بیدارخوابی و خواب بیداری است.»

طرح از روزنامه قانون

 

 

روزنامه آفتاب یزد نیز در گزارشی با عنوان « چرا روحانی لبخند زد و رئیسی شعار داد» نوشت: «رئیس دولت تدبیر و امید مصمم و مسرور پای در ره خیابان فاطمی گذاشت و در حالی که انگشتانش را به نشانه پیروزی نشان می‌داد، یکه و تنها وارد ساختمان وزارت کشور شد تا در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نام‌نویسی کند. چندی بعد ابراهیم رئیسی، تولیت فعلی آستان قدس رضوی در محل ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مستقر شد، درحالی که مسعود میرکاظمی وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد و نادر طالب زاده عضو جبهه پایداری به مشایعت او می‌پرداختند. علی‌رغم روحانی که با اعتماد به نفس و مصمم به ایراد سخنرانی پرداخت، رئیسی در نطق خود ، گزاره‌هایی شعارگونه را تبیین کرد.من علت لبخند مشفقانه رئیس‌جمهور را در این مهم می‌دانم که حسن روحانی می‌پندارد که پس از گذشت 4 سال از زمان تصدی‌گری‌اش بر قوه مجریه، بیشتر وعده‌هایی که به مردم داده بود، جامه عمل پوشانده و توانسته است در عرصه‌های گوناگون موفقیت‌هایی را به دست آورد.

او همواره اعلام کرده و نشان داده است که مبنای فعالیتش عقلانیت است و حرکتش بر روی ریل تدبیر با کمک کارشناسان و نخبگان کشور است. برهمین اساس حسن روحانی انگشت اشاره‌اش را به جوهر آبی آغشته کرد تا نشان دهد چنته‌ای پر در اختیار دارد.»

عباس عبدی نیز در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «اصلح نام رمز چیست؟» نوشت: «وضعیت اصولگرایان از هنگامی که یک جناح تندرو اصولگرایان اصطلاح اصلح را در ادبیات سیاسی آنان وارد کرد، دچار نابسامانی شده است. زیرا مفهوم اصلح روشن است، یعنی آن کسی که «من» تشخیص می‌دهم که او اصلح است؛ بنابراین «اصلح» نام رمز تبعیت از «من» است. اکنون باید پرسید گروهی که در میان همفکران خود حاضر نیست به رأی اکثریت تن دهد، چگونه حاضر می‌شود که در سطح کلان کشور اساس جمهوریت و اکثریت آرا را بپذیرد؟دبیرکل جبهه پایداری گفته است تشکل تحت مسوولیتش الزامی برای حمایت از گزینه پیشنهادی جمنا نمی‌بیند و تنها اگر نامزد معرفی شده «اصلح» بود، آن موقع پشتیبانی از او را «تکلیف» خود می‌داند. او همچنین خبر داد پایداری، در حال تعیین معیارهای نامزد اصلح است. آقا تهرانی دیروز از مردم خواست برای یافتن نامزد اصلح، نماز جعفر طیار بخوانند.

«عده‌ای می‌گویند، باید ببینیم مقبول کیست و بعدا خودشان مقبول درست کرده و آمار‌سازی می‌کردند، این آمارهایی هم که داده می‌شود معلوم نیست چقدر راست باشد.»البته در سال ١٣٨٤ نیز با همین شیوه‌ها کسی را با هدف شادی دل امام زمان انتخاب کردند که امروز نمی‌دانند چگونه انتساب خودشان به آن نامزد را رفع و رجوع کنند؟ اینها همه برای آن است که انتخاب اصلح نام رمز تبعیت از من و گروه من است ولی چون نمی‌توانند این را صریح بگویند، متوسل به نماز جعفر طیار و شادی دل ائمه(ع) می‌شوند.»

مصطفی معین در یادداشتی در روزنامه ایران با حمایت از شعار روحانی در انتخابات 96 در مطلبی با عنوان «شعاری برای همه ایرانیان» نوشت: «در عرصه مسائل داخلی نیز دولت با کمک به تعدیل فضای سیاسی - اجتماعی، افزایش دسترسی به فضای مجازی و اینترنت، افشای بخشی از فساد‌های گسترده اداری و مالی به میراث مانده از قبل، مطالعه و روشنگری درباره فقر و آسیب‌های اجتماعی گسترده‌ای که دامنگیر کودکان و زنان و جوانان شده است، کنترل رکود تورمی لجام گسیخته ۴۰ درصدی، خارج کردن کشور از رشد اقتصادی منفی ۷ درصدی و آغاز اشتغالزایی پایدار؛ اکنون کشور در آستانه برون‌رفت از وضعیت بحرانی گذشته قرار گرفته است. در این مرحله جدید، با ترمیم و تقویت دولت دوم روحانی، جلب مشارکت بیش از پیش نخبگان، ارتقای سرمایه اجتماعی و پشتیبانی مردم، می‌توان انتظار داشت که بار دیگر عزتمندی، رفاه و امنیت، وحدت ملی و نیل به آزادی‌ها و حقوق اساسی ملت و حرکت به سمت اهداف «سند چشم‌انداز ۲۰ ساله توسعه ایران» را شاهد باشیم. بر این اساس است که:

«دوباره ایران - دوباره روحانی»، شعار زیبای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، برای ایران و همه ایرانیان خواهد بود.»

طرح از روزنامه شهروند

 

انتقاد از دولت

حسین شریعتمداری در یادداشتی در کیهان با عنوان «این هووها دلسوزترند!» به اظهارات انتخاباتی روحانی واکنش نشان داده است. در بخشی از این یادداشت می خوانیم: «چرخ نزدیک به ۲۰ هزار سانتریفیوژ می‌چرخید ولی دولت شما بیش از ۱۲ هزار سانتریفیوژ را از چرخش انداخت - متن برجام - و چرخ اقتصاد نیز ماجرای دیگری دارد که به آن اشاره خواهیم کرد و اما آقای رئیس‌جمهور درباره سانتریفیوژ IR۸تمام ماجرا را نگفته‌اند و آن، این که فقط یک دستگاه سانتریفیوژ IR۸ در اختیار داریم که ساخت آن نیز به دولت کنونی ربطی ندارد.

مطابق برجام تا ۸ سال و شش ماه دیگر فقط می‌توانیم ۲۹عدد سانتریفیوژ IR۸ بسازیم و پس از آن اجازه داده‌اند تا ۳۰ عدد ساخته شود. یک عدد IR۸ درحالی که حداقل تا ۹ سال دیگر اجازه تولید ۱۶۴ عدد را نداریم، چه دستاوردی است؟آقای روحانی در جای دیگری با افتخار گفته بودند که امروزه می‌توانیم آب‌سنگین صادر کنیم! و توضیح نداده بودند که ۵+۱ ما را مجبور کرده‌اند آب‌سنگین تولید شده خود را به خارج از کشور بفرستیم! کجای این دستاورد است؟

رئیس‌جمهور خدا را شکر کرده‌ که آنچه را در سال ۹۲ به مردم ایران وعده داده بودند، عمل کرده‌اند و می‌فرمایند؛ «در سال ۹۲ آنچه به مردم در انتخابات اعلام کردیم، نجات اقتصاد ایران، احیای اخلاق و تعامل سازنده با جهان بود»! و می‌فرمایند «از رکود تورمی فاصله گرفته‌ایم»، که باید پرسید؛ در کدام عرصه اقتصادی از رکود فاصله گرفته‌ایم؟ تعطیلی نزدیک به ۶۰ درصد کارخانه‌ها و مراکز تولید، بیکار شدن انبوهی از کارگران، رکود فاجعه‌آمیز در بخش مسکن؟»