ارگان مطبوعاتی نزدیک به قالیباف: حمید رسایی بی ادب است و غیرمستند حرف می زند؛نقد هم بلد نیست
ارگان مطبوعاتی نزدیک به قالیباف نوشت: اخیرا در یکی از برنامه‌های اینترنتی، مناظره‌ای میان احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، و حمید رسایی، نماینده مجلس برگزار شد. گفت‌وگویی که به‌جای تبدیل شدن به فرصتی برای تضارب آرا و ارتقای فهم سیاسی جامعه، به جدلی پر از کنایه و ادبیات نامتعارف بدل شد.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ ارگان مطبوعاتی نزدیک به قالیباف نوشت: اخیرا در یکی از برنامه‌های اینترنتی، مناظره‌ای میان احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، و حمید رسایی، نماینده مجلس برگزار شد. گفت‌وگویی که به‌جای تبدیل شدن به فرصتی برای تضارب آرا و ارتقای فهم سیاسی جامعه، به جدلی پر از کنایه و ادبیات نامتعارف بدل شد.
وقتی نقد از مسیر عقلانیت منحرف می‌شود
نقد دولت‌ها و سیاستمداران، اگر با واژه‌های دقیق و منطقی بیان شود، می‌تواند چراغ راه آینده باشد. اما هنگامی که نقد به توهین و تحقیر تبدیل می‌شود، نتیجه‌ای جز تشدید شکاف‌های اجتماعی ندارد. در مورد دولت حسن روحانی، دهه ۱۳۹۰ پر از تجربه‌های تلخ اقتصادی و سیاسی بود. از رکود و تورم تا ناکامی در برجام . اگر قرار است این دوران مورد نقد قرار گیرد، باید با زبانی فنی، مستند و اخلاقی انجام شود تا جامعه بتواند از اشتباهات گذشته درس بگیرد. اما وقتی نقد به ادبیاتی هیجانی و تحقیرآمیز آلوده می‌شود، افکار عمومی از اصل ماجرا منحرف شده و ناکارآمدی‌ها در سایه جنجال‌ها پنهان می‌مانند.
سیاستِ جنجال، جای عقلانیت
متأسفانه در سال‌های اخیر برخی چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای تصور می‌کنند تند گفتن یعنی حق بودن . در حالی‌که سیاست در تراز انقلاب، یعنی نقد مودبانه برای جلوگیری از ایجاد جنجال و ارائه ایده برای آینده. ادبیات تند، فقط به تولید خشم و نفرت در جامعه می‌انجامد و فضای رسانه‌ای را از
گفت وگو و اقناع تهی می‌کند. این همان چیزی است که دشمنان کشور برای تضعیف سرمایه اجتماعی ایران آرزو می‌کنند یعنی جامعه‌ای عصبانی، بی‌اعتماد و گرفتار در دو قطبی‌های بی‌پایان.
رسانه‌ها باید مسئولانه‌تر عمل کنند
نقش رسانه‌ها در این میان تعیین‌کننده است. وقتی برنامه‌سازان به جای دعوت از کارشناسانی با ایده و راه‌حل برای آینده، کسانی را می‌آورند که تنها هنرشان جنجال‌آفرینی و تولید کلیپ‌های وایرال است، نتیجه‌ای جز تضعیف امر ملی ندارد. ما به مناظره نیاز داریم، اما نه مناظره‌ای برای تسویه‌حساب سیاسی، بلکه گفت‌وگویی که از دل آن فکر تازه و راه‌حل اجرایی بیرون بیاید. در این مناظره حتی طرف مقابل هم ایده ای برای آینده نداشت و تکرار حرف هایی بود که بارها و بارها در رسانه ها نقد شده است. زیدآبادی در این مناظره طوری صحبت می کرد که انگار در مسئله بین ایران و غرب، ایران خطاکار است.
جامعه ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند گفت‌وگویی عقلانی، اخلاقی و ملی است. نقد صریح لازم است، اما با حفظ حرمت و عدم تحریک و عصبانی کردن طرفداران طرف مقابل . زیرا وقتی نقدها تند شود ، هیچ‌کس از این میدانِ جنجالی و بدون منطق برنده بیرون نمی‌آید. نه اصلاح‌طلب، نه اصولگرا، نه مردم.
