اظهارات مضحک یادداشت نویس روزنامه رسالت درباره یک نامگذاری/ از صیاد شیرازی و خرازی رسیده ایم به بازرگان و گوهری

به گزارش دیده بان ایران؛  روزنامه رسالت طی نگارش یادداشتی درباره منع نامگذاری خیابانی به نام مهندس بازرگان و اعظم طالقانی و سهیل گوهری نوشته است که مگر می‌توان در جمهوری اسلامی بر صندلی مسئولیت تکیه کرد و سخن صریح امام راحل را که به پشتیبانی مردم، بنیان‌گذار این نظام بوده زیر پا گذاشت؟ «نهضت به‌اصطلاح آزادی و افراد آن چون موجب گمراهی بسیاری از‌‎ ‎‌کسانی که بی‌اطلاع از مقاصد شوم آنان هستند می‌گردند، باید با آن‌ها برخورد قاطعانه‌‎ ‎‌شود و نباید رسمیت داشته باشند.‌»

 آیا امکان دارد کسی این پیام مکتوب و محکم امام را ندیده و نخوانده باشد؟ مسئله از دو حال خارج نیست، یا اعضای شورای شهر تهران عامدانه دیدگاه صریح امام را زیر پا گذاشته و به آن پشت کرده‌اند که این کار خائنانه است و جای چنین کسانی، در نهادهای رسمی حاکمیتی نیست و یا آن‌که «رسمیت ندادن به نهضت آزادی» را به نام‌گذاری یکی از خیابان‌های پایتخت به نام دبیر کل آن نهضت تفسیر کرده‌اند که جاهلانه است!

دو. مسئله وقتی عجیب‌تر می‌شود که به یادآوریم عمده مخالفت‌ها و فضاسازی علیه اعضای نهضت آزادی، به دست همان کسانی رقم خورده که امروز داعیه‌دار حمایت از آن هستند. فعالان جریان چپ دهه شصت – که بعدها در سیر تطور خود به اصلاح‌طلبی امروز رسید- گاهی در برخورد با آنچه غیرانقلابی می‌دانستند چنان افراط می‌کردند که از حد انصاف نیز خارج می‌شدند.
قابل‌تأمل آن‌که پیام مکتوب امام که مهر باطلی بر فعالیت‌های نهضت آزادی بود در جواب استعلام وزیر کشور وقت، نگاشته شد؛ همان کسی که بعدها در مجلس ششم، به ریاست فراکسیون دوم خرداد رسید و در انتخابات ۸۸، رئیس کمیته صیانت از آرای ستادی بود که ۸ ماه کشور را به آشوب کشاند.

حال اعضای شورای شهر تهران که به‌واقع ماشین امضای چند حزب و تشکیلات سیاسی هستند، سعی دارند جبران خسارات معنوی و افراطشان در برخورد با نهضت آزادی را از محل منابع عمومی بپردازند؟ آن‌کسی که بر صندلی ریاست شورا تکیه زده و خود را مرید و وامدار پدر می‌داند، نظرات پدر پیرامون نهضت آزادی را خوانده است؟

در کنار افراد شناخته‌شده برای نام‌گذاری معابر، نام «سهیل گوهری» هم به چشم می‌خورد که بر اساس اطلاعات منتشره، فعال سیاسی و روزنامه‌نگاری ۴۰ ساله بوده که چند هفته قبل براثر بیماری کووید ۱۹ درگذشته است. عضویت در حزب ندای ایرانیان و جبهه مشارکت و البته ارتباط نزدیک با یکی از اعضای شورا بهانه این نام‌گذاری بوده است.

حال‌آنکه ماده یک ضوابط و معیارهای نام‌گذاری نام شخصیت‌های مهم صدر اسلام و انقلاب اسلامی و شهدای گران‌قدر مبارزات اسلامی مردم ایران و همچنین شخصیت‌های فرهنگی، علمی، سیاسی و تاریخی ایران را در اولویت می‌داند.

این روزنامه با یادآوری دوره شهرداری «محمدباقر قالیباف» ادامه داده است که؛ شهری که هر هفته، چند طرح بزرگ مانند دریاچه خلیج‌فارس، باغ پرندگان پل طبیعت، تونل و ایستگاه مترو در آن افتتاح می‌شد و رکورددار افزایش سرانه فضای سبز و سینما و تئاتر و مسجد و مرکز فرهنگی بود، شهری که برای نزدیک به ۴۰۰ محله‌اش سرای محله با پیگیری و پشتیبانی جدی دایر بود و مدیریت محلی در شوراهای محلات آن پیاده شده بود، شهری که رینگ بزرگراهی‌اش تقریبا کامل بود و از منظر کالبدی و زیبایی، نسبت به قبل متحول شده بود را تحویل گرفتند و آن را زمین سوخته نامیدند! در دوره پیشین، نام معابر صیاد شیرازی و باکری و خرازی بود و در این دوره بازرگان و سهیل گوهری.

البته یک تفاوت دیگر هم هست در دوره گذشته بزرگراه و مرکز فرهنگی جدید ساخته می‌شد و نامشان به شهدای بزرگ انقلاب اختصاص می‌یافت، اما در این دوره چیز جدیدی هم ساخته نمی‌شود و مجبورند نام خیابان‌های موجود را به اسامی موردنظرشان تغییر دهند. این هم نوعی از سیاست ورزی است: کاری نداریم پس نام‌ها را تغییر می‌دهیم!

هر چند یاددداشت نویس روزنامه رسالت خود بهتر از مخاطبانش می داند که علت ممانعت فرمانداری تهران نه آنکه در بالا اشاره کرده بلکه چیز دیگری است اما محض اطلاع لازم است به آن پاراگراف از این یادداشت اشاره کنیم که قید شده شهری که هر هفته چند طرح بزرگ در آن افتتاح می شد امروز ...

طبق اخبار منتشر شده بدهی های شهرداری تهران از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۶ یعنی دوران قالیباف ۶۹ هزار میلیارد تومان اعلام شده است که با این میزان از بدهی این سوال باقی می ماند که آیا اساساً با این حجم از بدهی شهردار جهادی شما چیزی برای ساخت و ساز و یا افتتاح باقی مانده است؟

منبع: دیده بان ایران