چرا در برابر فعالیت شرکتهای ناکسیرانی اینترنتی سنگ اندازی می شود؟
اخیراً خبرهایی منتشر شده است که دستور توقف کار شرکتهای تاکسیرانی اینترنتی صادر شده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، روزنامه شهروند نوشت: هر چند ممکن است این اخبار برای فضاسازی و مقدمه‌چینی باشد و امیدواریم از اساس غیرواقعی باشد که در این صورت نشانه‌ای از دست و پا زدن بی‌ثمر کسب‌وکار سنتی در برابر فناوری‌های جدید است؛ ولی در صورتی که این خبر حقیقت داشته باشد یا احتمال به حقیقت پیوستن آن باشد، باید ابراز تأسف کرد. نه برای اینکه عده‌ای بیکار می‌شوند چرا که عده دیگری شاغل می‌شوند؛ بلکه به این دلیل باید تأسف خورد که نظام اقتصادی علامت بدی را به فرآیند کارآفرینی می‌دهد. دنیای امروز برای افزایش کیفیت خدمات و ارزان‌ترشدن آنها به سوی هر چه بیشتر الکترونیکی‌شدن حرکت می‌کند و از این نظر ایران جزو کشورهایی است که به لحاظ اقتصاد الکترونیکی و استفاده از اینترنت در جایگاه مناسبی قرار ندارد و جالب اینکه در سال‌های اخیر برخی دولت‌ها و اقتصادها با سرعت بیشتری الکترونیک شده‌اند و به همین دلیل رتبه ایران تا ٥ واحد نزول کرده است؛ لذا دولت باید به کارآفرینان کمک کند تا شرکت‌هایی را با این ویژگی تأسیس کنند تا جانشین شرکتهای خدماتی و تولیدی سنتی شوند یا به شرکتهای سنتی کمک کند که خودشان را در این مسیر بازسازی کنند.
حال چگونه ممکن است که دولت در برابر فشار به این شرکت‌ها برای توقف کارشان سکوت کند؟ اگر قرار است طرح و برنامه دولت الکترونیک توسعه یابد، چرا کسب‌وکار الکترونیک تقویت نشود؟ قرار نیست کسب‌وکار الکترونیک به ضرر هیچکس نباشد؛ هر کس که خود را با این فرآیند هماهنگ نمی‌کند، باید هزینه‌اش را بدهد.
متأسفانه کسب‌وکارهای سنتی به جای آنکه خود را با الزامات جدید هماهنگ و وقت خود را صرف این هدف کنند، تمام کوشش خود را صرف سنگ‌اندازی جلوی پای دیگران می‌کنند؛ نه فقط کسب‌وکار بلکه نهادهای عمومی دیگری هم که رقبایی را در این عرصه دیده‌اند، می‌خواهند رقبا را از دور خارج کنند ولی به شیوه‌هایی متوسل می‌شوند که رقبا را بیش از پیش تقویت می‌کنند.
نمونه‌اش سیاست رسانه‌ای رسمی کشور در عدم پذیرش شبکه‌های مجازی و فضای اینترنتی و درخواست برای محدود‌کردن آنها است. ولی این مخالفت در عمل به تقویت شبکه‌های مجازی منجر می‌شود؛ زیرا رسانه‌های رسمی و به‌طور مشخص صداوسیما فرصت بازسازی و سازگاری خود را با شرایط جدید از دست می‌دهد و هر روز بیش از پیش در این رقابت تضعیف
می‌شود.
در هر حال ضدیت با این شرکتهای جدید راه به جایی نمی‌برد. کسب‌وکارهای سنتی بهتر است شرایط خود را از هر نظر بهبود بخشند و اجازه دهند که مردم قدرت و حق انتخاب داشته باشند. آنان همیشه در موقعیت عرضه‌کننده کالا و خدمات نیستند، بلکه در مواردی هم مصرف‌کننده هستند و اگر کسب‌وکارهای جدید شکل نگیرد، صاحبان این کسب‌وکارها در جاهای دیگر که مصرف‌کننده هستند، ضرر میدهند.
