«فرمانده ای که در آزادی فرمان شلیک داد»/ آقای قالیباف سال 84 را یادتان هست؟

دیده بان ایران - «نوروز 84 سوء مدیریت یکی از کاندیداهای فعلی موجب جانباختن 7نفر از تماشاگران بازی ایران، ژاپن در ورزشگاه آزادی شد. دریغ از ذره ای پاسخگویی» این توییتی بود که ساعتی قبل توسط مهندس هاشمی طبا یکی از نامزد های دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری منتشر شد. بازنشر اتفاقی ناخوشایند، که پس از گذشت سالها از آن واقعه عجیب هنوز ابعاد آن به درستی مشخص نشده است.

12 سال پیش در تاریخ ۵ فروردین، ایران و ژاپن در ورزشگاه آزادی و در مرحله مقدماتی رقابتهای جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان به مصاف هم رفتند. بازی که پس از پایان آن شاید برای نخستین بار در تاریخ کسی سراغ نتیجه را نمی گرفت و همگی دنبال تعداد «نتیجه نهایی درگذشتگان در ورزشگاه آزادی» بودند.

زیرا چند هوادار تیم ملی زیر دست و پا ماندند و تلف شدند. بله تماشگرانی که از آزادی به دیار باقی شتافتند.

ماجرا از این قرار بود که کمتر از 6 ساعت مانده به شروع دیدار حساس تیم ملی فوتبال ایران برابر ژاپن استقبال 70 هزار نفری تماشاگران یک ساعت پیش از بازی خبر از اهمیت بسیار بالای این مسابقه می‌داد. تماشاگرانی که نه تنها از تهران بلکه از نقاط مختلف ایران برای تماشای این دیدار خود را به ورزشگاه 100 هزار نفری پایتخت رسانده‌ بودند.

دیداری از سری رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان که قرار بود ساعت 18 روز جمعه 5 فروردین‌ماه سال 1384 با قضاوت شمس‌المائدین داور سنگاپوری در ورزشگاه آزادی برگزار شود. دیداری که با نتیجه دو بر یک به سود ایران به پایان رسید اما مرگ 7 نفر از هموطنان ایرانی آن را به تلخ‌ترین پیروزی تیم ملی فوتبال تبدیل کرد و  بلافاصله خبر این واقعه دردناک  تبدیل به تیتر نخست بزرگ‌ترین رسانه‌های دنیا شد. 7 کشته و 39 زخمی. از این تعداد 5 نفر در لحظه جان باخته بودند و دو نفر دیگر نیز در بیمارستان جان خود را از دست دادند تا در نهایت درگذشت 7 نفر از تماشاچیان ایرانی، دیدار ایران و ژاپن را به عنوان یکی از تلخ‌ترین اتفاقات فوتبالی تبدیل کند.

همه چیز در سکوت خبری پیش می‌رفت. هیچ اخباری در مورد علت این حادثه به صورت رسمی مخابره نشد تا اینکه چیزی حدود 48 ساعت بعد – حسن ضیاء آذری – مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی تهران از جزئیات این حادثه تلخ پرده بردارد.

«اینکه به دلیل استقبال بی‌سابقه مردم از این دیدار درهای ورزشگاه از ساعت 11:30 تا 12 روز جمعه بسته می‌شود و در حالی که بازی قرار است ساعت 18 آغاز و حدود ساعت 20 به پایان برسد، تقریبا هر تماشاچی حدود 8 ساعت در استادیوم می‌ماند و پیروزی حاصل شده نیز التهاب بیش از اندازه را در میان مردم ایجاد می‌کند.»

"اینکه بعد از ساعت 20 و هنگام خروج از معبرهای خروجی برخی از تماشاچیان پس از فروافتادن در آهنی روی زمین می‌افتند و در میان نرده‌های آن گیر می‌کنند، حادثه مکررا برای تماشاچیان بعدی نیز ایجاد می‌شود و افراد بسیاری روی یکدیگر می‌افتند. 46 نفر به صورت جدی آسیب می‌بینند که در نهایت 7 نفر آن‌ها فوت می‌شود و 39 زخمی نیز به جا می‌ماند".

اما گویا این حادثه بیشتر از آنکه برای ما تاثر برانگیز باشد برای فیفا دردناک شده بود. در سایت رسمی فیفا اینچنین آمده "شنبه 26 مارس، فیفا تحقیقات رسمی و پرونده خود در مورد زیر دست و پا ماندن گروهی از تماشاگران در دیدار انتخابی جام جهانی 2006 آلمان که غروب جمعه 25 مارس در تهران میان ایران و ژاپن برگزار شد، را شکل داده است".

افشای جزئیات جدید توسط منابع آگاه از واقعه

فراخوانی پی در پی از مردم برای حضور در ورزشگاه آزادی بدون فراهم آوردن امکانات حداقلی و محدود نمودن راه‌های ورود و خروج از طبقات مختلف (بویژه طبقه دوم) به بهانه کنترل بیشتر که امری مسبوق به سابقه است، یکی از عوامل اصلی این اتفاق بوده است. بنا بر اعلام منابع آگاه از حدود 8 خروجی طبقه دوم تنها 4 خروجی و حتی کمتر، برای بیرون رفتن حدود 60 هزار نفر باز بوده است و این موضوع تنها نمونه‌ای از ضعف مدیرانی است که در نهایت منجر به چنین اتفاق تلخی شده است.

خبرگزاری  «آسوشیتدپرس» هم درباره این حادثه اینگونه نوشت: «از مرگ 7 نفری در آزادی بیش از 100 هزار نفر در این ورزشگاه جمع شده بودند و پزشکان محلی به شبکه‌های تلویزیونی گفتند این خروج ناگهانی تماشاگران سبب کشته شدن افراد شده است و هنوز دلیلی برای این خروج منتشر نشده است. دست کم 7 نفر از تماشاچیان کشته شده‌اند و شاید تعداد کشته‌شدگان نیز بیشتر شود.»

اعلام جزئیات جدید از حادثه توسط مسئولان

مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی 8 فروردین جزئیات بیشتری را از حادثه منتشر کرد. "اینکه مسئولیت حفاظت مسیرهای رفت و برگشت در ورودی‌های ورزشگاه آزادی و داخل مجموعه به عهده ناجا بوده است. اینکه مسئولان این مجموعه و سازمان تربیت بدنی در ورود و خروج تماشاچیان دیدار تیم‌های ملی ایران و ژاپن منشاء اثر نبوده‌اند."

ضیاء آذری این گونه ادامه داد: "ما کلیه درهای مجموعه را بسته به ترتیبی که در شورای تامین استان و از سوی مقامات امنیتی و انتظامی مقرر می‌شود، 12 تا 48 ساعت پیش از برگزاری دیدار به نیروی انتظامی تحویل می‌دهیم و درهای تمامی مبادی ورودی و خروجی به صراحت بند 9 مصوبه کمیسیون ورزشی شورای تامین استان تهران در تاریخ 24 اسفندماه 83 بر عهده نیروی انتظامی قرار دارد".

صحبت‌های مدیرکل مجموعه ورزشی آزادی در مورد کلید واژه "ما" حکایت از سلب مسئولیتی بی‌سابقه داشت. اینکه به جای پذیرفتن واقعیتی تلخ دست به فرار رو به جلو می‌زد. منظور از "ما" مجموعه کارکنان ورزشگاه آزادی بود. مدیرکل این مجموعه با انداختن توپ به زمین ناجا نه تنها از قصور خود و کارکنانش در این واقعه ناگوار کم نکرد بلکه ناجا را به عنوان مسئول در این حادثه معرفی می‌کرد. علاوه بر این محمد محمدپور، مدیرکل وقت حراست سازمان تربیت بدنی با اعلام اینکه شورای امنیت ملی و قوه قضاییه در حال پیگیری حادثه 5 فروردین 1384 در ورزشگاه آزادی هستند عنوان کرد که 24 ساعت قبل از بازی استادیوم در خدمت نیروی انتظامی قرار دارد، صحبت‌های محمدپور در دفاع از مسئولان مجموعه آزادی بود.

اما کار به همین جا ختم نشد. بررسی پرونده در سه نهاد شورای امنیت ملی، قوه قضاییه و وزارت اطلاعات در دستور کار قرار گرفت. مساله شوخی بردار نبود. 7 نفر جان خود را از دست داده بودند و 39 نفر نیز به صورتی جدی زخمی شدند. شورای امنیت ملی و قوه قضاییه دست به کار شدند و تحقیقات را به صورت جدی‌تر دنبال کردند تا عاملان اصلی حادثه مشخص شوند. مسئولان استادیوم آزادی، حراست‌ها و فرماندهان مامور در ورزشگاه، بازپرس و نماینده کارشناسان به دادسرا احضار شدند.

در نهایت گزارش شورای امنیت به رییس جمهور ارجاع داده شد و این پرونده برای بررسی دقیق‌تر از سوی رییس جمهوری وقت به مراجع ذی‌ربط از جمله وزارت اطلاعات سپرده شد.

سرنخ‌هایی از علل حادثه؛ "هلی‌کوپتری که متهم بود"

یکی از مسائلی که در مورد آن به صورت غیر رسمی در آن روزها بسیار صحبت می‌شد، هلی‌کوپتری بود که در مقابل یکی از رمپ‌های ورزشگاه آزادی فرود آمده بود. گویا اصلا در این نقطه باندی برای فرود وجود نداشت و تنها به علت کم کردن مسافت در این نقطه قرار داده شده بود. هلی‌کوپتر مربوط به فرمانده وقت نیروی انتظامی یعنی آقای محمدباقر قالیباف بود که به علت فرود هلی‌کوپتر در آن نقطه، سایر خروجی‌های نزدیک به هلی‌کوپتر بسته شده بود و تماشاچیان مجبور به خروج از رمپ‌های دیگری بودند.

در ادامه بررسی تحقیقات پرونده مدیرکل حراست سازمان تربیت بدنی درباره دخیل بودن استقرار هلی‌کوپتر نیروی انتظامی در حادثه مربوطه عنوان کرد که این مسئله در کمیسیون تحقیق در دست بررسی است اما در نهایت گزارشی رسمی در این باره منتشر نشد.

اعلام نتیجه پرونده توسط سخنگوی قوه قضاییه

در نهایت جمال کریمی‌راد سخنگوی وقت قوه قضاییه اعلام کرد که بر اساس بررسی کارشناسان منتخب بازرسی و شورای امنیت کشور، مسئولان ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی و نمایندگان نیروی انتظامی در اتفاق تلخ رخ داده متهم هستند اما در میزان و درصد مسئولیت بین کارشناسان منتخب بازرسی با کارشناسان شورای امنیت ملی کشور تفاوت وجود دارد.

در نهایت هم هر یک از دو متهم اصلی حادثه که مسئولان ورزشگاه آزادی و نمایندگان نیروی انتظامی بودند به میزان مساوی 50 درصد در این اتفاق تلخ که منجر به فوت 7 نفر از تماشاچیان شد، مقصر شناخته شدند.

یادی از جانباختگان

مرحومان رحیم شفاعت، سید رحیم سید هاشمی، مجتبی ابراهیم‌زاده، هادی ربیعی، بهروز صدوقی، امید چوبدار خوشخو و محمد جعفری 7 نفری بودند که جان خود را پس از تماشای دیدار تیم‌های ملی فوتبال ایران و ژاپن در ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی از دست دادند. افرادی که برای چند ساعت تفریح و حمایت از تیم ملی فوتبال کشورشان به ورزشگاه آمدند دیگر هرگز نتوانستند دوباره به استادیوم آزادی بیایند و شاهد پیروزی تیم ملی فوتبال کشورشان باشند.

حاج محمدعلی ابراهیم‌زاده پدر مرحوم مجتبی ابراهیم‌زاده

11 سال پس از این اتفاق تلخ خبرگزاری ایسنا به سراغ «حاج محمدعلی پدر مرحوم مجتبی ابراهیم‌زاده» رفت. حاج محمدعلی درباره آن اتفاق شوم می‌گوید؛ من سه پسر و یک دختر داشتم. یکی از پسرهایم به نام مجتبی 24 ساله بود که فوت شد. به هیچ وجه نمی‌توانم از بی‌کفایتی مسئولان اجرایی و بی‌نظمی موجود در ورزشگاه آزادی بگذرم. من کاری به این نداشتم که چه اتفاقی افتاده است تنها می‌خواستم بدانم که مقصر اصلی این حادثه کیست؟ در نهایت هم دیدید که 50 درصد مسئولان ورزشگاه آزادی و 50 درصد نیز ماموران نیروی انتظامی حاضر در ورزشگاه مقصر شناخته شدند. در مورد علل حادثه عنوان می‌کردند که هلی‌کوپتری که متعلق به قالیباف، فرمانده وقت نیروی انتظامی بوده، در محوطه‌ای که نباید، فرود آمده است. هلی‌کوپتر راه را بسته بود و مردم پس از هجوم به سمت رمپ خروجی در ازدحامی مرگبار قرار گرفته بودند.

حادثه به قدری فجیع بود که رییس جمهوری وقت دستور پیگیری فوری مساله را داد تا در نهایت حدود 200 میلیون تومان به فوت شدگان و مجروحان در آن سال تعلق گیرد. توسط دادگستری به هر یک از فوت شدگان این حادثه 25 میلیون تومان دیه تعلق گرفت و مبلغ باقی مانده از دیه نیز به مجروحان حادثه پرداخت شد.

حاجی محمد علی همچنین اضافه کرد که قرار بود برای فرزند من و سایر فوت شدگان مراسم و یادبودی برگزار کنند، کتابی بنویسند، از مرگ‌شان را در روزنامه مطالبی را درج کنند و در ورزشگاه اسم و عکس‌شان را به یادگار به تصویر بکشند، که هیچ یک از این اتفاقات علی‌رغم وعده مسئولان وقت فدراسیون فوتبال، عملی نشد.

حالا 12 سال از آن واقعه گذشته شده است فرمانده نیروی انتظامی آن زمان؛ این بار در قامت شهرداری تکنوکرات با کت و شلواری سورمه ای  پیراهن آبی  برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده و به مردم ایران وعده افزایش یارانه را می دهد. او در مناظره روز جمعه هشتم اردیبهشت 96 اعلام کرد که 4% از جمعیت ایران خون 96% دیگر را در شیشه کرده اند و آنرا میمکند.

او در مناظره ای که خودش را نماینده قشر محروم جامعه معرفی میکرد یکبار دیگر با ادبیاتی آشنا برای مردم ایران در صدد کسب آرا بود تا مُدل مدیریت جهادی خودش را در کشور بکار بگیرد. مدلی که طی 12 سال حکومتش بر شهرداری پایتخت حاصلی جز؛ از بین رفتن باغ و درخت و جنگل و فروش تراکم  آلودگی صوتی و.... به دنبال نداشته است.

اما واقعه فروردین  سال 84 تنها حادثه ای نبود که باقر قالیباف در آن نقش اسای را ایفا میکرد. او در دی ماه سال 95 و در حادثه وحشتناک پلاسکو هم نقش داشت؛ در از دست رفتن جان 16 آتش نشانی که هنوز هم پس از گذشت 5 ماه از آن حادثه؛ داغ خانوادهایشان کهنه نشده  و محمد باقر قالیباف به عنوان متولی کلانشهر تهران؛ نه تنها عذرخواهی نکرد؛ بلکه برای اداره و مدیریت کشور هم خیز برداشت و از ساختمانی در خیابان بهشت به پاستور فکر می کند. - یغما فشخامی