فوتبال چین نیازمند انقلاب تاکتیکی و تکنیکی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، به نقل از خبرگزاری شینهوا، اگرچه آمدن «مارچلو لیپی» تیم ملی فوتبال مردان چین را به وضوح تغییر داد، اما11 امتیاز حاصل از شش مسابقه تحت هدایت این مربی ایتالیایی نتوانست تغییری در سرنوشت این تیم ایجاد کند. او از چهار بازی اول خود در سومین دور از رقابت های مقدماتی جام جهانی فقط یک امتیاز گرفته بود.
چین در رقابت های گروه اول با کسب 12 امتیاز پنجم شد و با 10 امتیاز کمتر از ایران صدرنشین گروه به کار خود پایان داد. چین که اولین بار در سال 2002 به جام جهانی راه یافت، در سه دوره گذشته رقابت های مقدماتی خروج زودهنگامی از گردونه مسابقات داشته است. این بار تیم چین کمی بهتر بود و تا آخرین بازی خود مقابل قطر امید صعود را زنده نگه داشت.
یک تحول مثبت تغییر سبک بازی تیم بود. لیپی سبک دفاعی تیم را که «ژائو هونگبو» قبل از او اتخاذ کرده بود، به آرایش هجومی 4-3-3 تغییر داد.
تاکتیک جدید الهام بخش قدرت دفاعی، جرات و اعتماد به نفس شاگردان لیپی مقابل تیم های آسیایی بود و پیروزی های تحسین برانگیزی برابر کره جنوبی، ازبکستان و قطر بدست آورد.
اما مانع اصلی بر سر راه تیم چین این است که فقط می تواند در نیمی از وقت مسابقه بازی کند. بیشتر لژیونرهای چینی بالای 28 سال سن دارند که به این معناست که فیزیک، مهارت های تکنیکی، آگاهی فوتبال و درک تاکتیک ها به نهایت خود رسیده است.
لیپی بعد از جام جهانی از بازیکنان جوانتری مانند هی چائو، وی شیهائو و یانگ لیو دعوت کرد و آنها قابلیت های خود را در جام ملت های شرق آسیا نشان دادند، اما هنوز یک رده از هم تیمی های مسن تر خود عقب هستند.
کیفیت پایین تمرینات جوانان مشکل ریشه دار دیگری در فوتبال چین است. فقدان مربیان توانمند و روش های منسوخ تمرین، بر سر راه آینده درخشان فوتبال چین قرار گرفته است.
اگرچه باشگاه های لیگ برتر چین از مربیان معروف بین المللی مانند «لوئیز فیلیپه اسکولاری»، «مانوئل پیگیرینی» و «فلیکس ماگات» بهره برده اند، اما همه آنها نقش کمی در ارتقای تیم های جوانان این کشور داشته اند.
بازی باشگاه های چین با وجود جذب بازیکنان صاحب نامی مانند هالک، اسکار، ازکیل لاوزی، السکاندر پاتو، اکسل ویتسل و گراتسیانو پله، هنوز در سطح پایینی است. تیم شانگهای اس.آی.پی.جی تحت هدایت «آندره ویلاس بواس» در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا مغلوب اوراوا رد دیاموندز ژاپن شد. تیم نایب قهرمان لیگ برتر چین به جای کار تیمی اتکای بیش از حدی به درخشش هالک و اسکار داشت.
به همین علت فوتبال چین نیاز مبرمی به موج جدید انقلاب تاکتیکی و تکنیکی برای تغییر این وضعیت به خصوص در فوتبال جوانان دارد و اولین مسئله اجماع در باشگاه ها و نهاد حاکم بر فوتبال چین است. این انقلاب برای رسیدن به روند فوتبال جهانی یک ضرورت است.

* دو سبک اصلی رایج در فوتبال
یک سبک فوتبال تیکی تاکا اسپانیا است که از سال 2008 تا 2014 حاکم بوده است. در این زمان اسپانیا قهرمان جام جهانی 2010 و دو دوره جام ملت های اروپا شد. آلمان قهرمان جام جهانی 2014 با سبک مشابهی بازی می کند. تیکی تاکا نیازمند مالکیت، پاس سریع، تفکر سریع و جابجایی دائمی بازیکنان است که به پیروزی های بارسلونا و پاری سن ژرمن در سطح باشگاهی هم کمک کرده است. «پپ گواردیولا» مربی این فلسفه است.
سبک دیگر که عملگرایانه تر و موثرتر است و تیم های پرتغال فاتح جام ملت های اروپا 2016 و ایتالیا در دوران سرمربیگری «آنتونیو کونته» از این سبک بهره گرفته اند.
کونته این سبک بازی فوتبال را به چلسی در لیگ برتر انگلیس آورد. «دیه گو سیمئونه» و «خوزه مورینیو» در اتلتیکو مادرید و منچستریونایتد هم این فلسفه را به کار گرفتند.
از لحاظ تئوری، این سبک برای بازیکنان چین مناسب تر است. ژاپن همسایه چین مهارت خود را در این نوع فوتبال ثابت کرده است.
شاید «دراگان استویکوویچ» گزینه خوبی برای رهبری انقلاب تاکتیکی و تکنیکی در تمرینات فوتبال چین باشد. نابغه سابق فوتبال یوگسلاوی با هدایت گوانگژور آر اند اف به رده پنجم لیگ چین، کارایی فلسفه خود را ثابت کرده است.
اگرچه بازیکنان او قابل مقایسه با باشگاه های بزرگی مثل گوانگژو اورگراند و شانگهای اس آی پی جی نیستند، اما او از آرایش هجومی 3-4-3 استفاده کرد. باور جدی او به فوتبال زیبا به تشکیل تیم قوی مبتنی بر بازیکنان بومی کمک کرد. این تیم با این نوع فوتبال موفق شد اورگراند اسکولاری را شکست بدهد. استویکوویچ در مصاحبه ای گفته است که تفکر او مشابه «آرسن ونگر» سرمربی آرسنال است.
در واقع گوانگژو آر اند اف تیم های قدرتمندی مثل اورگراند اسکولاری را با این نوع فوتبال شکست دادند. استوکویچ در گفت وگویی اظهار داشت درک مشابهی از فوتبال با آرسن ونگر دارد.
اگرمربیان و بازیکنان چینی بتوانند فلسفه فوتبال استویکوویچ را برای هدایت انقلاب تاکتیکی و تکنیکی استفاده کنند و در تمرینات جوانان از همین روش های مشابه بهره گرفته شود، فوتبال چین احتمالا آینده درخشانی خواهد داشت.
بر عکس اگر تغییراتی در تمرینات جوانان ایجاد نشود، فوتبال چین در دام کنونی که آن را در سطح فوتبال فیزیکی نگه می دارد، گرفتار می شود.
چین برای موفقیت باید به تدریج خود را به سطح فوتبال تکنیکی و سپس فوتبال تاکتیکی و سرانجام فوتبال هوشمند برساند. این نوع بازی مبتنی بر پاس های کوتاه زیبا، دریبل های خلاقانه، آگاهی و ایجاد موقعیت گلزنی است.
ورزشی**1584**1368