خواننده سرود «الله الله تو پناهی بر ضعیفان» : دوست ندارند به ایران برگردم!

به گزارش دیده بان ایران، امروز مصادف است با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و روی کارآمدن انقلابی هایی که آن روزها گرچه راه و هدفشان با مذهبی ها برای رسیدن به هدف عالی یکی بود اما پس از مدتی این مسیر جدا شد و انقلابی هایی که به پایگاه مذهبیون در ایران وابسته نبودند کم کم از دایره قدرت کنار زده شدند.

 

شاید تاکنون این جمله معروف «فرانتس فانون» که گفته است: «انقلاب فرزندان خود را می بلعد» را شنیده باشید و گمان کرده باشید که مصداق این عبارت تنها سیاسیونی هستند که گاه به ندرت و گاه به سرعت از دایره انقلاب حذف شده باشند اما نگاه به تاریخ ۴۲ ساله انقلاب ایران حاکی از این است که جمله تاریخی «فانون» خط فرضی مشخصی را دنبال نمیکند و شامل همه افراد از تمام اقشار می شود.

به طور مثال بسیاری از مردم در بهمن ماه هر سال سرود انقلابی «الله الله تو پنهایی بر ضعیفان یا الله» را می شنوند و برای بسیاری از پدران و مادران ما خاطرات سال ۵۷ و دهه منتهی به انقلاب تداعی می شود.

علی هاتفی با نام هنری هاتف (زادهٔ ۳ خرداد ۱۳۴۰ در جوادیه، تهران) خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز و تنظیم‌کننده فردی است که در کوران انقلاب این ترانه «مسعود هوشمند» را خوانده و تبدیل به سرود ملی نسل انقلابی ایران شد.

 

هاتف درباره حال و هوای آن روزها و دلیل خواندن این سرود پیشتر به رسانه ها گفته بود: «خودم جزو بچه هائی بودم که از پادگانها اسلحه برداشتیم و حمله کردیم و رادیو تلویزیون را گرفتیم. بعدش هم این آهنگ را با ارکستر بزرگ اجرا کردم. این اولین آهنگی بود که خواندم. یک آهنگ انقلابی.»

 

هاتف درباره چگونگی ساخت این سرود می گوید: «پیش از انقلاب من خیلی دوست داشتم در زمینه‌ی موسیقی فعالیت کنم. این برخورد به دوران انقلاب. توسط دوستی با آقایان علی درخشان و مسعود هوشمند که سازندگان این ترانه بودند آشنا شدم و تصمیم گرفتیم این کار را ضبط کنیم. پس اینکه کار ضبط شد، آن را به رادیو بردیم و آنجا شورای رادیو کار را تصویب کرد. این مصادف شده بود با زمانی که پخش موسیقی پاپ، از رادیو و تلویزیون منع شده بود و این احتمالا فرصتی بود که موسیقی پاپ، دوباره از رادیو و تلویزیون پخش شود.»

 

هاتف در پاسخ به این سوال که آیا هیچ وقت حس قهرمانی به شما دست داد از بابت خواندن سرود الله الله می گوید: «نه. هرگز. خب، چون جوان بودم، اینکه صدای خودت را از آنتن بشنوی، حس عجیبی داشت. حالتی که خارج از بدن خودت، خودت را می‌بینی. این متفاوت است با اینکه شما کار را ضبط کرده باشید و از ضبط گوش کنید. وقتی از آنتن پخش می‌شود و گوش می‌کنید، خب حس می‌کنید یک جمعیت در حال گوش دادن هستند با شما. آن یک حس عجیبی است که باید تجربه کنید حتما.

هاتف در ادامه درباره برخورد مردم با این سرود پاسخ می دهد: «آنهایی که من را نمی‌شناختند، باورشان نمی‌شد چون من خیلی ریز و کوچک بودم یعنی جثه‌ی نحیفی داشتم آن زمان. البته بعدها با ورزش کوهنوردی و کشتی آزاد و فوتبال، به جثه‌ی ما هم افزوده شد و دیگر کسی خرده نمی‌گرفت! ولی خب، برخورد که می‌کردند، باورشان نمی‌شد که این کار که از رادیو و تلویزیون سراسری پخش می‌شود مربوط است به این آقا کوچولو.

 

هاتف درباره دلیل ترک ایران هم به نکات جالبی اشاره می کند و می گوید: «یک سال پس از انقلاب، آقای تورج نگهبان، ترانه‌ای نوشتند به نام «زندانی» که شرح حال یک زندانی بود که پس از انقلاب دستگیر شده بود و در زندان در انتظار اعدام بود. این ترانه، هرگز اجازه‌ی ضبط و پخش نگرفت و تعداد زیادی کار از آثار حرفه‌ای دوستان آن زمان: اسفندیار منفرد زاده، ایرج جنتی عطائی، شهیار قنبری و خیلی از دوستان خواننده مانند داریوش، ابی و ... کارهایشان توقیف شد و اجازه فعالیت نداشتند. هنوز نمی‌دانستیم واقعا چه سرنوشتی در انتظار ماست. این بود که حس کردیم دیگر امکان فعالیت نیست و مجبور شدیم حتی برای فعالیت هنری هم که شده، جای دیگری را انتخاب کنیم.»

هاتف اضافه می کند: پس از انقلاب، باخبر هستید که جنگ اتفاق افتاد و دوباره این حس در همه وجود داشت که باید دفاع می‌کردیم از کشور. من به خدمت وظیفه رفتم و در آنجا شش ماهی را در آبادان و منطقه بودم. پس از پایان خدمت، یک سال و اندی دیگر در ایران بودم و حدودا سال 1362 ایران را برای ادامه‌ی تحصیل ترک کردم و مقیم آمریکا شدم.

 

او می گوید: «دلیل ترک ایران، ادامه تحصیل و فعالیت محدود بود. فعالیت باید در خط و مسیر ترویج انقلاب و این مسائل بود. یعنی شما آزادانه نمی‌توانستید هر کاری که دوست دارید را ضبط کنید.