تأیید قدیمی‌ترین ردپاهای آمریکا؛ انسان‌ها ۲۳ هزار سال پیش در جهان جدید زندگی می‌کردند
یک تحلیل جدید از ردپاهای باستانی انسان در پارک ملی وایت سندز در نیومکزیکو نشان می‌دهد که این ردپاها واقعاً نزدیک به ۲۳هزار سال پیش تشکیل شدند.
به گزارش سایت دیده‌بان ایران، یک تحلیل جدید از ردپاهای باستانی انسان در پارک ملی وایت سندز در نیومکزیکو نشان می‌دهد که این ردپاها واقعاً نزدیک به ۲۳هزار سال پیش تشکیل شدند.
هنوز دقیقاً نمی‌دانیم انسان‌ها چه زمانی برای اولین بار به قاره آمریکا رسیدند، اگرچه می‌دانیم که دست‌کم حدود ۲۳هزار سال پیش در نیومکزیکو حضور داشته‌اند. تنها چند ردپا از این مهاجران باستانی مرموز به جا مانده است و هرچند برخی پژوهشگران نسبت به قدمت آن‌ها تردید داشتند، پژوهش‌های جدید تأیید می‌کنند که این ردپاها حدود ۱۰ هزار سال قبل از ظهور اولین فرهنگ مهم در آمریکای شمالی ایجاد شده‌اند.
ردپاها که با فاصله‌ی چشمگیر، قدیمی‌ترین ردپاهای قاره آمریکا به شمار می‌روند، در محلی به نام وایت‌سندز در لایه‌ای از رسوبات یافت شدند که زمانی بستر یک جریان باستانی بود. در سال ۲۰۲۱، پژوهشگران با تعیین سن بذرها و گرده‌های همان لایه رسوبی، قدمتی بین ۲۳هزار تا ۲۱هزار سال برای ردپاها تعیین کردند، هرچند این یافته از همان زمان بحث‌برانگیز شد.
به گفته‌ی پروفسور ونس هالیدی از دانشگاه آریزونا، بخشی از انتقادها متوجه این موضوع بود که گیاهان آب قدیمی را جذب کرده‌اند. با این استدلال که آب درون گیاهان از لایه رسوبی قدیمی‌تر است، برخی دانشمندان بر این باور ماندند که انسان‌ها تا حدود ۱۴هزار سال پیش در سراسر آمریکای شمالی پراکنده نشده بودند. در آن زمان آثار فرهنگ کلوویس در سوابق باستان‌شناسی ظاهر می‌شود.
اما هالیدی در بازگشت به وایت سندز در سال ۲۰۲۲ برای مطالعه محلی جداگانه در بستر خشک دریاچه‌ای چند کیلومتر دورتر از ردپاهای باستانی، کشف شگفت‌انگیزی انجام داد. هالیدی درباره‌ی این کشف می‌گوید:«برخی از لایه‌هایی که ردپاهای انسانی در آن‌ها بود، لایه‌های قرمز بودند و می‌توانستیم آن‌ها را دقیقاً از جایی که ردپاها هستند دنبال کنیم.»
لایه‌های رسوبی قرمز که بین لایه‌های سفید، سبز و سیاه (نشان‌دهنده گچ، خاک رس دریاچه و گل) قرار داشتند، از موادی تشکیل شده بودند که از کوه‌های مجاور آمده‌اند و این فرصت را به هالیدی داد تا مستقیماً لایه‌ای که ردپاها در آن قرار داشت، تاریخ‌گذاری کند. نتایج نشان داد که این لایه رسوبی قرمز بین ۲۲,۴۰۰ تا ۲۰,۷۰۰ سال قدمت دارد که با برآوردهای قبلی منطبق است.
تاکنون بین دو گروه پژوهشی مختلف و سه آزمایشگاه جداگانه، در مجموع ۵۵ نمونه تاریخ‌گذاری رادیوکربن شده‌اند و همه آن‌ها در مورد قدمت ردپاها با هم توافق دارند.
لایه‌های رسوبی ردپاها بین ۲۲٬۴۰۰ تا ۲۰٬۷۰۰ سال قدمت دارند
اما حالا که قدمت ردپاها تأیید شده است، پژوهشگران با مشکل مواجه‌اند تا وجود این شکارچی-گردآورندگان را در دوره‌ای توضیح دهند که هیچ اثری از فرهنگ آن‌ها باقی نمانده است. هالیدی می‌گوید: «این ردپاها ۱۰ هزار سال از فرهنگ کلوویس قدیمی‌تر هستند و هیچ مدرک خوبی درباره انسان‌ها در آمریکای آن زمان وجود ندارد. هیچ سنتی وجود ندارد؛ نه سنت زیستی، نه سنت ساخت ابزار و البته اگر حضور مداومی وجود داشت، انتظار می‌رفت که در طول زمان افراد بیشتری دیده شوند، اما اینطور نیست.»
مانند داستانی از نوع «سیندرلای دیرینه»، پژوهشگران جز سایز پای این شخصیت‌های مرموز هیچ چیز دیگری نمی‌دانند. هالیدی می‌گوید: «تنها چیزی که از ردپاها می‌دانیم این است که آن‌ها از نقطه A به نقطه B حرکت کرده‌اند، اما نمی‌دانیم نقطه A یا B کجا بوده‌اند.»
در پاسخ به اینکه چرا هیچ مدرکی از فرهنگ پیش از کلوویس نداریم، می‌توان به‌سادگی گفت که اصلاً چنین فرهنگی وجود نداشته است. هالیدی می‌گوید:«به نظر من، جمعیت‌های انسانی کمی وارد آمریکای شمالی شدند و سپس به سمت انقراض رفتند. در نهایت وقتی فرهنگ کلوویس پدید آمد، مردم موفق به تثبیت و شکوفایی شدند.»
