خشونت علیه زنان

  • در گفت‌وگوی دیده‌بان ایران با یک فعال حقوق زنان بررسی شد؛

    زهرا نژادبهرام، فعال حقوق زنان با تأکید بر این که قانون‌گذاری برای مقابله با خشونت علیه زنان لطف نیست، بلکه شرط بقا و سلامت جامعه است، به دیده‌بان ایران گفت: اگر قانون برای حمایت از زنان در برابر خشونت ورود نکند و صرفاً بر ظرفیت‌های فرهنگی و دینی تکیه کنیم، خشونت نه‌تنها از میان نمی‌رود، بلکه بازتولید می‌شود. کشوری با این سابقه فرهنگی و دینی نمی‌تواند در برابر لایحه‌ای که در این زمینه ارائه شده است، مقاومت کند. در سرزمینی که اسلام آمده است تا دختران زنده‌به‌گور نشوند، مقاومت در برابر قانونی که می‌خواهد امنیت زنان را تضمین کند، هیچ توجیهی ندارد. این نگاه جنس‌دومی و مردسالارانه است که اجازه نمی‌دهد قانون از زنان حمایت کند./ او همچنین به پیامدهای تشدید بحران اقتصادی برای زنان اشاره کرد و تأکید داشت: بحران اقتصادی مسأله‌ای بسیار جدی است. نیمی از جمعیت ما زن هستند و می‌دانیم که در فضای شغلی و اقتصادی دشوار، زنان اولین گروهی هستند که از بنگاه‌های اقتصادی کنار گذاشته می‌شوند؛ حالا به بهانه‌های مختلف، از جمله این که مردان نان‌آور خانواده هستند./ نژادبهرام همچنین خاطرنشان کرد: چرخه فقر چرخه‌ای بسیار خطرناک است. وقتی فقر وارد خانه می‌شود، خشونت افزایش می‌یابد و سلامت جسمی و روانی مادران به خطر می‌افتد. خانواده‌ها برنامه زندگی خود را بر پایه درآمد زنان می‌چینند و وقتی زن شغلش را از دست می‌دهد، کل خانوار دچار بحران می‌شود.

  • یک جامعه‌شناس می‌گوید: «اختلاف خانوادگی یعنی این امری مربوط به حوزه خصوصی است و بیشتر از آن نباید مداخله و ورود کرد. چون در حوزه خصوصی و خانواده رخ داده است. در خانواده هم گفته می‌شود که خشونت و درگیری و ناسازگاری امری عادی است. از این رو قتل زنان و خشونت علیه زنان عادی است و می‌دانیم که تقریبا بیشترین موارد قتل زنان، به دست نزدیکانشان، یا پدر یا همسر یا پارتنرشان در جهان صورت می‌گیرد.»

  • دیده‌بان ایران بررسی کرد؛

    در حالی که چند ماهی است مذاکرات دولت پزشکیان و مجلس دوازدهم برای اصلاح لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت آغاز شده، فعالان حقوق زنان خواستار حفظ چهار خط قرمزی هستند که دولت باید در هرگونه رایزنی برای اعمال تغییر در این لایحه مد نظر قرار دهد؛ بازگشت صراحت زبانی و حفظ واژه «خشونت»، تضمین حمایت‌های ساختاری و مالی، جرم‌انگاری روشن و پیشگیری ساختاری و پرهیز از تقلیل فرهنگی و جایگزینی قانون با نصیحت. بسیاری از فعالان حقوق زنان تأکید دارند که اگر این لایحه بدون واژه‌ مشخص، بدون تعریف جرم و بدون ضمانت اجرایی به تصویب برسد، به سندی تشریفاتی تبدیل می‌شود. این فعالان معتقدند اگر هدفِ دولت واقعاً مقابله با خشونت است، باید از تکرار مسیر مجلس یازدهم بپرهیزد و اگر دولت در برابر حذف واژه‌ها و مواد کلیدی کوتاه بیاید، در واقع از حقوق زنان عقب‌نشینی کرده است. آن‌ها همچنین می‌گویند تا وقتی لایحه نتواند خشونت خانگی را به‌روشنی جرم‌انگاری کند، وعده‌های سیاسی برای پیشگیری از خشونت علیه زنان صرفاً در حد شعار باقی خواهد ماند.

  • در نشست «اقدامات و تحولات برای عدالت جنسیتی در استان ها» چه گذشت

    سومین نشست از سلسله نشست‌های «اقدامات و تحولات برای تحقق عدالت جنسیتی» در موسسه مطالعات و تحقیقات زنان با حضور دکتر معصومه ابتکار، معاون پیشین رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده، زهرا جواهریان، معاون وقت برنامه‌ریزی و نظارت معاونت امور زنان و خانواده و با دبیری هانیه گراییلی برگزار شد.

  • معاون حقوقی رئیس‌جمهور بیان کرد: امیدواریم که در ادامه رسیدگی، لایحه به گونه‌ای پیش برود که اهداف واقعی آن، یعنی جلوگیری و منع خشونت علیه زنان در اشکال مختلف، تامین شود.

  • معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با بیان اینکه لایحه منع خشونت علیه زنان، موضوعی ملی و فراجناحی است و در بالاترین سطح نظام مورد تاکید قرار گرفته است، گفت: امیدواریم نمایندگان مجلس در تصویب این لایحه با دولت همکاری کنند.

  • در گفت و گو با دیده بان ایران مطرح شد؛

    عباس نعیمی، جامعه‌شناس و مدیر گروه جامعه شناسی حقوق انجمن جامعه‌شناسی ایران در واکنش به قتل الهه حسین‌نژاد به دیده بان ایران گفت: این جنایت بازتابی از خشونت ساختاری، فرسایش سرمایه اجتماعی و تحقیر سیستماتیک شهروندان در بستر نابرابری‌های جنسیتی و اقتصادی است. چنین حوادثی نه تنها هراس عمومی را افزایش می‌دهند بلکه نشانه‌ای از چالش گسترده‌تری در ساختار اجتماعی ایران هستند. در جوامعی که شهروندش شب می‌خوابد و صبح بیدار می‌شود ناگهان بخشی از داشته‌هایش ارزش خود را از دست داده یا دارایی اش نصف شده، شما به‌طور مستمر در حال تحقیر هستید. این تحقیر، ساختاری و استمراری است و باید جدی گرفته شود در تحلیل ما! یعنی کرامت انسان در چنین فضایی محترم شمرده نمی‌شود. تحمیل و خشونت هنجاری نیز چنان متممی بر این تحقیر خواهد بود. در واقع از دو رهرو اقتصاد و هویت ارزشی، احساس تحقیرشدگی بروز می کند

  • در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران مطرح شد؛

    شیما قوشه، وکیل پایه یک دادگستری و عضو کانون وکلای مرکز با تاکید بر این که مساله زنان، هیچ‌گاه اولویت حاکمیت نبوده است، گفت: بخشی از حاکمیت در مصاحبه‌ها، نشست‌ها و حتی مقالات علمی، از یک سری از کلمات و مشخصاً از کلمه «زن» می‌ترسد. در متون قانونی و رسمی اغلب از کلمه بانوان، مادران و ... صحبت می‌شود و زن به ماهوی زن دیده نمی‌شود؛ مثلا در متون قوانین، زن در خانواده دیده شده و از زن به معنای جنسیت فرار شده است؛ بنابراین مشخص است که افراد تصمیم‌گیرنده نسبت به یک سری از کلمات موضع دارند یا نمی‌خواهند بپذیرند که اساساً خشونتی علیه زنان وجود دارد، یا فکر می‌کنند اگر بپذیرند، باید پاسخگوی مطالبات دیگری هم باشند. این در حالی است که قوه قضاییه باید در پرونده‌های زن‌کشی، خشونت خانگی و تجاوز، به عنوان مدعی‌العموم ورود پیدا کند.

  • دیده‌بان ایران بررسی کرد؛

    بررسی سیر تاریخی لایحه‌ای که باید برای حفاظت و مقابله با خشونت از زنان، در دهه‌های قبل تصویب می‌شد، نشان می‌دهد که از زمان تدوین پیش‌نویس لایحه مذکور توسط حقوقدانان و فعالان حوزه زنان تا امروز، این لایحه با همه تغییرات، حذفیات یا اضافات آن، پس از ۱۲ سال همچنان در انتظار تصویب در مجلس شورای اسلامی قرار دارد. لایحه‌ای که یکی از مهم‌ترین اولویت‌های حقوق‌دانان، فعالان زنان و فعلان مدنی است، اما ظاهرا تلاشی خیره‌کننده برای تصویب نشدن آن در بخش‌هایی از حاکمیت وجود دارد. در همین راستا، المیرا بهمنی، پژوهشگر مطالعات جنسیت به دیده‌بان ایران می‌گوید: «زن‌کشی نوک کوه یخ است. یعنی در جامعه، مجموعه‌ای از مناسبات اجتماعی و قوانین نابرابر وجود دارد که معمولاً یا هنجارمند شده است یا آن‌قدر برای جامعه درونی یا تکراری شده که خشونتی که در آن‌ها نهفته است، دیده نمی‌شود و عموماً جامعه خیلی زود از آن عبور می‌کند. زن‌کشی منتهی‌الیه منطقی مجموعه خشونت‌های سیستماتیک علیه زنان است»

  • در مستند جدیدی از شبکه A&E با عنوان Interrogation Raw: Celebrity Under Oath که در تاریخ ۲۶ دسامبر پخش شد، دو تن از وکلای جانی دپ، به استراتژی حقوقی خود اشاره کردند. یکی از وکلا توضیح داد که تیم حقوقی نگران این بوده که ممکن است جانی دپ در هنگام بازجویی متقابل کنترل خود را از دست بدهد و عصبی شود. او گفت: "یکی از چیز‌هایی که ما نگران آن بودیم این بود که ممکن است او عصبانیت خود را نشان دهد، زیرا طرف مقابل همه تلاش خود را می‌کرد تا جانی را عصبانی کند. "